قرآن عذاب قوم شعیب را چگونه توصیف می‌کند؟

قرآن میþگوید: «هنگامی که فرمان ما (دائر به مجازات این قوم گمراه و ستمکار و لجوج) فرا رسید، نخست شعیب و کسانی را که با او ایمان آورده بودند به برکت رحمت خود از آن سرزمین نجات دادیم».هود/94«سپس فریاد آسمانی و صیحه عظیم مرگþآفرین، ظالمان و ستمگران را فرو گرفت». هود/94«صیحه» به معنی هرگونه صدای عظیم است، این صیحه احتمالا به وسیله صاعقه و مانند آن بوده است، گاهی ممکن است امواج صوتی بقدری قوی باشد که سبب مرگ گروهی شود.و به دنبال آن میþفرماید: «قوم شعیب بر اثر این صیحه در خانهþهای خود برو افتادند و مردند» و اجساد بیþجانشان به عنوان درسهای عبرتی تا مدتی در آنجا بود». هود/94آن چنان طومار زندگانی آنها در هم پیچیده شد که «گویا هرگز ساکن آن سرزمین نبودند. هفت روز، گرمای سوزانی سرزمین آنها را فرا گرفت، و مطلقاً نسیمی نمیþوزید، ناگاه قطعه ابری در آسمان ظاهر شد و نسیمی وزیدن گرفت، آنها از خانهþهای خود بیرون ریختند و از شدت ناراحتی به سایه ابر پناه بردند.».در این هنگام صاعقهþای مرگبار از ابر برخاست، صاعقهþای با صدای گوش خراش، و به دنبال آن آتش بر سر آنها فرو ریخت، و لرزهþای بر زمین افتاد، و همگی هلاک و نابود شدند.تمام آن ثروت هایی که به خاطر آن گناه و ظلم و ستم کردند و تمام آن کاخها و زینتها و زرق و برقها و غوغاها، همه از میان رفت و همه خاموش شدند.سرانجام قرآن میþفرماید: «دور باد سرزمین مدین از لطف و رحمت پروردگار همانگونه که قوم ثمود دور شدند».هود/95.روشن است که منظور از «مدین» در اینجا اهل مدین است. آنها بودند که از رحمت خدا دور افتادند. قصه های قرآن، حضرت آیت الله مکارم شیرازی به نقل از سایت تبیان .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه