ابتدا باید دانست که یکى از عوامل دورى انسان از امام زمان(عج) و قطع ارتباط روحى و معنوى و ناخشنودى آن حضرت، ارتکاب محرّمات الهى و گناهان است.

ابتدا باید دانست که یکى از عوامل دورى انسان از امام زمان(عج) و قطع ارتباط روحى و معنوى و ناخشنودى آن حضرت، ارتکاب محرّمات الهى و گناهان است. آن حضرت در توقیع شریف به شیخ مفید(ره) مى فرماید: «شما مکلّف هستید که اوامر و دستورات ما را به دوستانمان برسانید، با اینکه ما بر اساس فرمان خداوند بزرگ و صلاح واقعى خود و شیعیانمان - تا زمانى که حکومت بر دنیا در اختیار ستمگران است - در نقطه اى دور و پنهان از دیده ها به سر مى بریم ؛ ولى از تمام حوادث و ماجراهایى که بر شما مى گذرد، کاملاً مطّلع هستیم و هیچ چیز از اخبار شما بر ما پوشیده نیست. از خطاها و گناهانى که بندگان صالح خداوند، از آنها دورى مى کنند ؛ اما شما آنها را مرتکب مى شوید نیز با خبریم. از عهدشکنى ها و پشت سر گذاشتن عهد و پیمان ها با اطلاعیم... پس از خداوند بترسید و تقوا پیشه کنید و ما خاندان رسالت را مدد رسانید... سعى کنید اعمالتان به گونه اى باشد که شما را به ما نزدیک سازد و از گناهانى که موجبات نارضایتى ما را فراهم مى نماید، بترسید و دورى کنید...»[1]. بر اساس این توقیع شریف، همه شیعیان و دوستداران حضرت، توصیه به تقوا و ورع شده اند و این بهترین راه دوستى و خشنودى امام زمان(عج) است ؛ همان طورى که گناهان و معاصى، باعث نارضایتى آن حضرت و قطع پیوند و ارتباط با او است. حتّى در توقیع دیگر، علّت طولانى شدن غیبت و عدم مشاهده و دیدار آن حضرت، گناهان و انحرافات شیعیان و دوستان اهل بیت (علیهم السلام)  ذکر شده است: «... ما عهد مى کنیم با شما اى دوست مخلص (شیخ مفید) که در راه ما با ظالمان مجاهده مى کنى ؛ هر کس از برادران دینى شما - که تقوا را سرمایه خویش قرار دهد - از فتنه هاى گمراه کننده و ظلمت خیز، در امان خواهد بود... آنچه که موجب جدایى ما و دوستانمان گردیده و آنان را از دیدار ما محروم کرده است، گناهان و خطاهاى آنان و تخلّف از فرمان هاى خداوند است»[2]. جالب آنکه در آغاز قیام جهانى حضرت مهدى(عج) یاران و اصحاب نزدیک ایشان، پیمان و بیعت سختى با آن حضرت مى بندند و تعهّد مى کنند که از گناهان و انحرافات دورى جویند و از ظلم و فسادگرى بپرهیزند. امیرمؤمنان على (علیه السلام) ، در ضمن یک حدیث طولانى، در وصف بیعت یاران امام زمان(عج) چنین مى فرماید: با او بیعت مى کنند که هرگز: دزدى نکنند «یبایعون على اَن یَسرَقوا» ؛ زنا نکنند «ولا یَزنوا» ؛ مسلمانى را دشنام ندهند «و لا یَسُبّوا مسلما» ؛ خون کسى را به ناحقّ نریزند «و لا یقتلوا مُحرما» ؛ به آبروى کسى لطمه نزنند «و لا یهتک حریما مُحرّما» ؛ به خانه کسى هجوم نبرند «و لا یهجموا منزلاً» ؛ کسى را به ناحق نزنند «و لا یضربوا احدا الاّ بالحقّ» ؛  طلا، نقره، گندم و جو ذخیره نکنند «و لا یکنزوا ذهبا و لا فضّة و لا بُرّا و لا شعیرا» ؛ مال یتیم را نخورند «ولا یأکلوا مالَ الیتیم» ؛ در مورد چیزى که یقین ندارند، گواهى ندهند «و لا یشهدوا بما لا یَعلمون» ؛ مسجدى را خراب نکنند «ولا یُخرِبوا مسجدا» ؛ مشروب نخورند «و لا یَشربوا مسکرا» ؛ حریر و خز نپوشند «و لا یلبَسوا الخزّ و لا الحریر» ؛ در برابر سیم و زر سر فرود نیاورند «و لا یتمنطقوا بالذّهب» ؛ راه را بر کسى نبندند «و لا یقطعوا طریقا» ؛ راه را نا امن نکنند «و لا یخیفوا سبیلاً» ؛ گرد همجنس بازى نگرایند «و لا یَفسقوا بغُلام» ؛ خوراکى را از گندم و جو انبار نکنند «ولا یحبسوا طعاما مِن بُرّ و لا شعیر» ؛ به کم قناعت کنند «و یرضَونَ بالقلیلِ» ؛ طرفدار پاکى باشند «و یَشَتّمونَ على الطیّب» ؛ از پلیدى گریزان باشند «و یکرهون النجاسة» و...»[3]. پس گناهان و رذایل اخلاقى، عامل مهمى در محرومیت انسان از عنایات امام زمان(عج) است. با این حال باید دانست که امام هر زمان، مظهر رحمت و رأفت الهى و واسطه فیض بین خالق و مخلوق است. تمام نعمت ها به برکت وجود امام و حجّت هر زمان به مردم مى رسد و تمام بلاها نیز به برکت وجود او رفع مى شود و با اندکى اشتباه و خطایى، این الطاف و برکات از انسان دریغ نمى گردد. او مظهر رحمت الهى است و هیچ سود و منفعتى را از دیگران توقّع ندارد و جز در راه منافع آنان قدم بر نمى دارد. در عنایت و لطف او، هیچ بخل و کاستى راه ندارد. آن حضرت در سخنان خیرخواهانه اى مى فرماید: «پس باید هر یک از شما [شیعیان]، کارهایى را که موجب جلبِ محبّت مى گردد، انجام دهید و باید از کارهاى ناپسندى که خشم و غضب ما را در پى دارد، اجتناب کنید. پس [آگاه باشید که] مرگ آدمى ناگهان مى رسد که در آن، دیگر توبه سودى نمى رساند و ندامت، نمى تواند او را از عذاب برهاند»[4]. یقین بدانیم اگر کوچک ترین انحرافى که در بین شیعه ایجاد شود، قلب امام زمان را ناراحت و رنجور خواهد کرد. به همین جهت آن حجّت خداوند، شکوه خویش را از دست شیعیان جاهل و منحرف به این صورت اظهار مى دارد: «به حقیقت، نادانان و کم خردان شیعه و کسانى که پر و بال پشه بر دین آنها برترى دارد، ما را آزار مى دهند[5]». در پایان توصیه مى شود، ارتباط خود را با خواندن دعا و انجام اعمال نیک، با امام زمان(عج) پررنگ تر کنید و خود را همیشه مدیون و بدهکار او بدانید. اگر دعاها و خواسته ها، همراه با گریه، پشیمانى و اشک شوق باشد، احتمال استجابت آن بیشتر است ؛ پس سوز و ندبه خود را با خواندن دعاى عهد و ندبه، اعلام دارید و در عین حال استغفار و توبه را فراموش نکنید. بهترین شفیع در بارگاه الهى براى آمرزش گناهان، امام معصوم است و دعاى او در حق شیعیانش به یقین اجابت مى شود[6]. پی نوشت ها ____________ [1]. بحارالانوار، ح 53، ص 175. [2]. نجم الثاقب، ص 567. [3]. منتخب الاثر، ص 581، ح 4 ؛ الملاحم و الفتن، ص 53. [4]. بحارالانوار، ج 53، ص 174، ح 7. [5]. احتجاج طبرسى، ج 2، ص 474. [6]. براى مطالعه بیشتر در این زمینه ر.ک: ناصر مکارم شیرازى، مهدى انقلابى بزرگ ؛ محمد محمدى رى شهرى، کیمیاى محبّت ؛ علیرضا رجالى، یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمانعج و... . .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه