سلام در عبارتی آمده بود::: محبت افراطی به چیزی پایداری روحی انسان را کم می کند و او را از یاد خدا و حتی رفتار مناسب با اطرافیان باز می دارد و از نظر اخلاقی و عرفانی گرفتار شرک خفی شده است:::منظور از این شرک چیست؟آیا همان گناه کبیره است؟

پرسشگر گرامیاقسام عشق(دوست داشتن،محبت داشتن): دوست داشتن بر دو گونه است حقیقی و مجازی و دوست داشتن مجازی نیز خود دو گونه دارد:الف) دوست داشتن مجازى:در این مورد موضوع عشق ورزی همانا صفات ظاهری و کمالات مشهود و محسوس محبوب است .یعنی کمالات ظاهری محبوب موجب جذب عاشق می شود. عشق مجازی خود دو گونه است. 1-عشق حیوانی که در آن عاشق تنها از روی شهوت و هوس معشوق خود را می خواهد و به جنبه های دیگر او نظر دارد.2-عشق پاک: در این عشق اگر چه نظر عاشق به ظاهر محبوب است، ولی چون ظاهر نماد باطن است و نشان از ذات الهی دارد، خود زمینه ساز عشق حقیقی می شود و مانند پلی عاشق را به سوی عشق حقیقی رهنمون می گردد. مثل دوست داشتن ائمه و افراد پاک و مومن . ب ) عشق حقیقى و الهى:عشق حقیقى عبارت است از قرار گرفتن موجودى کمال جو در مسیر جاذبه کمال مطلق، یعنى خداوند متعال، پروردگارى که جمیل مطلق، بى نیاز، یگانه، داناى اسرار، توانا، قاهر و معشوق است که همه رو به سوى او دارند و او را مى طلبند (احیاء علوم الدین، غزالى، ج 4، ص 283 - 279)با توجه به مطالب بالا به خوبی روشن می شود محبتی پایداری روحی انسان را کم می کند که الهی نباشد ،مثلا اگر انسان شخصی را دوست دارد ،و اگر این شخص دچار گناه شد باید به اندازه ی گناهش از او متنفر شود(یعنی به خاطر معصیتی که در برابر خدا انجام داده ،از این بابت از او ناراحت باشد.) و اگر چنین حالتی در دوست داشتن شخصی نباشد و آن شخص هر قدر دچار گناه شود و از خدا قاصله بگیرد ،از محبت انسان به او کم نشود(به خاطر گناه و دوری از خدا )چنین دوست داشتنی برای خدا نیست و از روی نفس است . و می توان گفت نمونه ای از شرک خفی است و جزء گناهان کبیره است ،چرا که انسان در عرض دوست داشتن خدا به شخص دیگری محبت دارد . اما اگر این دوست داشتن در طول دوست داشتن خدا باشد نه تنها بد نیست بلکه راهی برای رسیدن به خدا است .هم چنین گفتنی است که شرک خفی غیر از شرک جلی است و با شرک جلی انسان از دین خارج می شود (مانند بت پرستی و شریک قرار دادن برای خدا) ولی با شرک خفی انسان از دین خارج نمی گردد . و بیشتر مومنان به چنین شرکی دچارند.که دراین صورت ایمان انسان صدمه می بیند . پیامبر اکرم (ص) می فرماید:« نیه الشرک فی امتی اخفی من دبیب النمله السوداء علی الصخره الصماء فی اللیله الظلماء نیت شرک در میان امت من از راه رفتن مورچه سیاه بر روی سنگی صاف در شبی ظلمانی مخفی تر است».از موارد شرک خفی می توان به ریا و یا احترام به شخصی به خاطر دار ایی هایش و ... را اشاره کرد.    .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه