درباره اعجازهای علمی قرآن چند نمونه بیان کنید.

در رابطه با اعجاز علمی قرآن به آیاتی از قرآن کریم اشاره می‌شود: 1. و الشمس تجری لمستقرٍ لها ذلک تقدیر العزیز العلیم و خورشید که پیوسته به سوی قرار گاهش در حرکت است، اینتقدیر خداوند قادر و دانا است، (سوره یس، آیه 38). این آیه به وضوح حرکت مستمرّ خورشید را بیان می‌کند؛ اما در این که منظور از این حرکت چیست، مفسران بحث‌های فراوان دارند. آخرین و جدیدترین تفسیر برای این آیه همان است که اخیرا دانشمندان کشف کرده‌اند که خورشید با مجموعه منظومه شمسی در وسطکهکشان به سوی ستاره دوردست (وگا) در حرکت است. ممکن است عبارت (تجری) تمام این حرکت‌ها و حرکت‌های دیگری را در آینده کشف خواهد شد، بیان می‌کند، (تفسیر نمونه، جلد 18، ص 381 و 382). 2. لا الشمس ینبغی لَها ان تدرک القمر و لا اللیل سابق النهار و کلّ فی فلک یسبحون نه برای خورشید سزاوار است که به ماهرسد و نه شب به روز پیشی می‌گیرد و هر کدام از آن‌ها در مسیر خود شناورند، (سوره یس، آیه 40). در آیات 38 و 40 سوره یس برای خورشید، هم حرکت جریانی قائل شده و هم دورانی. یک جا می‌گوید: و الشمس تجری... و در جای دیگر از شناور بودن خورشید در فلک سخن می‌گوید: کل فی فلکیسبحون . آن روز که این آیات نازل شد، فرضیه هیئت بطلیموس با قدرت هر چه تمام‌تر بر محافل علمی حاکم بود. طبق فرضیه بطلیموس، اجرام آسمانی به خودی خود گردشی نداشتند؛ بلکه در دل افلاک که اجسامی بلورین و متراکم روی هم همچون طبقات پوست پیاز بودند میخکوب شده بودند و حرکت آن‌ها تابع حرکت افلاکشان بود. در آن روزگار، نه شناور بودن خورشید مفهومی داشت، و نه حرکت طولی و جریانی خورشید. امّا بعد از فرو ریختن پایه‌های فرضیه بطلیموس در پرتر کشفیات قرون اخیر و آزاد شدن اجرام آسمانی از قید و بند افلاک بلورین، این نظریه قوت گرفت که خورشید در مرکز منظومه شمسی ثابت و بی حرکت است و تمام منظومه شمسی پروانه‌وار به گرد او می‌چرخند. در این زمان نیز، هنوز مفهوم آیات فوق که حرکت طولی و دورانی را به خورشید نسبت می‌داد، روشن نبود؛ تا این که باز پیشرفت علوم، امروزه چند نوع حرکت برای خورشید ثابت شده است. حرکت وضعی آن به دور خورشید؛ و حرکت طولی آن همراه منظومه شمسی به سوی نقطه مشخصی از آسمان حرکت دورانی آن همراه مجموعه کهکشانی که جزئی از آن است. و به این ترتیب یک معجزه دیگر علمی برای قرآن به ثبوت رسید، (تفسیر نمونه، ج 18، ص 388 و 389). 3. اذا السماء انشقت در آن هنگام که آسمان شکافته شود، (سوره انشقاق، آیه 1). در حدیثی از امیرالمؤمنین علی(ع) در تفسیر این آیه آمده است که منظور از شکافتن آسمان، این است که آسمان‌ها از کهکشان جدا می‌شود. این حدیث که از معجزات علمی محسوب می‌شود از حقیقتی پرده بر می‌دارد که در آن زمان هیچ یک از دانشمندان به آن نرسیده بودند. دانشمندان فلکی امروز با مشاهدات نجومی خود به وسیله تلسکوب‌های عظیم و نیرومند ثابت کرده‌اند که عالم مجموعه‌ای است ازکهکشان‌ها و هر کهکشان مجموعه‌ای است از منظومه‌ها و ستارگان؛ به همین دلیل آن‌ها را شهرهای ستارگان می‌نامند. کهکشان راه شیری معروف که با چشم قابل مشاهده است، مجموعه عظیم و دایره مانندی از همین منظومه‌ها و ستارگان است. امام علی(ع) می‌فرمایند که در آستانه قیامت،این کواکب را که مشاهده می‌کنیم. از کهکشان جدا می‌شود و نظام همگی به هم می‌خورد، (روح المعانی، ج 30، ص 87؛ درّ المنثور، ج 6، ص 329، نقل از تفسیر نمونه، ج 26، ص 303 و304). برای آگاهی بیشتر ر.ک: 1. محمدعلی رضائی اصفهانی، پژوهشی در اعجاز علمی قرآن، مرکز نشر علوم و معارف قرآن کریم. 2. موریس بوکای، قرآن، تورات، انجیل و علم، چاپ دفتر نشر فرهنگ اسلامی. eporsesh.com .

موتور جستجوی پرسش و پاسخ دینی امین

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/03

لینک کوتاه