شنیده ام امام حسین(علیه السلام) قبل از این که توسط شمر به شهادت برسد ، شمر فکر کرد که امام حسین(علیه السلام) او را لعنت می کند اما وقتی گوش کرد شنید که امام حسین(علیه السلام) از خدا برای سپاهیان یزید طلب مغفرت می کند. اما ما در زیارت عاشورا همه را لعن می کنیم، تعارض بین دعا و نفرین را چگونه جواب می دهید؟

استراتژی کلی و هدف اساسی ائمه اهل البیت( علیهم السلام) در قیام و سکوت خود هدایت بشر بوده است و می خواسته اند که انسانها زنجیرهای اسارت نفس و طاغوت را بگسلند و به عبودیت حق که عین آزادگی و عزت است روی بیاورند و در همه حال این هدف را دنبال می کردند و هرگز بغض و کینه شخصی با احدی نداشته اند اگر ستیزی داشتند به خاطر رعایت خود انسانها بود و برای این که کسی را مانع حق پرستی دیگران می دیدند، به هر حال امام در همه حال از خداوند متعال هدایت و راهیابی به حقیقت را برای همه انسانها اگر چه پلیدترین انسانها باشند را می خواسته است، با این حال این معنا منافات با لعن و نفرین انسانهایی که آخرین فرصتهایی هدایت را از دست داده و به بزرگترین ظلمها و جنایتها دست آلودند ندارد این قرآن کریم است که ظالین را لعنت می کند و فاسقین را مورد لعن قرار می دهد و آیا ظالمتر و ستمکارتر از کسانی که فرزند پیامبر(ص) را بی گناه کشته و اهل بیت(ع) او را به اسارت ببرند قابل تصور هست. .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه