وقتي همه انسان ها در پيشگاه خداوند يکسانند و تا قبل از قيامت و محشر کبري و بررسي پرونده ها کسي بر کسي برتري ندارد اعتقاد به زيارت قبور ائمه و کمک خواستن از آنها چه توجيهي دارد؟

يکي از مهم ترين و ارزشمند ترين شعارهاي اسلام که موجب شد، اين دين آسماني به سرعت در ميان دل هاي مردم جاي گيرد، شعار برابري و مساوات بود، آن هم در زماني که نژاد پرستي و قبیله گرايي و اشرافي گري در ميان جامعه بشري شيوع داشت. اما اين برابري و مساوات بايد تفسير گردد، منظور از اين مساوات، مساوات هاي حتي در ارزش هاي معنوي و ارزش هاي انساني نيست، يعني اين چنين نيست که تمام مسلمانان به محض اينکه ايمان آوردند، ديگر همگي با هم حتي در امور معنوي هم مساويند، يعني چنين نيست که پيغمبر از لحاظ معنوي با ساير افراد فرق نکند، سلمان و ابوذر با فلان منافق به ظاهر مسلمان در نزد خداوند سبحان يکسان باشند، بلکه منظور از اين مساوات از بين رفتن امتيازات دنيوي و واهي عرب و جامعه بشري بود، امتياز هايي مثل قوم، قبيله، خون، نژاد،رنگ پوست، پول وثروت، و... و به طور کلي نفي هر گونه تبعيض بي دليل و بي جا، اين گونه امتيازات هيچ ارزشي در نزد خداوند سبحان و دين مبين اسلام ندارند. آيات قرآن نيز بدين مطلب اشاره دارند مثلا در سوره حجرات آمده: «همانا همه مسلمانان با هم برادرند». و يا باز در همين سوره مي فرمايد: «اي مردم همانا ما شما را از يک پدر و مادر آفريديم، سپس شما را قبيله و قبيله قرار داديم تا همديگر را بشناسيد». درنتيجه اين مساوات در همين امور دنيوي و بي ارزش است، که خود انسانها یا در ایجاد آن نقش ندارد، مانند خون، نژاد، و... و یا اگر نقش دارد، به لحاظ انسانی ارزش شمرده نمیشود، مانند مال و ثروت. اما تفاوتهای معنوی دارای ارزش است و باعث تفاوت بین انسانها در تقرب به خدا میشود. خداوند در قرآن مي فرمايد: إِنَّ أَکرَمَکمْ عِندَ اللَّهِ أَتْقَاکمْ؛ «گرامیترین شما در پیش خداوند با تقواترین شما است». پس معيار ارزش انسان ها در نزد خداوند سبحان تقوا و ارزش هاي انساني است، تقوا هم به معناي انجام واجبات و ترک محرمات است، لذا هر کس در اين مسير بيشتر سعي کند و بيشتر تقوا داشته باشد، قطعا در نزد خداوند سبحان و رسول او برتر خواهد بود، در همين دنيا نيز برتر خواهد بود نه تنها در آخرت. لذا رسول خدا ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ و بعد از ايشان امامان معصوم ـ عليهم السلام ـ که مطيع ترين افراد نسبت به خداوند سبحان هستند و از هر گونه گناه و معصيت معصوم اند قطعا از همه انسانها در نزد خداوند سبحان برترند و طبيعي است که از جايگاه بالاتري هم برخوردار باشند. و اين زيارت و کمک خواستن از آنها به اين معنا نيست که ما از خود آنها به صورت استقلالی طلب کمک کنيم،بلکه به معناي شفاعت و وساطت است، يعني ما به اين بزرگواران مي گوييم شما چون در نزد خداوند سبحان عزيز هستيد و آبرومند و داراي جايگاهي رفيع، از ما شفاعتي کرده و حاجات ما را شما از خداوند سبحان بخواهيد، تا شايد بخاطر وساطت شما خداوند سبحان نيز اجابت کند. اما این سخن که تا روز قيامت کسي بر کسي برتري ندارد، روز قيامت براي علم ما آدميان است، يعني ما در روز قيامت درک مي کنيم که چه کسي انسان صالحي بوده و چه کسي انسان شقي، اما خداوند سبحان که احتياجي به روز قيامت ندارد بلکه شاهد و ناظر تمام اعمال ماست و تک تک لحظات زندگي ما را مي داند، لذا مي داند چه کسي اطاعت فرمانش را مي کند و چه کسي معصيت او را، لذا قرب و بعد ما از او در همين دنيا و در تک تک لحظات زندگي جاري است، نه اينکه منحصر در روز قيامت باشد. و همچنین پیامبر و امامان معصوم علیهم السلام چون برگزیدگان خداوند هستند و از عصمت برخوردارند، ما هم برتری آنها را بر خود مییابیم، و لذا آنها را واسطه در پیشگاه خداوند قرار دادن، هیچ اشکال ندارد، بلکه به جهت قرب خاص آنها به خداوند این کار لازم و مطابق دستور دین است. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه