عامل أو طالب يقطع ما دون أربعة فراسخ الى مَقَرَّ عَمَلِه يومِيا، فلايبلغ ذَهابه و إيابه  ثمانية فراسخ و لکن ماهو حکمه اذا أکمل المسافة بأن خرج من منزله قاصدا الذهاب الى مکان آخر بعد الذهاب الى مقرّ عمله و هذا المکان الاخر يبعد عن وطنه المسافة تلفيقية، فهل يقصّر أم يتمّ فى هذه المسافة الملفقة بين العمل و غيره؟

حيث يَقْصِد المسافةَ الثانية من الاوّل فانّه يقصّر ما لم تکن مَشْغَلاً له و لم تعدّ سيرا مستقلاًّ له حکمه.[1] [1]. کارگر يا دانشجويى هر روز کمتر از 4 فرسخ را تا محل کارش طى مى‏کند. رفت و برگشت او به 8 فرسخ نمى‏رسد. اگر بخواهد مسافت شرعيه را کامل کند به اين صورت که از ابتدا قصد کند بعد از رفتن به محل کارش به مکان ديگرى برود که از وطنش به اندازه‏ى مسافت دور است و لو اين که مجموعا از وطن تا محل کار و از محل کار تا آن محل ديگر با هم به اندازه‏ى مسافت شرعى باشد، حکمش چيست؟ آيا بايد شکسته بخواند و يا اين که در اين مسافت تلفيقى بين محل کارش و محل ديگر، نمازش را تمام بخواند؟اگر از اوّل، مقصد مسافت دوم از محل کار به محل ديگر را قصد کند، مشروط بر اين که مسافت دوم، سفر کارى او نباشد و يا سفر مستقلّ از سفر شغلى به حساب نيايد، بايد نمازش را شکسته بخواند. .

مرکز تنظیم و نشر آثار آیت‌الله بهجت قدس‌سره

مرجع: آیت الله بهجت قدس سره

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه