در مورد حضرت اليسع که يکی از پيامبران الهی می باشد، توضيح دهيد؟

اَلْيَسَع، نام يکي از پيامبران الهي ياد شده در قرآن کريم که مطابق روايات، پس از الياس نبي ـ عليه السلام ـ به نبوت مبعوث شده است. اين نام دو بار در قرآن کريم در کنار اسامي برخي از پيامبران و فرزندان ابراهيم ـ عليه السلام ـ ذکر گرديده است: 1. وَ إِسْماعيلَ وَ الْيَسَعَ وَ يُونُسَ وَ لُوطاً وَ کلاًّ فَضَّلْنا عَلَي الْعالَمينَ؛ «و اسماعيل و اليسع و يونس و لوط را و همه را بر جهانيان برتري داديم». 2. وَ اذْکرْ إِسْماعيلَ وَ الْيَسَعَ وَ ذَا الْکفْلِ وَ کلٌّ مِنَ الْأَخْيارِ؛ «و به خاطر بياور (اسماعيل) و (اليسع) و (ذا الکفل) را که همه از نيکان بودند!». در اين آيات، بدون توضيحي درباره شخصيت و نبوت اليسع، از او با تعبير «برتري يافته» همچون اسماعيل، يونس و لوط ـ عليه السلام ـ ياد شده و نيز در کنار اسماعيل و ذوالکفل در شمار «خوبان» آورده شده است، ولی هيچ اشاره ای به زمان و مکان زندگی و خصوصيت های وی نشده است. بزرگان علم قرائت درباره تلفظ «الْيَسَعَ» دچار اختلاف شده اند و چند نگرش در اين باره وجود دارد: 1. اَلْيَسَع: طبق اين نگاه، الف و لام در «اليسع» از حروف اصلي اين کلمه مي باشد و اصل کلمه عبري بوده که اليشاع مي خواندند و وقتي به لغت عرب آمده، شين به سين تغيير يافته و «اَليَسَع» گشته است و قرائت صحيح در قرآن نيز همين است. بلي در هنگام وصل به ماقبلش حرف الف همانند همزه وصل مي افتد، ولي وقتي به تنهايي خوانده مي شود، الف هم بايد خوانده شود. 2. يسع: بعضي معتقدند الف و لام در اول آن تعريف می باشد و يک اسم عربي است که از يسع (فعل مضارع از ماده وسعت) گرفته شده و الف و لام بر اول آن داخل شده است و لذا اگر اول جمله بيايد بدون الف و لام و «يسع» خوانده مي شود. 3. ليسع: به قرائتي ديگر «لَيسع» بر وزن «ضيغم» است که الف و لام بر اولش داخل شده و لام در لام ادغام گشته است و با اين نگاه بايد لام مشدد خوانده شود و او اسم يکي از انبياي بني اسرائيل است. با توجه به اينکه در قرائت اين دو آيه در قرآن کريم لام مشدد خوانده نمي شود، مي توان گفت اين ديدگاه با نگرش قرآني سازگار نمي باشد. تفسير نمونه بعد از نقل اين ديدگاه ها مي نويسد: «در هر حال چه اليسع باشدو چه يسع، وي از پيامبراني است که از نسل حضرت ابراهيم ـ عليه السلام ـ مي باشند». شخصيت حضرت اليسع ـ عليه السلام ـ در کتاب هاي قصص آمده است که استاد او حضرت الياس ـ عليه السلام ـ در مسير نبوت و رسالت خود و در راستاي انذار آحاب پادشاه بني اسرائيل، جز با عناد و سرکشي روبرو نگرديد و پس از نفرين و فرود آمدن خشکسالي بر سرزمين آنان، آنگاه که از قوم کافر روي برتافته، راه دوري در پيش گرفته بود، به خانه پيرزني درآمد که پسري بيمار داشت. اين پسر، اليسع فرزند اخطوب بود، و اين ملاقات آغاز پيوستگي داستان الياس به اليسع بود. تا اينکه الياس مأمور شد اليسع را به جانشيني خود برگمارد، پس از اين بودکه آحاب پادشاه بني اسرائيل که همزمان با الياس مي زيست و همسر سيه کار او ايزابل که قوم را بر پرستش باطل راه مي نمودند، به هلاکت رسيدند و در دوره نبوت اليسع، مردمان بسيار به دعوت وي پيوسته، دين داري و خداپرستي را بزرگ مي داشتند. بنابراين حضرت اليسع ـ عليه السلام ـ نيز از پيامبران بني اسرائيل است که پس از الياس ـ عليه السلام ـ ظهور کرده و نامش در قرآن دو بار همراه با مدح و ستايش آمده و به خير و فضيلت توصيف شده است. اليسع پس از تلاش ها و فعاليت هاي تبليغي و زمينه سازي هاي مفيد و مؤثر، راه را براي ايمان بني اسرائيل هموار کرده است، به گونه اي که عموم بني اسرائيل به اليسع ايمان آورده و به فرمانش گردن نهاده اند. علامه مجلسی می نويسد: با اين همه، مأموريت اصلي اليسع هنگامي آغاز مي شود که از سوي الياس به جانشيني منصوب مي شود و خدا نيز او را به رسالت مبعوث مي فرمايد. گفته شده که اليسع به جانشيني براي رهبري بني اسرائيل منصوب شد و خداوند او را رسول اين قوم قرار داد، پس بني اسرائيل بدو ايمان آورده و بزرگش داشتند و فرمانش پذيرفتند. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه