چه فرقي بين كعبه و بت ها از جهت اين كه هر دو جسم مادي و قابل عبادت هستند وجود دارد؟

پاسخ اين سؤال در روايت زير، به خوبي بيان شده است. ابن ابي العوجا (مردي كافر و معروف به زندقه و الحاد)، روزي در موسم حج در مسجد الحرام همراه با جمعي از همفكران خود نشسته و ناظر اعمال حاجيان و سعي و طواف آنان بودند و با ديده استهزا مي‏نگريستند و مي‏خنديدند. در نقطه ديگر مسجد نيز حضرت امام صادق با جمعيت انبوهي نشسته بودند و مردم از منبع سرشار علوم آسماني آن حضرت بهره مي‏بردند. ابن ابي العوجا خود را به مجلس امام(ع) رسانيد و گفت تا كي شما اين خرمن را مي‏كوبيد و به اين سنگ پناهنده مي‏شويد و اين خانه از سنگ و گل برافراشته را مي‏پرستيد و همچون شتران رميده، برگرد آن جست و خيز مي‏كنيد؟! هر كس در برنامه و تشريفات اين خانه بينديشد، مي‏فهمد اين كاري است كه دستور دهنده‏اش خالي از حكمت و راي و بينش بوده است. امام صادق(ع) فرمودند: اين (كعبه)، خانه‏اي است كه خداوند حكيم آن را وسيله امتحان بندگان خود قرار داده و آنان را مامور به تعظيم و زيارت آن فرموده است تا ميزان روشني، براي اخلاص و تسليم در امر عبادت و بندگي و خضوع در پيشگاه خدا، درميان بشر باشد. افراد خالص الايمان و منقاد در برابر فرمان حضرت خالق سبحان، از مردم منافق بي‏ايمان جدا شوند؛ اين خانه قرار گاه پيغمبران و قبله گاه نمازگزاران است و راه رسيدن به مغفرت و رضاي حضرت ايزد منان مي‏باشد. پس منظور نه پرستش سنگ است و نه عبادت بت؛ بلكه معبود به حق، الله است كه خالق جسم و جان آدميان و آفريدگار زمين و آسمان است. تعظيم اين خانه واستلام اين سنگ، به قصد اطاعت امر و فرمان او است". (بحار الانوار، ج 10، ص 209)؛ با توجه به اين مطالب است كه دانشمندان اخلاق فرموده‏اند: "چون چشم حج گزار به خانه افتد، بايد عظمت خانه را در پي آرد و چنان تصور كند كه گويا خداوند خانه را مي‏بيند و اميدوار شود كه لقاي خود را روزي او كند؛ چنان كه ديدار خانه خود را روزي او كرد و خدا را شكر گزارد كه او را به خانه خود رسانيد و در زمره ميهمانان خود در آورد و به ياد آرد كه در قيامت، همه خلايق، اميد و آرزوي دزفول به بهشت را دارند..." (جامع السعادات، ج 3، ص 391؛ حج عارفان، ص 107) حال فرق زيارت كعبه و عبادت در مسجد الحرام با پرستش بت‏ها و عبادت در بتكده‏ها روشن مي‏شود؛ چون بت پرستان خود بت را مي‏پرستند و بتكده‏ها را براي محافظت از بت‏هاي چوبي و سنگي خود احداث مي‏كنند؛ اما كعبه به دستور خدا و به عنوان علامت و نشانه او در زمين و از اول تاريخ ساخته شده است. مسجد الحرام كه خانه كعبه در آن قرار دارد، پيشينه‏اي به قدمت خود كعبه دارد. شواهد نشان مي‏دهد كه بينانگذار آن، حضرت آدم بوده و ابراهيم و اسماعيل(ع)، بعدها آن را بازسازي نموده‏اند. مسجد الحرام، برترين مسجد خدا بر روي زمين است و قرآن با عظمت و احترام از آن ياد كرده و كفار و مشركان را از تصدي امور آن و حتي ورود به آن ممنوع كرده است. پيامبران بزرگ خدا، صالحان و صديقان تاريخ، در آن حضور يافته و به عبادت و بندگي خدا پرداخته‏اند. و ساير مساجد نيز، همگي، مكان عبادت خدا و راز و نياز با او و محل تجمع مسلمانان و مركز وحدت و يگانگي آنان است و تنها افراد پاك مي‏توانند وارد اين مساجد شوند. خداوند خود مساجد را اين گونه توصيف مي‏كند: "خانه‏هاي من در زمين مساجد است. اين خانه براي اهل آسمان مي‏درخشند؛ آن گونه كه ستارگان براي ساكنان زمين پرتو افكني مي‏كنند. خوشا به حال بنده‏اي كه در خانه خود وضو مي‏گيرد، آن گاه مرا در خانه‏ام زيارت مي‏كند..." (وسائل الشيعه، ج 1، ص 268) حال شما مساجد الهي را با ساير عبادتكده‏ها (بتخانه‏ها، حتي كليساها، ديرها، كنشت‏ها و...) مقايسه كنيد و فرق آنها را تجسم نماييد. www.eporsesh.com .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه