مدتی است در طهارت و عبادت، مبتلا به وسواس شدیدی شده ام؛ به طوری که بعضاً غسل من نیم ساعت طول می کشد. به خاطر وسواس، چندین بار نمازم را می شکنم. برای خروج از این بحران روحی چه توصیه ای می فرمایید؟

انسان ذاتاً دارای خطورات ذهنی است. این خطورات گاهی مربوط به امور زندگی، نسبت به کار، ارتباط با دیگران، ادارۀ زندگی و از این قبیل خطورات می شود که در حد ضرورت اشکالی ندارد و لازمۀ زندگی مادی است. نوع دوم وسوسه هایی نسبت به انجام کارهای خلاف شرع و خلاف روابط متعارف زندگی است. باید با آگاهی از احکام شرعی و وظایف دینی، به این نوع از خطورات اعتنایی نکرد. آمدن این خطورات برای انسان گناهی ندارد و فقط عمل کردن به آن گناه دارد. باید از ادامۀ آن هم جلوگیری کرد تا به فکر در گناه یا وسواس روحی مبدل نشود. اگر چه فکر گناه، جز در مورد سوء ظن به خدا و بندگان او، گناه محسوب نمی شود. برای عدم تاثیر این نوع از وسواس، باید علاوه بر بی اعتنایی به آنها و توجه به امور مثبت چه امر دنیایی باشد یا امر آخرتی، به خداوند پناه برد و اذکاری که استعاذه دارد را با توجه قلبی به زبان آورد. ان شاء الله از شر آنها در امان خواهید بود و آنها کمتر میشود، البته ابعاد وسواس زیاد است در هر زمانی به لحاظ شکوفایی تمایلات انسان شکل ویژهای میگیرد، و ملاک تشخیص آن هم، مخالفت با دستورات عملی و اخلاقی شرع مقدس است که با راهکارهایی که بیان شد میتوان از شدت و عملی شدن آنها جلوگیری کرد. .

طریق سعادت

مرجع:

ایجاد شده در 1402/02/28

لینک کوتاه