لطفا بگید که برای بد گمانی به خدا چه باید کرد؟ چون من واقعا این احساس رو دارم، او من رو به حال خودم چند سال رها کرد؟

گاهی اوقات ما توقع داریم بدون این که حرکتی بکنیم ،خداوند طوری مراقب ما باشد که ما دچار گناه نشویم. این توقع نابجایی است. اگر ما به سمت او حرکت کردیم و مراقب خود بودیم آنگاه خداوند هم قطعاً بندگانش را رها نخواهد کرد. پس ایراد اولاً از سوی خود ما است. خداوند نسبت به بندگانش از مادر هم مهربان تر است. شما حتما می دانید که بد گمانی و سوء ظن به خداوند از بالاترین گناهان است. چطور می شود انسان نسبت به فردی که «ارحم الراحمین» و «اکرم الاکرمین» است سوء ظن داشته باشد. اگر کمی به صفات خداوند توجه کنیم و متوجه شویم که او چقدر مهربان و رحیم است امکان ندارد به او بد گمان شویم. اگر از دوستی که هم سطح ماست، رفتار خاصی ببینیم، او را سرزنش کرده و مورد بازخواست قرار می دهیم اما اگر از فردی که هم سطح ما نیست و بالاتر از ما قرار دارد - مانند استاد یا یک شخصیت بزرگ - رفتار خاصی دیده شود ، در این موقع به خود می گوییم من چه خطایی مرتکب شده ام . در ذهن خود گذشته را مرور می کنیم تا بتوانیم رفتار او را توجیه نماییم. اگر نسبت به خداوند تبارک و تعالی که برترین موجود و مولای ماست ، احساسی هم کرده اید نباید منشأ این احساس را خداوند بدانید و نسبت به او بد گمان شوید. در یکی از دعاها آمده است:«اللهم ان کان ذنبی عندک عظیماً فعفوک أعظم من ذنبی.خدایا اگر گناهم نزد تو بزرگ است،عفو و بخشش تو بزرگ تر از گناه من است.»خدای ما خدایی است که رحمتش بر غضبش سبقت دارد ، مهربان ترینِ مهربانان است و... اگر کمی در صفات خداوند و رفتار خود مطالعه کنید در خواهید یافت که در حقیقت اشکال از خود است و خداوند حد اکثر با عدالت و مهربانی با بندگان خود رفتار می کند. ایراد از ناحیه بندگان است که با اعمال خود ،خود را از خداوند دور می کنند وگرنه رحمت و مهربانی خداوند مثل باران است و همه را در بر می گیرد،فقط کافی است از آن فرار نکنیم.این که می گویید چند سال است خدا مرا رها کرده ،شاید به خاطر این باشد که شما چند سال است خدا را رها کرده اید.این احساس شما به نا امیدی از درگاه الهی شبیه است. امام صادق فرمود: لقمان به پسرش وصیت کرد که از خدا بترس به گونه ای که اگر کار نیک تمام جنّ و انس از آن تو باشد باز هم خدا تو را کیفر کند و در عین حال به خدا آن چنان امیدوار باش که اگر گناه جنّ و انس در نامه عمل تو باشد باز هم تو را ببخشاید و بر تو رحمت روا دارد.(مشکاة الانوار طبرسی ص119 فصل خوف و رجاء)این افکار زمانی درانسان قوت می گیرد که انسان ، نفس خود را رها کرده و از ارتکاب گناهان ترسی نداشته باشد. اولین وظیفه ما برای رهایی از این تفکرات، ترک گناهان و انجام واجبات الهی است.این دعا را زیاد بخوانید «اَللَّهُمَّ لاَ تَکِلنِی اِلَی نَفسِی طَرفَةَ عَینٍ اَبَداً» یعنی خدایا مرا به اندازه بر هم زدن چشم به خودم وا مگذار. می توانی این دعا را در محل کار یا در خانه نصب نمایی. شرط این دعا و سایر ادعیه این است که انسان نفس خود را به حال خود وا نگذارد تا هر کاری دلش می خواهد انجام دهد. اگرانسان تقوی پیشه کرد آن گاه خدا هم مراقب لغزش های او خواهد بود و او را نجات خواهد داد.از داشتن یک دوست و همراه خوب غافل نشو که دوست خوب ، انسان را از تفکرات نا مناسب نجات خواهد داد . .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه