چرا شما قرآن نمی خوانید؟ الیس الله بکاف؟ چرا شما پیامبر و نیکان (امامان) مرده خود را بت می کنید؟ آنها مرده اند، نمی توانند جواب شما را بدهند! چرا از ابراهیم یا محمد نمی آموزید که بت ها را نابود کرد؟ اگر محمد اینجا بود و به شما می گفت مرا و اهل بیت مرا تبدیل به بت نکنید و خدا را بپرستید، شما او را می کشتید! اگر محمد به شما می گفت فقط از قرآن پیروی کنید که خدا آن را بر من فرستاد، شما او را می کشتید. زیرا شما می گفتید، نه ما باید از آنچه شما می گوئید بخوبی پیروی کنیم. زیرا خداوند به تنهایی برای ما کافی نیست، ما باید شما را هم عبادت کنیم و ما باید شما را در کنار خدا عبادت کنیم آیا خداوند برای شما کافی نیست؟ آیا شما به روز قضا ایمان دارید؟! به خداوند چه خواهید گفت؟ هیچی! من فکر می کنم شما خودتان می دانید چه سرانجامی خواهید داشت!

از اینکه با ما تماس گرفته اید متشکریم و از خداوند متعال می خواهیم که ما و شما را از لغزشها نگه دارد. و گوهر حقیقت را برای همگان نمایان سازد ـ همان حقیقتی که متاسفانه، چنان که از سؤالهایتان برمی آید، بر شما پنهان مانده است که این می تواند بدلایل گوناگونی از جمله تبلیغات شدید ضد شیعی و اتهامات ناروا بر شیعه و بایکوت خبری آنان از سوی مخالفین باشد. و این مساله از نامه شما کاملاً پیدا می شود، چرا که بسیار بعید است انسانی بر عقاید و آراء شیعه امامیه آگاه باشد و از مصادر آن آگاهی داشته باشد و بعد اینگونه قضاوت کند که شما در نامه خود قضاوت نموده اید. به هر حال ما به دیده احترام به این نامه شما می نگریم اگر چه از حقیقت بسیار دور است ولکن در درون خود، دارای صراحت و شجاعت می باشد و خود این امری نیکو و دلپسند است که شیعه امامیه و بقیه فرق مسلمین را دعوت به دقت درباره آن و گفتگوی علمی وامی دارد، یک گفتگوی علمی که هدف و غرض از آن دریافت حقیقت و دست یافتن به واقع است و این بدان سبب است که شیعه به این شیوة قرآنی اعتقاد دارد که قرآن بسوی گفتگو و جدل احسن فرا می خواند ( وَ جادِلْهُمْ بِالَّتی هِیَ أَحْسَنُ ) [1] علاوه بر این مدار و محور گفتگو خود قرآن کریم است، کتابی که خداوند آن را اینگونه توصیف فرموده است (این کتابی است که هیچ ریب و تردیدی در آن نیست و مایه هدایت برای متقین می باشد) [2] و هم کتابی است که مصدر اصلی برای اندیشه و شریعت اسلامی است محور دوم برای بحث و گفتگو همانا سنت پیامبر اکرم (ص) می باشد همان سنتی که بوسیله و طریق اهل البیت علیهم السلام و اصحاب ثقات آنان و با اسناد صحیح و درست به ما رسیده است. اما در مورد سئوالهای شما که از جمله آنان اینست که: چرا قرآن نمی خوانید.؟؟!! باید بگوئیم که: قرآن کریم در مکتب اهل البیت اولین مصدر و منبع و اساسی ترین مصدر برای تشریع و زندگی می باشد در قرآن حدود 500 آیه تشریع (آیات الاحکام) وجود دارد و خود قرآن مقیاس و ملاک برای اثبات صحت روایات رسیده به ما و منسوب به پیامبر (ص) می باشد و امام صادق (ع) درباره مقیاس بودن قرآن در صحت و سقم روایات می فرماید: هر روایتی به قرآن و سنت پیامبر ارجاع داده می شود پس هر حدیثی که موافق با کتاب خداوند نبود، آن روایت بیهوده است و به دیوار زده می شود. و شیعه امامیه اعتقاد دارد که در فرآیند استنباط فقهی از قرآن کریم این اصل اساسی مورد توجه است که قرآن کریم نص الهی بوده و از گمراهی و تحریف مصون و محفوظ است و قرآن کتاب خدا همین قرآنی است که الآن در خدمت او هستیم و همینگونه بر پیامبر اسلام (ص) نازل شده است. این خلاصه دیدگاه شیعه در مورد قرآن کریم. و در طول تاریخ شیعه اهتمام بسیار ورزیده است تا قرائت و تفسیر و تدریس قرآن را گسترش داده و معارف بلند آن را از همان روزهای اول تبیین نماید.  حال بعضی از تفاسیر شیعه را می آوریم تا برای شما روشن شود که اهتمام شیعه به قرآن چقدر می باشد:  تفسیر محمد بن مسعود العیاشی (قرن سوم هجری). التبیان فی تفسیر القرآن محمد بن حسن طوسی (385 ـ 460 ه). جوامع الجامع. البرهان هاشم بحرانی (وفات 1107 ه) . تفسیر نور الثقلین عبد علی الحویزی (1113 ه). تفسیر القرآن الکریم عبدالله شبر (242 ه). المیزان فی تفسیر القرآن محمد حسین طباطبایی (1321 ـ 1402 ه). تفسیر الکاشف (محمد جواد مغنیه (1322 ـ 1390). الا مثل فی تفسیر کتاب المنزل ناصر مکارم شیرازی . من هدی القرآن محمد تقی مدرس . مفاهیم القرآن شیخ جعفر سبحانی. اما در مورد علوم قرآنی هیچ علم قرآنی وجود ندارد مگر اینکه علماء شیعه در آن غور کرده و تعمق کرده اند و الآن جای بحث و ذکر آنها نیست. اما اهتمامات دیگر شیعه پس تو را کافی است بدانی که بین شیعیان رادیوی ویژه قرآن کریم و هم مدارس و پایگاههای خاص برای تدریس قرآن کریم وجود دارد و در آخر هم برای شما می گوییم که آیا در دنیای اسلام شنیده و یافته اید که کودکی 5 ساله حافظ کل قرآن کریم باشد و دکترای قرآن کریم را در یکی از دانشگاههای معتبر بریتانیا بگیرد.  این کودک شیعی کسی نیست مگر سید محمد حسین طباطبایی!! و اگر بخواهید فهرستی از کودکان شیعه برای شما می فرستیم تا آگاهی یابی و بدانی که آنچه را به شیعه نسبت دادی که آنان تلاوت قرآن نمی کنند، تهمتی ناروا و غیر واقعی می باشد. و اما نظریه شیعه در مورد خداوند سبحان: بدرستی که شیعه با اعتماد بر قرآن کریم و سنت نبوی و عقل، معتقد است که خداوند متعال واحدی است که شریک ندارد و منزه از هر نقص و عیب می باشد و به تمام صفات کمال آراسته می باشد. و خداوند می فرماید: بگو او خداوند بی نیاز است ـ نمی زاید و زاییده نشده است و برای او  همانندی نیست (سوره اخلاص) و خداوند پیامبر خود را با دین حق و هدایت ارسال فرمود و بدرستی که شیعه غیر از خدا را پرستش نمی کند و عبادت برای غیر او را روا نمی دارد (حتی پیامبر را هم عبادت نمی کند) و بالأخره هیچ کس و لو پیامبر اسلام را برای او شریک نمی گیرد و معتقد است که  عامل آن مستحق دخول در آتش است. و اما در مورد نبوت پیامبر اکرم (ص):  شیعه معتقد به نبوت جمیع انبیاء و رسولانی که پیامبر اکرم (ص) خاتم آنان در میان آنان است، می باشد و این اعتقاد براساس قرآن کریم است که فرمود (نیکی آن نیست که صورتهای خود را به سوی مشرق و مغرب کنید ولکن نیکی آن است که به خداوند ایمان بیاورید و به روز آخر و ملائکه و کتاب و پیامبران ایمان بیاورید. [3] و هم فرماید: بگوئید ایمان آوردیم و به خداوند و آنچه که بر ما نازل شده و آنچه که بر ابراهیم و اسماعیل و اسحاق و یعقوب و نوه های آنان و آنچه که به موسی و عیسی داده شد و آنچه که به پیامبران از طرف پروردگارشان داده شد. ما (از حیث ایمان به آنان) بین آنان فرقی قائل نیستیم و ما تسلیم حضرت حق هستیم [4] و می فرماید : و کسانی که ایمان به خداوند و پیامبرانش آورده اند بین احدی از آنان (از جهت ایمان آوردن به آنان )فرقی قائل نمی شوند، اینان را خداوند بزودی پاداشهایشان را خواهد پرداخت و خداوند آمرزنده و مهربان است. [5] و اما نبوت و پیامبری حضرت محمد (ص)، پس کافی است که قرآن می فرماید: او محمد(ص) پدر احدی از رجال و مردان شما نیست ولکن او فرستاده خداوند و آخرین پیامبران می باشد [6] و این آیه شریفه صریح در نبوت پیامبر اکرم (ص) می باشد و هم نشانگر خاتم الانبیاء بودن پیامبر اسلام (ص) است و این عقیده شیعه است در مورد پیامبر اسلام (ص) و نه اینکه شیعه از او بتی ساخته، آنگونه که شما بیان کرده اید. ما درباره آن عبارت می گوئیم (با هزار تأسف ) که این یک اسائه ادب به پیامبر عظیم الشأن می باشد، قبل از آنکه اسائه ادب به شیعه باشد. و مسئله مهم جهت تذکر در اینجا این است که شیعه بین حیات و ممات پیامبر تفاوتی قائل نیست همانگونه که در حیات آن حضرت برای او احترام قائل بوده است در ممات و مرگ او هم به چنین چیزی اعتقاد دارد و همانگونه که در حیات او به او اقتدا نموده است بعد از مرگش هم بدو اقتداء می کند. چون خدای تعالی می فرماید: بدرستیکه پیامبر اکرم (ص) برای شما اسوه و الگوی نیکویی می باشد [7] (و مرگ در دیدگاه ما چیزی نیست جز فاصلی که بین ما و پیامبر (ص) فاصله انداخته است [مرگ پلی است از دنیا به بزرخ و عالم آخرت و هرگز به معنای نابودی و نیست نمی باشد بلکه از افقی برتر و محیطی بالاتر به عالم طلوع می نماید و این کمال دیگری است برای پیامبر نه العیاذ بالله نیستی و نابودی]. و اگر چنین نباشد چه معنی می دهد که همه مسلمانان و از جمله جنابعالی (انشاء الله) در گاهِ نامبردن پیامبر، بر او صلوات می فرستند و نمازهای خود را با سلام بر پیامبر تمام می کنند، اگر پیامبر مرده است و تمام شده است پس معنای این سلام چیست و قاعدتاً باید امری عبث و بیهوده باشد، و آیا سلام کردن بر معدوم و نابود شده امری معقول است؟!. و اما نظر ما در باره اولیاء الهی:  باز در این مورد به قرآن اعتماد نموده و با آن پیش می رویم و به اولیاء خدا احترام می نهیم چون قرآن از ما خواسته است که بدانان احترام گذاشته و دوستی و محبت داشته باشیم. خدای تعالی فرماید: (إِنَّما وَلِیُّکُمُ اللّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذینَ آمَنُوا الَّذینَ یُقیمُونَ الصَّلاةَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکاةَ وَ هُمْ راکِعُونَ ، یعنی بدرستی که ولی شما خداوند و پیامبر او و کسانی هستند که نماز می گزارند و زکوه می دهند در حالی که در رکوع هستند) [8]  در سوره مبارکه شوری می فرماید:   (قُلْ لا أَسْئَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا إِلاَّ الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبی یعنی بگو من برای رسالتم از شما طلب اجر نمی کنم و اجری نمی خواهم جز یک چیز و آن هم مودت و محبت ورزیدن به نزدیکانم (اهل بیتم) می باشد) [9] . بنابراین شیعه ائمه را بعنوان اولیاء خداوند و ذوی القربای پیامبر اکرم (ص) می داند و هرگز آنان را مانند بتان پرستش ننموده است. و اما در خصوص علماء، ما می گوئیم احترام علماء و بزرگ داشتن آنها سنت و روش عقلا می باشد آیا در دنیا یافته ای ملتی را که علماء خود را احترام نکند و تو ای برادر عزیز با علماء خودتان چگونه رفتاری دارید آیا بدانان احترام می گذارید یا بی احترامی می کنید؟! این است دیدگاه شیعه در مورد قرآن ـ پیامبران ـ ائمه و علماء نه آنچه که شما بیان کرده اید که اینان را بت می انگارند و اگر پیامبر بین آنان حاضر شود او را به قتل می رسانند با آنکه می دانیم آنان که فرزندان انبیاء را کشتند غیر از شیعه بودند و امیدوارم که شما برادر عزیز، تاریخ اسلامی را با دقت مطالعه نمائید تا بدانید چه کسانی صالحین را بقتل رساندند و فرزندان پیامبران را کشتند و آنانیکه عبادت طواغیت و بتها را رها نمودند و به حکام جور  نه گفتند و مردم را به عبادت خداوند دعوت نمودند چه کسانی بودند.  اما آیا اهل شیعه به روز جزاء و قیامت اعتقاد دارند؟ از مسائل محرز و قطعی مذهب شیعه ایمان و یقین به روز آخرت و یوم الجزاء ـ همان روزی که بزودی در آن جمیع مردم متوقف می شوند و در مقابل محکمه عدل الهی قرار می گیرند ـ می باشد. قرآن می فرماید: (... و زندگی حقیقی همانا [در] سرای آخرت است، ای کاش می دانستند). [10] و هم فرماید: (ای قوم بدرستیکه این زندگی دنیا متاعی بیش نیست و سرای پایدار خانه آخرت است) [11] (جهان آخرت نیکوتر و پایدارتر است.) [12] (و بدرستی کسانیکه به آخرت ایمان نیاورده اند برای آنان عذاب دردناکی را مهیا نموده ایم) [13] (و آنانکه به آخرت ایمان نیاورده اند از صراط واژگون خواهند شد ] برو خواهند افتاد [ .) [14] (خدای شما خدای یگانه است پس کسانیکه به آخرت ایمان نیاورند قلبهای آنان پشت کرده است و آنان استکبار ورزانندگان هستند). [15] .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه