۱. در آیه دلالت صریحی بر این که پیامبر اخم کننده باشد وجود ندارد و بر اساس روایت امام صادق(ع) در شان نزول آیه اخم کننده مردی از بنی امیه بوده است . جهت آگاهی بیشتر بنگرید تفسیر سوره عبس در المیزان ج ۲۰ یا نمونه جلد ۲۶آنچه که درباره داستان «سواده بن قیس» باید توجه داشته باشیم این است که : اولا: این داستان از نظر صحت تاریخی کاملا محل تردید است چون اساسا مورد داستان بر فرض صحت تاریخی جای دیه بوده نه جای قصاص چون ضربه بر فرض وقوع ضربه خطایی بوده لذا جای قصاص نداشته است .

1. در آیه دلالت صریحی بر این که پیامبر اخم کننده باشد وجود ندارد و بر اساس روایت امام صادق(ع) در شان نزول آیه اخم کننده مردی از بنی امیه بوده است . جهت آگاهی بیشتر بنگرید تفسیر سوره عبس در المیزان ج 20 یا نمونه جلد 26آنچه که درباره داستان «سواده بن قیس» باید توجه داشته باشیم این است که : اولا: این داستان از نظر صحت تاریخی کاملا محل تردید است چون اساسا مورد داستان بر فرض صحت تاریخی جای دیه بوده نه جای قصاص چون ضربه بر فرض وقوع ضربه خطایی بوده لذا جای قصاص نداشته است . ثانیا: سهو و خطا در کارهای پیامبر(ص ) اگر شایع می بود حتما موارد بسیاری از آن برای ما نقل می گردید حال آن که آنچه نقل شده یا صحت تاریخی ندارد و یا اشکالات دیگری بر آن وارد است . برای آگاهی بیشتر ر . ک : تنزیه انبیا, محمد هادی معرفت . سواده بن قیس قصد داشته بدن مبارک پیامبر(ص)را ببوسد ولذا این مطلب را بیان کرده ,وپیامبر خطا نمی کند. مرحوم آیت الله تبریزی می فرماید:داستان سواده بن قیس قابل قبول نیست وطبق بعضی نقل ها این حادثه اتفاق نیفتاده وغرض سواده بن قیس از بیان آن چیز دیگری بوده وپیامبر (ص)هم رئوف ومهربان بوده نخواسته حرف او را رد کند وقبول نموده است.علت اینکه پذیرش این داستان غیر قابل قبول است آنست که قصاص در صورتی است که پیامبر عمداً شلاق زده باشد واین مسئله نسبت به پیامبر غیر محتمل است که عمداً بر کسی ضربه بزند. سایت آیت الله تبریزی قدس سره .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه