از ازدواج مطهره به دست می آید که: در بهشت سخن از چند همسري است، چرا؟ اين دلپذير و خواست برخي مردان است؛ ولي بانوان از چند همسري استقبال نمي کنند. آيا نمي توان ادعا کرد که قرآن کریم موافق با خواسته ها و آرزوهاي مردان ساکن حجاز سخن مي گويد؟

مقدمه: در فرهنگ قرآني، «پديده جنسي»، دور از «عقده هاي جنسي» و «عريان پرستي» است. اسلام عزيز، نظام خانواده را بر نظام «اعتدال جنسي»، تنظيم کرده است و با دو پديده «عريان پرستي» در غرب جديد و «عقده هاي جنسي» در شرق و غرب قديم «مسيحيّت»، به شدّت مبارزه کرده است. از طرف ديگر، پديده «کام جويي جنسي»، طرفيني و دو جانبه است. گاهي شدّت «عطش جنسي» در بانوان، شديدتر از مردان است. در داستان يوسف و زليخا، پديده جنسي و «عطش جنسي» کدام يک شديدتر بوده است؟ يکي از پيش فرض هاي ذهني کج انديشانه و منحرفانه برخي از صاحبان مکتب، اين است که در پديده «کام جويي جنسي»، خاستگاه زن را نقطه ی مقابل خاستگاه مرد مي دانند و اين پيش فرض ذهني کج انديشانه و منحرفانه خود را بر دين تحميل مي کنند. با رجوع به مباني و منابع ديني، روشن مي شود که در پديده جنسي و کام جويي، نه تنها زن و مرد در مقابل يکديگر قرار ندارند، بلکه از يک «خاستگاه تعاملي و تکاملي» و دو جانبه برخوردار هستند. در مورد اين که وضعيت همسر داري در بهشت چگونه است؟ بايد به مباني و منابع ديني رجوع کرد. نکته نخست اين که بهشت جايگاهي جاوداني است و با همسر داري در دنيا قابل مقايسه نيست. در ثاني، قرآن کريم به گونه پوشيده و پنهان از «حور و غلمان» سخن رانده است و شرح و تفصيل آن بر ما پوشيده مانده است. سوّم اين که واژه «حور» و «عين»، عام هستند و بر مرد و زن هر دو اطلاق مي شود. در منابع روايي آمده است: در بهشت بازاري است که در آن هيچ خريد و فروشي صورت نمي گيرد، مگر صورت هايي از مردان و زنان بهشتي. هر کس اشتهاي صورتي داشته باشد در آن بازار داخل مي شود و در آن جا «مجتمع حور العين» است که به صورتي خوش و دلکش. چهارم اين که: عبارت ازواج مطهّرة. يعني همسران پاکيزه، که از آن به دست مي آيد که پديده همسر داري و لذّت آفريني در بهشت به صورت «تعاملي» و دو جانبه است. در مسأله ازدواج، کام جويي يک جانبه نيست و به صورت دو جانبه معنا مي شود. وقتي دو نفر همگام دستان خويش را در آب فرو مي برند، دست هر دو خيس مي شود. اين طور نيست که دست يکي در آب خيس بشود؛ ولي دست ديگري در آب خيس نشود. اين قانون طبيعي و قانون آفرينش است. تو خود حديث مفصّل بخوان از اين مجمل. در فرهنگ قرآن کريم، همان طوري که مرد زوج است زن نيز زوج است. همان طوري که مرد زوج زن است، زن نيز زوج مرد است. در قرآن کريم، واژه زوجه و زوجات به صورت مؤنث استعمال نشده است. به هر صورت حکمت خداوندي به مقتضاي طبيعت انسان اقتضاء داشته است که از آغاز آفرينش او جفت و همسري براي او بيافريند و در فرايند زندگي، باري بزرگ و وظيفه اي سنگين و دشوار و مشترک بر عهده آنان نهد و گام به گام همراه همديگر باشند و با هم زندگي دنيوي را سپري سازند. اين پديده به صورت ظريف و جاودانه در بهشت الهي نيز وجود دارد و اهل بهشت از هيچ چيز در بهشت به اندازه ازدواج لذّت نمي برند و اين کام جويي در بهشت دو جانبه و تعاملي است. در جواب به قسمت پاياني سئوال بايد گفت: اين که گفته شود مردان حجاز شهوت پرست، ولي بانوان حجاز در پديده جنسي و کام جويي، خنثي مي باشند، يک ادّعاي ناصواب است. چون هيچ انساني از نظر جنسي و کام جويي خنثي خلق نشده است و اگر هم کسي در اثر عوامل خاصي خنثي باشد، به عنوان يک عيب به حساب مي آيد و بيماري است که از بيرون بر او عارض شده است. در واقع پديده جنسي و کام جويي کمال آفرين است. مولانا در راستاي دو جانبي و تعاملي بودن رابطه بين مرد و زن مي گويد: چون پي «يسکن اِلَيهاش آفريد». کي تواند حوّا از آدم بريد. در فرهنگ قرآن کريم، نعمت هاي بهشتي بي شمار و در عين حال جاودان هستند. در ميان نعمت هاي بي شمار مادّي و معنوي بهشتي، يک نعمت، نعمت ازدواج و کام جويي زن و مرد بهشتي از يکديگر مي باشد و اين نعمت در برابر «بهشت لقاء» و «بهشت رضوان» بسيار ناچيز است. از ديدگاه قرآن کريم، عشق و علاقه دو همسر نسبت به يکديگر، يکي از نشانه هاي بارز خداوند مي باشد. مرد و زن در دامان همديگر به معراج مي رسند و به محبّت، آرامش و مکانت دست مي يابند. عقده هاي جنسي قديم (مسيحيت) و شرق و عريان پرستي هاي غرب جديد (صهيونيست ـ مسيحي و صهيونيست ـ يهودي) را نبايد به فرهنگ قرآني نسبت داد. از نظر اسلام، علاقه جنسي و کام جويي نه تنها با معنويت منافات ندارد، بلکه جزء خلق و خوي انبياء است. در واقع «هر امر معنوي، اصل و پايه مادّي و طبيعي دارد و هر امر مادّي يک گسترش و بسط معنوي». در منطق اسلام، چه در دنيا و چه در بهشت کوچکترين اشاره اي به پليد بودن کام جويي جنسي و يا به پليدي کشاندن انسان از طريق کام جويي جنسي نشده است. اسلام تمام تلاش را به کار بست تا نظام خانواده را تنظيم کند و به اعتدال جنسي مبدل سازد. خلاصه و نتيجه: آن چه به عنوان نتيجه قابل بيان است، اين که: اوّلا قرآن کريم به صراحت از چند همسري در بهشت، سخن به ميان نياورده است و در اين راستا به طور سر بسته و پنهان سخن گفته است. آن چه از قرآن کريم به دست مي آيد، اين است که در بهشت نعمت هاي جاوداني به صورت مادّی و معنوی بي شماري وجود دارد که يکي از آن ها کام جويي زنان بهشتي از مردان بهشتي و مردان بهشتي از زنان بهشتي است. اگر هم چند همسري در بهشت ثابت شود، ديگر از جنس کام جويي هاي غرب پسندانه، عريان پسندانه و کاذب نيست. در ثاني بهشت در اختيار کسي نيست. نعمت هاي بي شمار مادّي و معنوي را خداوند به صورت جاوداني به اهل بهشت پاداش مي دهد. سوّم اين که پديده جنسي و کام جويي چه در دنيا و چه در بهشت، به صورت تعاملي و دو جانبه است و زن و مرد در مقابل يکديگر قرار ندارند. زنان و مردان حجاز و زنان و مردان بهشتي هيچ کدام «خنثي نيستند. البته در عرصه «عطش جنسي»، «آتش جنسي» و «کام جويي»، مرد و زن داراي مراتب هستند. گاهي ممکن است عطش جنسي زن بيشتر از مرد باشد و يا به عکس. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه