منظور از اهل ذکر در سوره نحل آیه 43 چه افرادی اند؟

" ذکر" به معنی آگاهی و اطلاع است و اهل ذکر مفهوم وسیعی دارد که همه آگاهان و اهل اطلاع را در زمینه‏های مختلف شامل می‏شود، و اگر بسیاری از مفسرین اهل ذکر را در اینجا به معنی علمای اهل کتاب تفسیر کرده‏اند نه به این معنی است که اهل ذکر مفهوم محدودی داشته باشد بلکه در واقع از قبیل تطبیق کلی بر مصداق است زیرا سؤال درباره پیامبران و رسولان پیشین و اینکه آنها مردانی از جنس بشر با برنامه‏های تبلیغی و اجرایی بودند قاعدتا می‏بایست از دانشمندان اهل کتاب و علمای یهود و نصاری بشود، درست است که آنها با مشرکان در تمام جهات هم عقیده نبودند، ولی همگی در این جهت که با                         اسلام مخالفت داشتند، هماهنگ بودند، بنا بر این علمای اهل کتاب برای بیان حال پیامبران پیشین منبع خوبی برای مشرکان محسوب می‏شدند. راغب در" مفردات" می‏گوید: ذکر دو معنی دارد گاهی به معنی حفظ و گاهی به معنی یادآوری است، البته این یادآوری ممکن است بوسیله دل بوده باشد (که ذکر درونی و باطنی محسوب می‏شود) و ممکن است بوسیله زبان باشد (که ذکر لفظی محسوب می‏گردد) و اگر می‏بینیم به قرآن، ذکر گفته شده است به خاطر همانست که حقایقی را بازگو می‏کند.[1]اما در روایات ما شیعیان مراد از اهل ذکر را پیامبر اکرم (ص) و اهل بیت(ع) معرفی کرده اند -در کافی ذیل جمله «فَسْئَلُوا أَهْلَ الذِّکْرِ إِنْ کُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ» از محمد بن مسلم روایت کرده گفت حضور حضرت باقر علیه السلام عرض کردم مردم گمان کرده‏اند اهل ذکر یهود و نصاری میباشند، فرمود اگر آنها باشند شما را بسوی دین خود دعوت میکنند و هرگز نشاید پروردگار امر کند شما را بسؤال کردن از اشخاصیکه مردم را از دین اسلام خارج کرده و بسوی دین یهود و نصاری برمی‏گردانند سپس اشاره کرد آن حضرت با دست به سینه مبارک و فرمود ما ائمه اهل ذکر هستیم و مردم باید از ما سؤال کنند.[2] .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه