جسم بر دو گونه است ؛ جسم مادّی و جسم مجرّد(غیر مادّی) ؛ مثل آن اجسامی که در خواب می بینیم یا در ذهنمان تجسّم می نماییم. بدن اخروی و بدن دنیوی ، هر دو جسم اند ؛ امّا بدن دنیوی جسم مادّی و بدن اخروی جسم مجرّد است. جذب (تغذیه) و لازمه ی طبیعی آنها یعنی دفع و نموّ ، از ویژگیهای جسم مادّی اند نه از ویژگیهای جسم مجرّد. لذا اینگونه امور ، به معنای دنیایی آنها ، در آخرت وجود ندارند.

جسم بر دو گونه است ؛ جسم مادّی و جسم مجرّد(غیر مادّی) ؛ مثل آن اجسامی که در خواب می بینیم یا در ذهنمان تجسّم می نماییم. بدن اخروی و بدن دنیوی ، هر دو جسم اند ؛ امّا بدن دنیوی جسم مادّی و بدن اخروی جسم مجرّد است. جذب (تغذیه) و لازمه ی طبیعی آنها یعنی دفع و نموّ ، از ویژگیهای جسم مادّی اند نه از ویژگیهای جسم مجرّد. لذا اینگونه امور ، به معنای دنیایی آنها ، در آخرت وجود ندارند. خوردن در آخرت هست ولی خوردنی های بهشتی نیز جسم غیر مادّی اند ؛ لذا جذبی در کار نیست ؛ بلکه در آخرت ، بین خورنده و خوراک ، اتّحاد وجودی برقرار می شود ؛ و چون تمام نعمات بهشتی ظهور عنایت الهی و ظهور عنایت انسان کامل می باشند ، شخص بهشتی در اتّحاد با این نعمات و لذّات ، معرفت الله و معرفت به انسان کامل می یابد و خود را مورد عنایت خدا و خلیفه ی خدا می بیند. آری بر تک تک نعمات و لذّات بهشت ، اسماء رحمت خدا نقش بسته و همگی ظهور اسماء رحمت اویند. و البته انسان کامل خود اسمای حسنای خداست ؛ لذا فرمودند: « نحن الاسماء الحسنی ــ ماییم اسماء حسنای خدا ». روایات مؤیّد این معنا زیادند که تبرّکاً به نمونه ای اشاره می کنیم: رسول الله (ص) فرمودند: « مَنْ قَالَ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ بَنَى اللَّهُ لَهُ فِی الْجَنَّةِ سَبْعِینَ أَلْفَ قَصْرٍ مِنْ یَاقُوتَةٍ حَمْرَاءَ فِی کُلِّ قَصْرٍ سَبْعُونَ أَلْفَ بَیْتٍ مِنْ لُؤْلُؤَةٍ بَیْضَاءَ فِی کُلِّ بَیْتٍ سَبْعُونَ أَلْفَ سَرِیرٍ مِنْ زَبَرْجَدَةٍ خَضْرَاءَ فَوْقَ کُلِّ سَرِیرٍ سَبْعُونَ أَلْفَ فِرَاشٍ مِنْ سُنْدُسٍ وَ إِسْتَبْرَقٍ وَ عَلَیْهِ زَوْجَةٌ مِنْ حُورِ الْعَیْنِ وَ لَهَا سَبْعُونَ أَلْفَ ذُؤَابَةٍ مُکَلَّلَةٍ بِالدُّرَرِ وَ الْیَوَاقِیتِ مَکْتُوبٌ عَلَى خَدِّهَا الْأَیْمَنِ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَ عَلَى خَدِّهَا الْأَیْسَرِ عَلِیٌّ وَلِیُّ اللَّهِ وَ عَلَى جَبِینِهَا الْحَسَنُ وَ عَلَى ذَقَنِهَا الْحُسَیْنُ وَ عَلَى شَفَتَیْهَا بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ قُلْتُ یَا رَسُولَ اللَّهِ لِمَنْ هَذِهِ الْکَرَامَةُ قَالَ لِمَنْ یَقُولُ بِالْحُرْمَةِ وَ التَّعْظِیمِ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ ــــ هر که بگوید: بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِیمِ خداوند در بهشت برای او هفتاد هزار قصر برپا می نماید از یاقوت سرخ ؛ که در هر قصری هفتاد هزار اتاق است از مروارید سفید ؛ و در هر اتاقی هفتاد هزار تخت است از زبرجد سبز ؛ و بر بالای هر تخت هفتاد هزار فرش و تشک است از حریر نازک و ضخیم ؛ که بر آنهاست همسری از حورالعین ؛ که برای آن حورالعین است هفتاد هزار گیسوی آراسته به مروارید و یاقوت نوشته بر رخسار راست او محمّدٌ رسولُ اللَّه ؛ و بر رخسار چپ او علىٌّ ولى اللَّه ؛ و بر جبین او حسن و بر زنخدان او حسین و بر دو لب او بسم اللَّه الرحمن الرحیم . راوی گوید: گفتم یا رسول اللَّه از آنِ کیست این کرامت؟ فرمودند: از آنِ کسی که به حرمت و تعظیم بگوید: «بسم اللَّه الرحمن الرحیم » » (مستدرک الوسائل، ج4 ،ص387)اگر در این روایت بس شیرین اندیشه فرمایید می یابید که این همه نعمت همگی ظهور همین « «بسم اللَّه الرّحمن الرّحیم » می باشند ؛ و آن حور العین ها ظهور ولایت اهل بیت (ع) هستند. لذا اگر بر گونه ی راست او نظر نمایی حقیقت « محمّد رسول الله » را خواهی یافت و اگر در گونه ی چپش نظر کنی حقیقت ولایت علوی را شهود خواهی نمود ؛ و در پیشانی او حقیقت سبط اکبر را می بینی و در چانه اش حقیقت سبط اصغر را و تمام حوران بهشت ظهور ولایت عصمت الله کبری حضرت فاطمه ی زهرا ـ ارواحنا فداها ـ می باشند. حاصل کلام آنکه:لذّات بهشت همه معرفت افزا می باشند و موجب رشد می شوند امّا نه رشد بدنی بلکه رشد باطنی و معرفتی.امّا تناسب اندام در اهل بهشت ، در اوج خود خواهد بود. در روایات است که اهل بهشت همگی قیافه ی جوان دارند. نیز فرمودند: در بهشت بازاری است که در آن قیافه عرضه می کنند ؛ پس هر کسی هر صورتی را بخواهد می تواند انتخاب نماید. البته هر قیافه ای که انتخاب نماید قیافه ی خود او خواهد بود ؛ یعنی همه او را با همان قیافه خواهند شناخت. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه