قرآن عذاب قوم شعيب را چگونه توصيف مي كند؟

قرآن مي گويد«هنگامي كه فرمان ما (دائر به مجازات اين قوم گمراه و ستمكار و لجوج) فرا رسيد، نخست شعيب و كساني را كه با او ايمان آورده بودند به بركت رحمت خود از آن سرزمين نجات داديم». هود/9 «سپس فرياد آسماني و صيحه عظيم مرگ آفرين، ظالمان و ستمگران را فرو گرفت». هود/94 «صيحه» به معني هرگونه صداي عظيم است، اين صيحه احتمالا به وسيله صاعقه و مانند آن بوده است، گاهي ممكن است امواج صوتي بقدري قوي باشد كه سبب مرگ گروهي شود. و به دنبال آن مي فرمايد «قوم شعيب بر اثر اين صيحه در خانه هاي خود برو افتادند و مردند» و اجسادبي جانشان به عنوان درسهاي عبرتي تا مدتي در آنجا بود. هود/94 آنچنان طومار زندگاني آنها در هم پيچيده شد كه «گويا هرگز ساكن آن سرزمين نبودند. هفت روز، گرماي سوزاني سرزمين آنها را فرا گرفت، و مطلقاً نسيمي نمي وزيد، ناگاه قطعه ابري در آسمان ظاهر شد و نسيمي وزيدن گرفت، آنها از خانه هاي خود بيرون ريختند و از شدت ناراحتي به سايه ابر پناه بردند. در اين هنگام صاعقه اي مرگبار از ابر برخاست، صاعقه اي با صداي گوش خراش، و به دنبال آن آتش بر سر آنها فرو ريخت، و لرزه اي بر زمين افتاد، و همگي هلاك و نابود شدند. تمام آن ثروتهائي كه به خاطر آن گناه و ظلم و ستم كردند و تمام آن كاخها و زينتها و زرق و برقها و غوغاها، همه از ميان رفت و همه خاموش شدند. سرانجام قرآن مي فرمايد «دور باد سرزمين مدين از لطف و رحمت پروردگار همانگونه كه قوم ثمود دور شدند». هود/95. روشن است كه منظور از «مدين» در اينجا اهل مدين است. آنها بودند كه از رحمت خدا دور افتادند. eporsesh.com .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه