در مناجات رجبيه آمده است که هيچ فرقي ما بين خداوند کريم و حجت های او وجود ندارد مگر آنکه او خالق و اين ها مخلوق است يعني تمامي صفات خالق را اين مخلوق داراست با اين وجود چرا مي گوييم : امام زمان هر وقت اراده کنند مي توانند از امور آگاهي پيدا کنند؟

در پاسخ به سئوال مورد نظر لازم است به نكاتي اشاره نمائيم: الف) روايات متعدد بيان گر آن است كه امام و حجت معصوم خداوند از رخدادهاي گذشته و آينده تا روز قيامت آگاه است. از امام صادق ـ عليه السلام ـ نقل شده كه فرمود: «نحن والله نعلم ما في السموات و ما في الارض و ما في الجنة و ما في النار و ما بين ذالك؛ به خدا سوگند ما به تمام آن چه در آسمان ها و زمين اتفاق مي افتد، و به رخدادهاي بهشت و جهنم و وقايع و حوادثي كه در اين ميان پديد مي آيد آگاهيم». و نيز ابو حمزه مي گويد: شنيدم امام باقر ـ عليه السلام ـ مي فرمود: به خدا، هرگز دانا نادان نباشد كه چيزي را بداند و چيزي را نداند، سپس فرمود: خدا والاتر و عزيزتر و گرامي تر از اين است كه طاعت بنده اي را بر مردم واجب كند كه آسمان و زمين خود را از او در پس پرده گذاشته باشد، سپس فرمود: آسمان و زمين از او ( امام و حجت) نهان ندارد».و روايات متعدد ديگري. ب) معناي حديث شريف: «لا فرق بينك و بينها الا انهم عبادك و خلقك» اين است كه: ذوات آنها مخلوق و مصنوع تو هستند و افعال آنان افعال تو است. يعني ائمه اطهار و اولياء معصوم، اراده و مشيّت شان مظهر و اراده و مشيت الهي است، و آن بزرگواران از نظر مقام رضا و تسليم در جايگاهي قرار دارند كه اراده اي جز اراده خدا ندارند و فرقي بين اراده خدا و اراده آن ها وجود ندارد و از اين حيث مخلوقات و بندگان ممتازي هستند. بنابراين آن ها مظهر اوصاف و كمالات الهي هستند. و معناي آن اين نيست كه تمام اوصاف خالق در آنان جمع اند و به تعبير مرحوم علامه طباطبائي: «فرق فرق است». وقتي فرق آمد تساوي از بين مي رود. ج) از ويژگي هاي امامان و خلفاي الهي اين است كه: «لو شاؤو علموا و اذا لم يشاء لم يعلموا».هرگاه بخواهند مي دانند، و هر گاه نخواهند نمي دانند. «از اين روايات فهميده مي شود كه ائمه اطهار ـ علهيم السلام ـ هر وقت مي خواستند چيزي بدانند به «مقام نورانيت» خود توجه نموده و آن را مي دانستند، ولي هميشه به آن مقام توجه نداشتند، مانند فقيهي كه تمام مسائل نزد او حاضر نيست، ولي ملكه اجتهاد را دارد كه هرگاه مسأله از او مي پرسند، به مأخذ حكم رجوع كرده و آن را مي داند». از امام صادق ـ عليه السلام ـ نقل شده كه فرمود: «ان الامام اذا يشاء ان يعلم عَلِم (عُلّم)». به راستي امام هرگاه بخواهد بداند مي تواند بداند. و نيز فرمود: «اذا اراد الامام ان يعلم شيئا اعلمه الله ذالك». هرگاه امام بخواهد چيزي را بداند خدا آن را به وي اعلام كند. يعني امام ـ عليه السلام ـ داراي مقام نورانيتي است كه هرگاه به آن توجه نمايد همه چيز براي او عيان گردد. د: پيامبر اكرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ و ائمه معصومين(عليهم السلام) افزون بر آن چه كه توضيح داده شد، داراي نفس قدسي و الهي هستند كه هرگز گرفتار و دچار غفلت نمي شوند و هرگز از امور مردم و بندگان كه رهبري آنان را به صورت ظاهري و باطني (تشريعي و تكويني) بر عهده دارند غافل و بي خبر نمي ماند، و شايد بر همين اساس است كه از پيامبر اكرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ نقل شده كه فرمود: «تنام عيناي و لا ينام قلبي» چشمانم بخواب راحت مي رود اما قلبم همچنان بيدار است. «دلي كه غيب نماي است و جام جم دارد». و نيز از آن حضرت نقل شده كه در پاسخ ابوبكر كه سئوال كرد: آيا مراد از امام مبين در آيه شريفه: و كل شي احصيناه في امام مبين. تورات است؟ اشاره به علي ـ عليه السلام ـ كرده و فرمود: «هو هذا انه الامام الذي احصي الله تبارك و تعالي فيه علم كل شيء». يعني امام اين مرد است، اوست امامي كه خداوند متعال علم همه چيز را در او احصا فرموده است. بنابراين مي توان گفت كه قلب امام ـ عليه السلام ـ و در زمان ما امام زمان ـ عليه السلام ـ ، آينه جلي و جام جهان نماي عالم است و امام ـ عليه السلام ـ در صفحه اين آينه شاهد همه امور است و آگاه بر نيازها و خواسته هاي بندگان و ارباب حاجات. و گواه اين سخن روايتي است كه از آن حضرت در توقيعي براي عالم جليل القدر شيخ مفيد قدس سرّه، نقل شده كه خطاب به شيعيان و دوستان فرموده است: «ما اگر چه هم اكنون در مكاني دور از جايگاه ستمگران سكني گزيديم، كه خداوند صلاح ما و شيعيان با ايمان ما را مادامي كه حكومت دنيا به دست تبهكاران مي باشد، در اين كار اراده كرده است ولي در عين حال بر اخبار و احوال شما آگاهي داشته و چيزي از اوضاع شما بر ما پوشيده و مخفي نيست». پس امام ـ عليه السلام ـ در هر حال و در هر زمان و مكان از وضعيت ما اطلاع داشته و ناظر بر توسلات ما خواهد بود. در تفسير علي بن ابراهيم از ابن عباس از امير المومنين ـ عليه السلام ـ نقل شده كه فرمود: «انا و الله الامام المبين، ابين الحق من الباطل ورثته من رسول الله». به خدا سوگند منم امام مبين كه حق را از باطل جدا و آشكار مي سازم، اين علم را از رسول خدا به ارث برده و آموخته ام. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه