لطفا این حدیث را شرح دهید. امام حسین (علیه السلام) فرمودند: البُکاءُ مِن خَشیَةِ اللهِ نَجاةٌ مِنَ النّارِ. گریه از خوف خدا، مایه ی نجات از آتش است. (1)

شرح حدیث:خداوند، مهربان و عادل است. از سوی دیگر، حسابگری دقیق است که نیک و بد افراد را پاداش و کیفر می دهد. پس اگر ترسی هست، از عملکرد ناپسند خودمان است، و گرنه خدا به کسی ظلم نمی کند و توبه کاران را هم می آمرزد.توبه، در سایه ی آگاهی از بدی گناهان و امید به رحمت خدا پدید می آید.آن که از خوف خدا چشمی اشکبار و دلی لرزان ولی امیدوار دارد، مورد عنایت الهی قرار می گیرد و خداوند گریه ی بندگانش و دعا و نیایش آنان را دوست دارد.در دل شب خیز و ریز، قطره ی اشکی ز چشم که دوست دارم، کند گریه گنهکار ماخالق بخشنده من، بنده ی شرمنده توبیا بهشتت دهم، مرو تو در نار ما خداوند دوست دارد همه ی بندگانش، راه طاعت و عبودیت بپویند و به بهشت ابدی نایل شوند، اما گروهی فریب شیطان را می خورند و دنبال گناهان و مفاسد اخلاقی و ظلم و انحراف می روند و در نتیجه، دوزخ را برای خویش می خرند.آنچه بنده را از این فرجام تلخ نجات می دهد، توبه و انابت است.اولیای الهی با آنکه معصوم بودند، بیش از دیگران به درگاه خدا می نالیدند و در دل شبها می گریستند.گریه ها و سجده های طولانی و رکوع و سجود خاشعانه داشتند.چشمی که در دنیا از خوف خدا بگرید، در آخرت گریان نخواهد شد.پی نوشت:1. مستدرک الوسائل، ج11، ص245منبع: حکمت های حسینی (ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام حسین علیه السلام)، جواد محدثی، انتشارات آستان قدس رضوی، چاپ دوم(1390) .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه