فرق کافر و منافق و مزدور و مشرک و مؤمن چیست؟

فرق کافر و منافق و مزدور و مشرک و مؤمن چیست؟الف )پاسخ اجمالی:‌ انسان یا با ظاهر و باطن خود دین را مى پذیرد (مؤمن) یا با ظاهر و باطن آن را نمى پذیرد؛ چنین انسانى یا هم در ظاهر و هم در باطن دین را نفى میکند (کافر) یا باطناً دین را انکار و ظاهر آن را مى پذیرد (منافق). کسی که برای خدا همانندی قائل است(مشرک). هر کس با هر عقیده ای به خاطر پول ومانندآن کاری انجام دهد (مزدور) ب) پاسخ تفصیلی: ایمان : 1- از دیدگاه قرآن، ایمان امرى اختیارى است. اگر ایمان مسأله اى خارج از حوزه اختیار انسان بود، درخواست انجام آن با حکمت خداوند تنافى داشت.(نگا: بقره/41، 91، 186، 2-ایمان از دیدگاه قرآن عبارت است از علم و معرفت یقینى توأم با تسلیم و خضوع در برابر حق (حجرات/15، دخان/9 - 8، 3- عمل جزء ایمان نیست (عصر/3،) ولى لازمه آن است به این معنا که عمل از اجزاى مقوم ایمان نمى باشد ولى عمل پیوسته و همراه ایمان حقیقى است به طورى که فقدان آن نشانگر ناخالصى و بى اثر بودن ایمان است.4- ایمان از دیدگاه قرآن قابل افزایش و کاهش است.کفر : در روایتى از حضرت امام محمد باقر(ع) نقل شده است که هر چیزى به انکار و نفى منجر شود «کفر است»،(میزان الحکمه، ج 8، ص 399، ح 17391) از دیدگاه قرآن مهمترین علل روانشناختى انکار کافران تکبر، خودبزرگ بینى و غرور شمارش شده است(نگا: اعراف/ 76 - المیزان، ج 17، ص 402).. باید توجه داشت که در قرآن گاه واژه کفر به معنى فسق نیز آمده است، به اعتقاد مرحوم علامه طباطبایى از دیدگاه قرآن منشأ اصلى کفر کافران انکار معاد است که لازمه این انکار، انکار نبوت، وحى و دین است،(المیزان، ج 15، ص 187).شرک : به فرموده امام صادق(ع) کفر مقدم بر شرک است زیرا کفر به غیر خدا نمى خواند ولى شرک به غیر خداوند مى خواند،(میزان الحکمة، ج 8، ص 399، حدیث 17394) از مجموع آیات قرآن مى توان نکات برجسته ذیل را در این باب شمارش کرد: 1- شرک ورزى نشانه بى خردى است، (بقره/170)2- پندار وجود همانند براى خدا برخاسته از جهل و نادانى است چه اینکه براى خدا شریک و همانند پنداشتن با علم و اندیشه صحیح ناسازگار است،(بقره/22) 3- شرک علم پذیر نیست یعنى شرک معلوم واقع نمى شود چون معدوم با لذات است و چیزى که معدوم با لذات است متعلق علم قرار نمى گیرد زیرا علم یک امر وجودى است و هرگز به امر عدمى تعلق نمى گیرد. قرآن مجید دو انگیزه براى گرایش به شرک را مهم تلقى مى کند: الف) تصور دور بودن خالق از مخلوق که خداوند متعال براى ردّ این انگیزه آیات متعددى نازل فرموده است:(نگا: ق/16، زمر/36، غافر/60، آل عمران/29) ب) تفویض تدبیر جهان به خدایان کوچکتر که براى ردّ آن آیاتى چون: اعراف/54، یونس/31 - 32 نازل شده است. بر اساس آیات قرآن توحید شجره طوبایى است که برگها و شاخه هاى آن، اخلاق، عبادات و طاعتهاست ولى شرک شجره خبیثه اى است که ریشه در جهنم دارد، (صافات/64 - 65) شرک در آیات قرآن از یک دیدگاه دو نوع است: شرک در طاعت و شرک در عبادت شرک در عبادت آن است که انسان غیر خداوند را عبادت کند و شرک در طاعت، شرکى است که آدمى ازغیر خداوند مثلاً شیطان اطاعت نماید و فرمان هاى او را اجرا کند. نفاق :در این خصوص به ذکر چند نکته اساسى بسنده مى کنیم: 1- از دیدگاه قرآن نفاق اظهار ایمان و ابطال کفر است یعنى منافقان شهادت ظاهرى مى دهند ولى در باطن منکرند (منافقون/1 - 3، آل عمران/167)2- از دیدگاه قرآن جهل عامل اصلى نفاق است (توبه/97) 3- در برخى از آیات به تردید و دودلى منافقان نیز اشاره شده است (نساء/143 و المیزان، ج 5، صص 116 - 117) 4ـ شک نیز یکى از عوامل معرفت شناختى در روى آورى به نفاق است (ص/8 و ابراهیم/9) در برخى از آیات قرآن منافقان از کافران بدتر تلقى شده اند (نساء/145) سرّ این حقیقت از دیدگاه حضرت آیةالله جوادى آملى آن است که اولاً منافقان از کافران و مشرکان زیان بارترند ثانیاً منافقان هر چند مانند کافران در درون منکر دینند ولى اهل کتمان، دروغ، خدعه و استهزاء نیز هستند. (تفسیر تسنیم، ج 2، صص 246 - 250). .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه