سلام از این روایت ( من دخل فی هذا الدین بالرجال اخرجته منه الرجال و من دخل فی هذا الدین بالکتاب و السنه زالت الجبال و لایزول )در باب رابطه عقل و وحی چه نکاتی قابل استخراج است و آیا بر طبق این روایت استفاده از وحی در حوزه اعتقادات به معنای تقلید است یا خیر ؟ و نظر شیعه در باب رابطه عقل و وحی چیست ؟و نظر شیعه در باب رابطه عقل و وحی چیست ؟

درباره سوال نخست شما باید به این نکته اشاره کنیمکه این روایت در حقیقت به مساله ای اشاره دارد که در اول تمامی رساله های عملیه علمای ما بدان اشاره شده است و آن عدم جواز تقلید در مسائل اعتقادی و به عبارتی دیگر اصول دین است لذا می فرماید که اگر با الگو برداری از دیگران و بدون تحقیق به دین و مذهبی گرایش یافتید بی شک در آینده و در برهه های حساس دچار تزلزل خواهید شد .نظر شیعه بر این استوار است که در ابتدا باید از طریق عقل و بدون تقلید از هیچ فردی ما به اصول دین خویش واقف شویم اما ذکر این نکته ضروری است که دایره این وقوف به چه میزان است ؟در جواب باید بگوییم که این وقوف در حقیقت وقوفی کلی است بدین معنا که شما تنها اصل وجود خداوند و ضرورت نبوت و معاد و امامت را با عقل اثبات می نمایید و در مرحله بعدی و پس اثبات وجود خداوندی نا متناهی و حکیم و پیامبر و امامانی معصوم و مصون از خطا و اشتباه با عقل خویش دیگر می توانید به استناد موارد اثبات شده عقلتان به گفته های آن ها تمسک کنید که وحی را نیز در بردارد.بنابراین استفاده از وحی در حوزه اعتقادات با این مقدمات دیگر به معنای آن تقلید نهی شده در اعتقادات نمی باشد.برای مطالعه بیشتر و آگاهی از رابطه عقل و وحی در شیعه به لینک های زیر مراجعه نمایید: عقل و وحی نظریه تفکیک (بخش پایانی)/ نشست بررسی نسبت عقل و وحی ازمنظر فلسفه و مکتب تفکیک .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه