چند سالي است که كتب و ادعيه بسياري در مورد خواص آيات ودعاها چاپ و منتشر مي‌شود، و مردم سؤالات بسياري در مورد خاصيّت و آثار اين آيات و سور و دعاها دارند، لطفاً نسبت به اسناد آنها و صحت و سقم آثار آنها راهنمايي بفرماييد.

ابتدا لازم است نكاتي جهت روشن شدن مطلب يادآوري شود: 1. روايات صحيح و متعددي تحت عنوان «روايات مَنْ بلَغْ» وجود دارد كه مضمون آن ها بيانگر اين است كه اگر روايتي به دست شما رسيد و انسان را تشويق و ترغيب به كار خير و خواندن قرآن و دعائي نموده است که بر آن عمل، ثواب فراواني بار شده است و شخص به قصد رسيدن به رضاي الهي به روايت عمل كند، خداوند ثواب و پاداش وعده داده شده در روايت را به او خواهد داد. هر چند بعداً روشن شود كه چنين روايتي از معصوم صادر نشده است و سند آن درست نبوده است. 2. بدون شک، براي آيات قرآن و دعاها، خاصيّت‌هايي وجود دارد كه هم در منابع تفسيري به آن اشاره شده است و هم تجربة فردي هر مسلمان متدين اين آگاهي را به او نشان داده است، از اين که روايات وارده در اين باب از نظر سندو و دلالت تمام مي‌باشند يا مشكل دارند؟ بايد گفت علماي متخصص در اين فن خيلي نسبت به روايات اخلاقي و معارفي از نظر سندي كار نكرده‌اند، (آن چنان كه دربارة روايات فقهي و احكام فحص و بررسي و تحقيق شده است.) لذا اظهار نظر دربارة تك تك موارد و اسناد آن، يك كار تخصصي مرحلة بالايي است كه هم وقت زيادي مي‌طلبد و هم متخصصان برجسته اي لازم دارد. آن چه در توان ما است اين است كه: 1. در «مجمع البيان» دربارة فضيلت خواندن سورة انعام و همين طور دعاهايي كه در ابتدا و انتهاي آن خوانده شود، آمده كه مقداري از دعاهاي مورد نظر پرسش در آن ذكر شده است. همين طور در وسائل الشيعه، برخي روايات در فضيلت خواندن سورة انعام آمده است. و همچنين در بحار الانوار هفت روايت در مورد فضيلت سورة انعام و كيفيت خواندن آن جمع آوري شده است. از اينها گذشته امام علي ـ عليه السّلام ـ در نهج البلاغه مي‌فرمايد: «متقين وقتي به آيه‌اي برسند كه در آن تشويق است، با شوق و طمع به آن روي آورند... و هر گاه به آيه‌اي مي‌رسند كه در آن ترس از خدا باشد، به آن گوش مي‌سپارند (و به خدا پناه مي‌برند)...» از اين جملات استفاده مي‌شود مي توان وسط قرآن دعاهايي خواند و بهشت و... را از خدا درخواست کرد، و يا از عذاب به خداوند پناهنده شد. اكثر دعاهايي كه در ضمن سورة انعام در كتب مذكور آمده، درخواست‌هايي است از خداوند. بنابر این ،اگر دعاهاي یاد شده سند هم نداشته باشد، چون ذكر و نام خداوند است، به زبان آوردن آنها اجر و پاداش دارد. دعاي توسل امّا دعاي توسل چنان كه شيخ عباس قمي فرموده است در منابع ديني آمده است و يكي از علماء نيز به اسناد آن اشاره دارد، و اسناد معتبري نيز دارد، و اگر دعا سريع الاجابه نبود، شايد موانع استجابت دعا در فرد دعاكننده، وجود نداشته و لذا دعايش مستجاب نشده است و يا استجابت به صلاحش نبوده است. نماز غفيله؛ دو روايت در مورد نماز غفيله نقل شده است. نماز شب؛ در مورد نماز شب هم روايات فراواني با سندهاي صحيح، نقل شده است كه هم بيانگر ثواب و پاداش آن است و هم مبيّن كيفيّت و زمان آن است. همين طور دعاهاي در مورد رزق آمده، و در منابع اصلي با سند ذكر شده است. و همين طور دعاهاي كه از صحيفه سجاديه نقل شده است، قابل اعتماد است، چرا كه سند صحيفه مورد بررسي و جمع‌ آوري قرار گرفته است. و در دسترس است. نتيجه اين كه، غالب دعاهاي مورد نظر، در منابع اصلي داراي سند مي باشند. در مورد نتيجه دعا بايد گفت: اگر دعاي نتيجه نداد، بدانيم ثواب موعود داده مي‌شود، و يا ممكن است در دعا كننده مانعي براي استجابت دعا بوده است. به هر حال آيات قرآني و دعا ها، خواص فراواني دارند و دلالت اصلي قرآن درمان و شفاي انسان هاست. منتهي به طبيب دواري نياز دارد که آن ها را درست نسخه نمايد. بدون متخصص و استاد نمي توان به نتيجه ي مطلوب دست يافت و گاهي ممکن است نتيجه ي معکوس نيز داشته باشد و باعث سود جويي و انحراف عده اي شود. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه