با توجه به اینکه امامان معصوم (ع) یا در زندان بودند و یا طوری زیر نظر حکام ستمگر وقت بودند که مردم ارتباط خوبی با آن ها نمی توانستند داشته باشند؛ پس چه فایده ای حضور آن ها داشت ؟

الف ـ در متن سؤال اشاره شده که بسیاری از امامان، سالها در زندان بوده اند؛ ولی گفته نشده: چرا در زندان؟ معلوم است که آنان بیهوده زندانی نمی شدند، یعنی به خاطر انجام وظایف خود بود که مظلومانه مورد خشم ستمگران، واقع می شدند؛ اما این که مردم آمادگی برای پذیرش رهبری آنان را در سطح کلان نداشته اند، قصوری است که به مردم بر می گردد نه به امامان؛ تجربه شهادت حضرت امام حسین سید الشهداء علیه السلام فرا روی همه بشریت است و آئینه تمام نمای مظلومیت ائمه اهل بیت است که اکثر مردم به رهبری آنان اقبال نکرده و حکم آنان را تمکین ننمودند و این عیب مردم است نه آنان. ب ـ البته پر واضح است که رهبری جامعه، تنها در بعد امور اجتماعی و سیاسی نیست؛ بلکه رهبری فرهنگی، دینی و بیان معارف الهی و احکام شرعی هم از وظایف ائمه (ع) است که در فرصت مناسب به این وظیفه پرداخته و شاگردان لایق و اثر گذاری را تربیت می کردند. ج ـ اضافه بر همه اینها، از جهت ولایت تکوینی و هدایت باطنی و دستگیری از اولیاء الهی و پرورش اعمال مؤمنین هم نقش ائمه، منحصر به فرد بود که بحث تفصیلی آن مجالی واسع را می طلبد. د- علاوه ائمه نماینده گانی داشتند که امام (ع) را در امر هدایت مردم یاری می نمودند، و حضور و غیبت ظاهری امامان مانع از هدایت مردم نبود. .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه