در پاسخ به این سوال ابتدا به نقل اصل ماجرا می پردازیم و سپس با ذکر متن بیانیه حضرت امام(ره)، به تحلیل این موضوع می پردازیم: اصل ماجرا

در پاسخ به این سوال ابتدا به نقل اصل ماجرا می پردازیم و سپس با ذکر متن بیانیه حضرت امام(ره)، به تحلیل این موضوع می پردازیم: اصل ماجرا سریالی به نام «سالهای دور از خانه» از تلویزیون پخش می شد که شخصیت اصلی ان را زنی بنام اوشین برعهده داشت که در سنین پیری خاطرات زندگی سختش از زمان تولد در خانواده فقیر روستایی و سپس کارگری در منازل تا روزی که صاحب و مالک بزرگترین فروشگاه‌های زنجیره‌ای در ژاپن می‌شود، را روایت می‌کند و مشکلات و سختی‌های ژاپن را در زمان جنگ جهانی دوم به تصویر می‌کشد. این سریال با توجه به مشابهت های فرهنگی با ایران، درکشور ما با استقبال خوبی مواجه شد و بسیاری از مردم با توجه به اینکه کشورما تجربه جنگ تحمیلی را داشت، با این سریال همذات پنداری می کردند و با شخصیت اصلی داستان همراه می شدند. اما به نقل برخی افراد در پایان این سریال شخصیت اصلی،به فاحشه گری می پردازد و این بخش از سریال را تلویزیون کشورمان پوشش نداده است و بیننده نیز فقط با جنبه های مثبت این شخصیت اشنا بود و اگر جنبه های منفی او نیز به نحوی ارائه می شد ، تصویر یک قهرمان از او در ذهن مخاطبان ساخته نمی شد و شاید این اشتباه سهوی نیز برای ان مخاطب که اوشین را الگوی خود معرفی کرده، پیش نمی امد اما به هر صورت اما اتفاق اصلی را روزنامه کیهان چنین روایت می کند که: هشتم بهمن ماه سال67 و به مناسبت تولد حضرت زهرا (سلام الله علیها) و روز زن، رادیوی جمهوری اسلامی ایران در برنامه‌ای به نام سلام، صبح به خیر در گزارشی از مخاطبینش می‌پرسد: به نظر شما الگوی امروز زنان ایرانی چه کسی است؟. اکثر مخاطبین، حضرت فاطمه را الگوی خود معرفی می‌نمایند اما یکی از مصاحبه‌شوندگان در کمال تعجب می‌گوید: «الگوی مناسب زنان ایرانی اوشین است!». با انتقال این موضوع به حضرت امام (ره) ، ایشان در پیامی عتاب امیز به محمد هاشمی رئیس وقت صدا و سیما فرمودند: آقای محمد هاشمی مدیرعامل صدا و سیمای جمهوری اسلامی با کمال تاسف و تأثر روز گذشته (روز شنبه 8 بهمن) از صدای جمهوری اسلامی مطلبی در مورد الگوی زن پخش گردیده است که انسان شرم دارد بازگو نماید. فردی که این مطلب را پخش کرده است تعزیر و اخراج می‌گردد و دست‌اندرکاران آن تعزیر خواهند شد. در صورتی که ثابت شود قصد توهین درکار بوده است، بلاشک فرد توهین‌کننده محکوم به اعدام است. اگر بار دیگر از این گونه قضایا تکرار گردد، موجب تنبیه و توبیخ و مجازات شدید و جدی مسئولین بالای صدا و سیما خواهد شد. البته در تمامی زمینه‌ها قوه قضاییه اقدام می‌نماید.(صحیفه نور ، جلد 21 : ص 76 ) نتیجه این پیام براساس روایت محسن هاشی: این پرونده به دادستانی منتقل می شود وامام به آقای میرعماد، دادستان عمومی دستور دادند که موضوع را بررسی کنند و اگر این برنامه با قصد پخش شده، افراد را اعدام کنند. چون توهین به حضرت زهرا(س) بود. آقای میرعماد احکامی صادر کرد. شش هفت نفر محکوم شدند. از ۵سال انفصال تا شلاق. اما حکم اعدام به کسی ندادند. من به میرعماد زنگ زدم سراغ بچه‌ها را گرفتم. گفت دفتر من هستند و می‌خواهم بفرستم زندان قصر. گفتم نفرست تا من خبر دهم. نامه‌ای نوشتم به امام و… میرعماد زنگ زد و گفت دیگر نمی‌توانم نگه‌شان دارم. فرستادشان زندان قصر. من زنگ زدم به مدیر زندان و گفتم داخل بند نفرستنشان و سرشان را هم نتراشند. رفتم خدمت امام و گفتم من مقصرم. من مسئول صداوسیما هستم اگر اینها را مجازات کنید دیگر در صداوسیما سنگ روی سنگ بند نمی‌شود و من نمی‌توانم آنجا را اداره کنم. خواهش می‌کنم شما مرا مجازات کنید. امام گفت بنویس، من آنها را عفو می‌کنم. گفتم نوشتم. نامه را خدمت امام دادم. همانجا به آقای موسوی اردبیلی نوشتند که من اینها را عفو کردم. شما آنها را رها کنید. تحلیل این ماجرا 1. در متن بیان حضرت امام ، اعدام منوط به عمدی بودن توهین است و امام می فرمایند اگر شخصی عمدا و با قصد توهین به حضرت زهرا چنین جمله ای گفته، حکم او اعدام است و تشخیص این مسئله را برعهده قوه قضائیه گذاشته اند و همان طور که در متن حکم بیان شد، به دلیل عدم اثبات عمدی بودن توهین، حکم اعدام برای کسی صادر نشد. حضرت امام در این بیان در جایگاه یک مجتهد، حکم(اعدام) توهین کننده به ائمه معصومین و حضرت زهرا را بیان کرده اند. و این حکم ریشه در اعتقادات و مبانی دینی دارد . اما تعیین مصداق اینکه ، چه کسی توهین کرده است؟ و یا اینکه ایا عمدا بوده یا سهوا؟ بر عهده قاضی است. پس در این بیان حضرت امام یک حکم کلی بیان شده است و فرد خاصی به اعدام محکوم نشده است. 2. نمونه دیگر نمونه دیگر این موضوع توهین یک خواننده به امام هادی بود که با عکس العمل علما مواجه شد و حضرت آیت الله مکارم شیرازی در پاسخ استفتائی بیان فرمودند: هرگونه اهانت به مقام شامخ امامان معصوم (علیهم السلام) و توهین آشکار به آنها اگر توسط فرد مسلمانی صورت گیرد موجب ارتداد است و اگر توسط غیر مسلمانی باشد داخل در عنوان سابّ النبی(صلی الله علیه وآله) می باشد. 2. امروزه در کشورهای اروپایی که مبلغ تمدن و حقوق بشر هستند ، اگر فردی یکی موضوع علمی را انکار کند(هلوکاست) با مجازات های زیادی مواجه میشود. و اگر کسی ارزش های جامعه انها را زیر سوال ببرد با شدت تمام با او برخورد می کنند اما وقتی توهین به انبیاء و معصومین در اسلام محکوم میشود ان را رسانه ای و تبلیغاتی می کنند و سعی در نشان دادن چهره خشونت امیز از اسلام دارند در حالی که بر اساس همان حقوق بشر غربی نیز احترام به مقدسات محترم شمرده شده است. بنابر این اگر قواعد و مقررات بین المللی نیز مبنا باشد، توهین به مقدسات بشریت محکوم است. 3. دلیل این حکم به لحاظ قانونی براساس ماده 513 قانون مجازات اسلامی مقرر می دارد: «هرکس به مقدسات اسلام و یا هر یک از انبیای عظام یا ائمه طاهرین(علیهم السلام) یا حضرت صدیقه طاهره(س) اهانت نماید، اگر مشمول حکم ساب النبی باشد، اعدام می شود و در غیر این صورت به حبس از یک تا پنج سال محکوم خواهد شد.» و به لحاظ عقلی نیز وجوب قتل سب کننده پیامبر (ص) یک حکم عقلی است؛ زیرا در نظام صحیح عقیدتی و دینی اسلام که موجب رفاه بشر است اهانت به پیامبر معنایش آن است که پایه های رفاه بشری فرو می ریزد و این کار بدتر از کشتن دیگری است؛ زیرا کشتن یک فرد فقط سعادت همان فرد را متزلزل می کند، اما اهانت به پیامبر (ص) شروع به نابودی سعادت کل بشر است.» بنابراین این حکم مانع و سدی است در برابر افرادی که به توهین و سب معصومین می پردازند. نتیجه حکم اعدام کسی که به ائمه معصومین و حضرت زهرا توهین کند در قانون مجازات اسلامی و روایات امری مسلم شمرده شده است. و در قوانین بین المللی نیز احترام به مقدسات به رسمیت شناخته شده است. این حکم به لحاظ عقلی مانعی در برابر افرادی است که می خواهند چهره منفی و غیر واقعی از اسلام ارائه کنند و توهین کننده در این زمینه به یک فرد توهین نمی کند، بلکه توهین به جامعه اسلامی است و مطمئنا باید مجازات خاصی در نظر گرفته شود که بازدارنده باشد. اما در قضیه سریال اوشین، هیچ کس به اعدام محکوم نشد و حضرت امام به عنوان یک فقیه اجرای این حکم را منوط به عمدی بودن و صدق توهین کردند و چون این موضوع برای قاضی ثابت نشد، حکم اعدام صادر نشد. البته بخش پایانی این ماجرا را کسی پوشش نداد که علی رغم تاثیر منفی این جریان در جامعه، حضرت امام در نهایت با عطوفت اسلامی متخلفین را عفو کردند و چهره رحمانی اسلام را به نمایش گذاشتند و نشان داد که در اسلام همان طور که در دفاع از کیان اسلامی باید قاطع بود و تحت تاثیر تبلیغات دشمنان قرار نگرفت، باید در مواقع ضروری چهره محبت امیز و عطوفانه اسلام را به نمایش گذاشت. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه