بهجت بودن حضرت علی(ع)

در روایات، بهجت به عنوان یکی از ویژگی های امیرالمومنین(علیه السلام) و شباهت های او به حضرت سلیمان(علیه السلام) معرفی شده است. این ویژگی حضرت به چه معنا است؟ بهجت به معنای خوشرنگی(1) طراوت و تازگی(2) و سرور و شادمانی(3) آمده است. با توجه به معنای لغوی بهجت، آن را هم میتوان خصوصیتی ظاهری و هم خصیصه ای باطنی دانست. نمود ظاهری آن در شادابی و خوشرنگی چهره و نمود باطنی آن به گشادگی و شادی قلبی است. در ادعیه و روایات(4) بهجت از اوصاف خداوند متعال عنوان شده است و البته مراد معنایی از بهجت است که مستلزم تغییر و تشبیه به خَلق نباشد. در برخی از روایات نیز قرآن،(5) حضرت زهرا سلام الله علیها(6) و امام رضا علیه السلام(7) توصیف به بهجت شده اند. در هر یک از انبیای الهی به حسب اختلاف مراتب و شرایط زمانی و مکانی فضیلتی از فضائل نمود و ظهور بیشتری پیدا کرده است. مثل سخاوت در حضرت ابراهیم(علیه السلام)، زهد در حضرت ایوب(علیه السلام)، بهجت در حضرت سلیمان(علیه السلام) و ..... در منابع دینی حضرت علی(علیه السلام) میراث دار فضائل انبیاء(علیهم السلام) معرفی شده است. آنچه خوبان همه دارند تو تنها داری در روایتی(8) از نبی مکرم اسلام(صلی الله علیه و آله) بهجت امیر المومنین(علیه السلام) به بهجت حضرت سلیمان(علیه السلام) تشبیه شده است. بهجت و ابتهاج از حالات عرفانی و مقامات سلوکی است. ابن سینا در نمط نهم اشارات، عارف را گشاده رو، خوش برخورد و خندان می شناساند.(العارف هش بش بسام). بهجت و ابتهاج تام در هنگام تصور حضور ذات معشوق به عاشق دست می دهد.(9) بنابراین، چنین شادی و سروری منشأ الهی ـ نه مادی ـ دارد و از مشاهده جمال جمیل حق و عشق به او حاصل می شود. برای دیدن توضیحات بیشتر در این باره به این لینک(10) مراجعه کنید. .

پرسمان قرآن

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/24

لینک کوتاه