در سوره الرحمن می خوانیم که هر کدوم از بهشتیان در بهشت هاشون چندین حوریه دارند. این مال مردان بهشتیه، به زنان بهشتی به جای حوریه چی میدن؟ یکی میدن یا چندتا؟

اینکه به زنان بهشتی چه می دهند ؟! اولا: باید توجه داشت که زنان با ایمان در قیامت در کنار زنان بهشتى (حورالعین) با مردان بهشتى قرین مى باشند. و زنان با ایمان با همسران با ایمان خود وارد بهشت مى شوند. اُدْخُلُوا اَلْجَنَّةَ أَنْتُمْ وَ أَزْواجُکُمْ تُحْبَرُونَ « وارد بهشت شوید شما و همسرانتان در نهایت شاد باش » (زخرف، آیه 70). و منظور از ازواج، همان زنان با ایمانى هستند که در دنیا بودند، (تفسیر المیزان، ج 18، ص 129) و بودن در کنار همسران با ایمان و مهربان هم براى مردان لذت بخش است و هم براى زنانشان.هُمْ وَ أَزْواجُهُمْ فِی ظِلالٍ عَلَى اَلْأَرائِکِ مُتَّکِؤُنَ «آنها و همسرانشان در سایه هاى قصرها و درختان بهشتى بر تخت ها تکیه کرده اند» و آیاتى که داخل شدن همسران صالح را به بهشت وعده داده شده است. از جمله: رَبَّنا وَ أَدْخِلْهُمْ جَنَّاتِ عَدْنٍ اَلَّتِی وَعَدْتَهُمْ وَ مَنْ صَلَحَ مِنْ آبائِهِمْ وَ أَزْواجِهِمْ وَ ذُرِّیَّاتِهِمْ إِنَّکَ أَنْتَ اَلْعَزِیزُ اَلْحَکِیمُ جَنَّاتُ عَدْنٍ یَدْخُلُونَها وَ مَنْ صَلَحَ مِنْ آبائِهِمْ وَ أَزْواجِهِمْ وَ ذُرِّیَّاتِهِمْ (رعد، آیه 23)و ثانیا : از این آیات استفاده مى شود که زنان و مردانى که در این دنیا همسر یکدیگرند هرگاه هر دو با ایمان و بهشتى باشند در آنجا به هم ملحق مى شوند و با هم در بهترین شرایط و حالات زندگى مى کنند و حتى از روایات استفاده مى شود که مقام این زنان برتر از حوریان بهشت است به خاطر عبادات و اعمال صالحى که در این جهان انجام داده اند، بنابراین لذت هاى بهشت مخصوص مردان بهشتى نیست، بلکه کسى که داخل بهشت مى شود از نعمت ها و زیبایى ها لذت خواهد برد. چنان که قرآن مى فرماید: فِیها ما تَشْتَهِیهِ اَلْأَنْفُسُ وَ تَلَذُّ اَلْأَعْیُنُ : در بهشت آنچه دل خواهد و چشم از آن لذت مى برد موجود است (زخرف، آیه 71). و در این امر نیز بین مرد و زن بهشتى فرقى نیست. هر کدام از آنها هر نوع لذتى بخواهند بر ایشان موجود است. و براى زنان بهشتى نیز مردان بهشتى بدلخواهشان هست.و ثالثا : بعضی از تفسیرها راجع به حقیقت حورالعین چنین است که : حورالعین زن نیست، بلکه ظهور اخروی اعتقاد شخص است به ولایت خدا، رسول و اهل بیت(ع)؛ که به صورت انسانی برای خود آن شخص ظاهر می شود؛ آن هم در بهشت شخصی خود شخص نه در بهشت عامّ. البته به نظر می رسد که این موجود همواره در قیافه ی زن ظاهر می شود؛ چرا که ولایت از صفات جمالیّه ی است و با قیافه ی زنانه هماهنگ می باشد.هر کسی را دو بهشت است؛ بهشتی در مملکت وجود خود شخص می باشد؛ و بهشتی که اهل بهشت در درون آن هستند. حور العین نیز از نعمات بهشت درون است؛ همان گونه که اعتقاد به ولایت، امری درونی است.« عَنِ النَّبِی (ص) مَنْ قَالَ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ- بَنَى اللَّهُ لَهُ فِی الْجَنَّةِ سَبْعِینَ أَلْفَ قَصْرٍ مِنْ یاقُوتَةٍ حَمْرَاءَ فِی کُلِّ قَصْرٍ سَبْعُونَ أَلْفَ بَیتٍ مِنْ لُؤْلُؤٍ بَیضَاءَ فِی کُلِّ بَیتٍ سَبْعُونَ أَلْفَ سَرِیرٍ مِنْ زَبَرْجَدٍ خَضْرَاءَ فَوْقَ کُلِّ سَرِیرٍ سَبْعُونَ أَلْفَ فِرَاشٍ مِنْ سُنْدُسٍ وَ إِسْتَبْرَقٍ وَ عَلَیهِ زَوْجَةٌ مِنَ الْحُورِ الْعِینِ وَ لَهَا سَبْعُونَ أَلْفَ ذُؤَابَةٍ مُکَلَّلَةٍ بِالدُّرِّ وَ الْیاقُوتِ مَکْتُوبٌ عَلَى خَدِّهَا الْأَیمَنِ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ- وَ عَلَى خَدِّهَا الْأَیسَرِ عَلِی وَلِی اللَّهِ وَ عَلَى جَنْبَیهَا الْحَسَنُ وَ عَلَى ذَقَنِهَا الْحُسَینُ وَ عَلَى شَفَتَیهَا بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ- قُلْتُ یا رَسُولَ اللَّهِ لِمَنْ هَذِهِ الْکَرَامَةُ قَالَ لِمَنْ یقُولُ بِالْحُرْمَةِ وَ التَّعْظِیمِ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ رسول خدا فرمودند: هر که بگوید: « بسم اللَّه الرّحمن الرّحیم » خداوند بنا کند از براى او در بهشت، هفتاد هزار قصر از یاقوت؛ که در هر قصرى هفتاد هزار خانه از مروارید سفید باشد؛ و در هر خانه هفتاد هزار تخت از زِبَرجَد سبز؛ و بر هر تختى هفتاد هزار فراش از سُندُس و اِستَبرَق؛ و بر آن همسری است از حور العین؛ و او راست هفتاد گیسوی آراسته به مروارید و یاقوت؛ که نوشته شده بر گونه ی راست او « محمّدٌ رسولُ اللَّه » و بر گونه ی چپ او نوشته شده « علىٌّ ولىُ اللَّه » و بر پیشانی او حسن و بر چانه ی او حسین و بر دو لب او بسم اللَّه الرّحمن الرحیم نقش بسته. راوی گوید: گفتم یا رسول اللَّه از آنِ کیست این کرامت؟ فرمودند: از برای آنکه با حرمت و تعظیم بگوید:« بسم اللَّه الرّحمن الرّحیم ».» (مستدرک ا لوسائل،ج4 ،ص387)اینکه فرمودند: بر جاهای مختلف صورت حور العین جملاتی نوشته شده، روشن است که مراد نوشته شدن به معنای عادی کلمه نیست. چرا که در این صورت چنان همسری را نمی شد حور العین نامید؛ چه در این صورت قیافه ای نازیبا از او پدید می آمد. اهل معنا در تفسیر این روایت می گویند: مراد این است که صورت حور العین ظهور ولایت اهل بیت(ع) می باشد؛ به گونه ای که هر که به او نظر کند نور وجود و جمال باطنی اهل بیت(ع) را مشاهده می کند. و نور وجود اهل بیت(ع) همانا ظهور اسم الله می باشد که وجه الله خوانده می شود. لذا فرمودند: « نَحْنُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى: ماییم اسماء حسنای خدا » و فرمودند: « ... نَحْنُ وَجْهُ اللَّهِ، قَالَ اللَّهُ تَعَالَى: فَأَینَما تُوَلُّوا فَثَمَّ وَجْهُ اللَّه: ماییم وجه الله، که خداوند متعال فرمود: پس هر کجا سر بگردانید ، وجه الله آنجاست»؛ یعنی حقیقت نوری انسان کامل در وجود تمام موجودات عالم و از جمله در نعمات بهشتی جلوه گر می باشد.رابعا : بعضی دیگر از تفسیرها این است که به زنان بهشتی اختیار می دهند که با همسر دنیایی خود باشند و یا همسری دیگر اختیار کنند و یا غلمان بهشتی بدهند ! و به آن دسته از زنانی که نخواهند با همسر دنیایی خود در بهشت باشند غلمان بهشتی می دهند و ایشان با غلمان بهشتی هستند ! .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه