لطفا به من بگوئيد خدا که اين قدر مهربان و با محبت است به بندگانش و همه زيبايي ها در اوست چگونه مي توان از او ترسيد. ما بايد از اعمالي که موجب دوري ما از خداوند مي شود بترسيم که اين ها ايمان انسان را مي سوزاند. عشق با ترس منافات دارد ما نمي توانيم هم عاشق باشيم هم بترسيم لطفا به من جواب دهيد آيا درست فکر مي کنم يا نه؟

1. لطف و عقاب: خداوند تبارک و تعالي همانگونه که مهربان است شديدا عقاب مي کند. در دعاي افتتاح که شبهاي ماه مبارک رمضان خوانده مي شود، در اولين جملات چنين آمده است «و أيقنت انک انت ارحم الراحمين في موضع العفو و الرحمه و أشد المعاقبين في موضع النکال و النقمه و ... يعني و يقين دارم که تو مهربان ترين مهربانان در موضع عفو و رحمت و سخت ترين منتقم، در مقام عقاب و انتقام هستي و ...» بنابر اين خداوند هم مهربان است هم عقاب کننده. 2. هر مسئله جاي خود را دارد: طبق همان فرازي که از دعاي افتتاح نقل شد خداوند در جايگاهي که تناسب داشته باشد، مهربان ترين است و در مقام عقاب، اشد معاقبين مي باشد. که اين معنا به طور ضمني اين مسئله را هم دارد که خداوند متعال رحيم و منتقم است از سوئي، و فعل بندگان اين اقتضا را دارد از سوي ديگر. 3. ترس در قرآن: بحث ترس در قرآن هم بسيار مطرح شده است چنانکه تنها بحث تقوا که به دلالت التزامي بر خوف دلالت مي کند دويست و بيست بار در قرآن ذکر شده است. 4. اين که ترس را به کارهاي انسان نسبت دهيم يا به خداوند متعال بستگي به زاويه نگاه ما دارد. اين که ترس را به اعمال انسان نسبت دهيم با اين نگاه است که چون عذاب نتيجه اعمال و رفتار انسان است و ترس از خداوند در واقع ترس از نفس و اعمال و رفتار نفس انسان است. و اين که ترس را به خداوند نسبت دهيم چون بينش توحيدي اقتضا مي کند که انسان هر نفع و ضرري را از خدا بداند و اگر چه چندين واسطه در بين باشد موحد از وراء اسباب و شرائط و معدات، فعل الهي را مي بيند. پس اگر خطري متوجه انسان مسلمان شود، به نظر او علت اصلي و فاعلي که آن خطر را متوجه وي مي کند خداوند است چرا که،بلاصاله و استقلالاً تأثير تمام پديده هاي هستي به خداوند منتهي مي شود. نتيجه گيري: انتساب ترس و رحمت به خداوند صحيح مي باشد و در متون متعدد ديني (روايي، ادعيه، قرآن) هم اين انتساب فراوان يافت مي شود. آنچه که مهم است اين که علت تعلق لطف يا غضب خداوند به ما، به اعمال ما بر ميگردد. اگر از زاويه خطاي خود نگاه کنيم عذاب به اعمال ما تعلق مي گيرد و علت آن اعمال ماست اما اگر از زاويه ديگري نگاه کنيم مي توانيم آن را به خدا هم نسبت دهيم به اين معنا که کيفر اعمال ما اعم از دنيوي و اخروي از خداوند است چون مدبر و موثر حقيقي خداوند است. کلام آخر:خداوند متعال جامع جمیع صفات است و از جمله این صفات عدل می باشد.مقتضای عدالت ورزی خداوند نیز،برقراری توازن و تناسب میان نتیجه اعمال بندگان با اعمال ایشان است.از این رو باید پاسخ نافرمانی عقاب باشد و پاسخ بندگی رحمت.این خصوصیت فقط مختص خداوندی است جامع و کامل است. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه