چرا موسیقی در اسلام حرام است؟یا آن موسیقی که در اسلام مجاز است ، چیست؟

مطلق موسیقی در اسلام حرام نیست بلکه نوعی از موسیقی و خواندن حرام است که طرب انگیز باشد یا احیاناً موجب تهییج شهوات جنسی باشد البته ممکن است موسیقی به خاطر مسائل عارضی دیگر حرام شود مثلاً موسیقی ای که موجب ترویج باطل و تحکیم ستمگر یا مدح و ستایش ظالم یا دروغ پردازی و اهانت به دین و مقدسات باشد هم حرام است که این دیگر به جهت موسیقی بودن آن نیست بلکه به خاطر این خاصیت منفی و نادرست آن حرام شده است. موسیقی ای که طبیعی نباشد مانند (آواز پرندگان، صدای آب و وزش باد و...) معمولاً بین نت های آن فاصله طبیعی قرار ندارد و همین ناهماهنگی در فاصله نت ها ممکن است در آرامش انسان تأثیر منفی گذاشته و در دراز مدت به اعصاب او آسیب جدی وارد کند خصوصاً موسیقی های پیچیده که دست آدمی در خلقت آن طولانی بوده است. علاوه براین لازم نیست که ضررهای یک موضوع تنها متوجه جسم و جسمانیت انسان باشد بلکه گاهی ضررهایی متوجه روح و به تبع آن متوجه جسم او می شود. مثلاً تحریک جنسی از طرق غیر طبیعی (مانند موسیقی و امثال آن) در حالت عادی ضررهای جدی را متوجه فرد می کند که گاهی جبران ناپذیر هستند از سوی دیگر تأثیر منفی موسیقی بر اراده و عزم انسانها چیزی نیست که قابل چشم پوشی باشد البته این آثار بیشتر متوجه کسانی هستند که به صورت دراز مدت به این مسائل ابتلاء دارند. عزم و اراده آدمی که بزرگترین سرمایة اوست به وسیله تغنی و توجه به امیال طبیعی و خاصه جنسی و تحریک غیر طبیعی آنها بسیار ناتوان و علیل گشته و معمولاً این گونه افراد از عزم جدی و کارساز محروم هستند. اگر چه تبیین این مشکلات و آثار مخرب به عهده علوم پزشکی و روان پزشکی است ولی اشاره ناچیز به آنها بی فایده نخواهد بود. احکام دینی که نهایتاً از جانب خداوند متعال برای بشر وضع شده اند نمی توانند از سر گزاف باشند. توضیح بیشتر آن که:  الف: هیچ کس به اندازه خداوند متعال واقف بر نیازها و جنبه های متفاوت انسان نیست.  ب: خداوند حکیم مع الاطلاق است و هیچ قبح و زشتی از او صادر نمی شود. ج: احکام الهی با در نظر گرفتن نیازهای واقعی بشر و آثار صحیح و فاسد آنان حلال یا حرام می شوند.  د: علم بشری فقط می تواند گوشه ای از این واقعیات را دریافت کند خصوصاً این که علم بشری هنوز حرف آخر را نتوانسته است بیان کند و هر چه را کشف کند امید آن است که حرفهای تازه تر و علوم نو تر را عرضه کند با توجه به این نکات به نظر می رسد اگر ثابت شود که حکمی از احکام دین است و لو این که ما به فلسفة آن به طور کامل دسترسی هم نداشته باشیم می توانیم بپذیریم که این حکم حتماً مصلحتی داشته است و حتماً براساس ملاک و علتی صادر شده است که رعایت آن مفید به حال ما و عدم رضایت آن مضر به حال ما خواهد بود. .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه