استادي هستم كه به علت يكسري انحرافات اخلاقي مرا از كار بركنار كرده اند. دوستان از من فراري هستند. روح من در عذاب است، چه كار كنم كه از اين رنج رهايي يابم؟

از نامة شما پيدا بود كه احساس يأس و نا اميدي به شما دست داده و از كاري كه كرده ايد خجالت زده و پشيمان هستيد. توصيه ما به شما نه به عنوان يك استاد اخلاق بلكه به عنوان يك مشاور, اين است كه به جاي تأسف خوردن و گريستن بر آن چه در گذشته انجام داده ايد، سعي كنيد آيندة خود را بسازيد. درست است كه شما به هر دليلي كه بوده , مرتكب خلاف و گناهي شده ايد و نزديكترين دوستان خود را از دست داده ايد، اما توجه داشته باشيد كه هنوز هم با بُن بست مواجه نشده ايد، همين كه از كار گذشتة خود به شدّت نادم و پشيمان هستيد، نشان دهندة ايمان و روحية قوي شما است و بايد اميدوار بود كه در آينده بتوانيد اين رفتارها را جبران كنيد. شما در واقع در معرض يك امتحان بزرگ قرار گرفته ايد. امتحاني كه بخشي از آن سپري شده و فكر مي كنيد نمرة مطلوبي بدست نياورده ايد اما بخش ديگر آن هنوز باقي است بايد بجاي تأسف خوردن از شكست در امتحان گذشته، روي امتحاني كه پيش رو داريد، سرمايه گذاري نماييد. از نگاه دين اسلام , هيچگاه انسان با بُن بست مواجه نمي شود، در بدترين شرايط باز هم راه نجات وجود دارد. اصولاً توبه مربوط به شرايطي است كه، انسان مرتكب گناهي شده باشد. بايد به رحمت و مغفرت الهي اميدوار باشيد؛ زيرا خداوند بخشندة گناهان است. در آيات متعدد به غفاريّت الهي تصريح شده است. خداوند در سورة طه مي فرمايد: وَ إِنِّي لَغَفَّارٌ لِمَنْ تابَ كسي كه توبه كند، او را مي بخشم. در آية ديگر آمده است: إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جميعاً به درستي خداوند همه گناهان را مي بخشد. با مطالعه تاريخ هم با افراد زيادي روبرو می شويم ,كه توبه كرده اند و مورد رحمت و لطف الهي قرار گرفته و آينده روشنی را در اين دنيا برای خود رقم زده اند. البته اينكه با توبه مي توان گناهان خويش را زايل نمود، به معناي اين نيست كه در ما طمع ايجاد شود و بيشتر گناه كنيم و بگوييم كه بعداً توبه مي كنيم؛ زيرا ممكن است فرصت پيدا نكنيم و در همين حال بميريم. به هر حال، شما بايد از كار گذشتة خود پشيمان باشيد و در آينده تصميم قاطع براي جبران كارهاي ناپسند گذشته و انجام وظايف شرعي خود در عرصه هاي مختلف فردي و اجتماعي بگيريد.يكي از عواملي كه شما را در اين مسير ياری خواهد نمود . ذكر , ياد خدا و نماز است. براي رهايي از اين حالت و برقراري ارتباط عاطفي و صميمانه با خدا و ائمه(ع) به نكات زير عمل نماييد: 1. از كارهايي كه در گذشته انجام داده ايد و از اين جهت در نزد ديگران آبرو و حيثيت شما رفته است، از ته دل نادم و پيشمان باشيد. 2. تصميم قاطع بگيريد كه از اين پس مرتكب كار خلاف و گناه نشويد. 3. هميشه به ياد خدا بوده و خداوند را در همه جا حاضر بدانيد بگونه اي كه اعمال و رفتار شما را مي بيند. پس اگر كار خلاف هم انجام بدهيد، او قطعاً مي بيند. 4. قدري به عوامل و زمينه هايي كه در گذشته باعث گناه در شما شده است، بيانديشيد. اين كه مي گوييد«به علت شهوات مرا از كار بر كنار كرده اند، به چه معناست؟» آيا مرتكب خلاف جنسي شده ايد؟ اگر اين است، ببينيد چرا به اين مشكل گرفتار شده ايد، آيا بخاطر آن كه مجرد هستيد، يا از خانواده دور مي باشيد. در اين مورد چيزي در نامة خود ننوشته ايد، هر كدام از اينها كه در گذشته براي شما مشكل ساز بوده است، سعي كنيد، اصلاح نماييد. 5. اگر زندگي در آن شرائط و آن افراد مشكل است بهتر است محل زندگي خود را عوض كنيد. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه