از روایات استفاده می شود که اجرای حدود و قصاص در صورتی گناهان انسان را از بین می برد که علاوه بر قصاص و یا پرداخت دیه مشخص از کار خویش در صورت عمدی بودن پشیمان باشد و تضرع و انابه نماید، و همین طور در قتل عمدی کفاره پرداخت کند، در این رابطه در کتاب وسایل الشیعه شش روایت نقل شده که در یکی از این ها می خوانیم که سماعه می گوید: «از امام صادق یا امام باقر (ع) در باره کسی که مؤمنی را عمدا به قتل رسانده است پرسیدم آیا برای او توبه وجود دارد (و خداوند با توبه گناهان او را می بخش

از روایات استفاده می شود که اجرای حدود و قصاص در صورتی گناهان انسان را از بین می برد که علاوه بر قصاص و یا پرداخت دیه مشخص از کار خویش در صورت عمدی بودن پشیمان باشد و تضرع و انابه نماید، و همین طور در قتل عمدی کفاره پرداخت کند، در این رابطه در کتاب وسایل الشیعه شش روایت نقل شده که در یکی از این ها می خوانیم که سماعه می گوید: «از امام صادق یا امام باقر (ع) در باره کسی که مؤمنی را عمدا به قتل رسانده است پرسیدم آیا برای او توبه وجود دارد (و خداوند با توبه گناهان او را می بخشد) فرمود: «نه مگر این که دیه مقتول را به اهلش بپردازد (و به عنوان کفاره) بنده آزاد کند و دو ما پی در پی روزه بگیرد و استفاده نماید و توبه و تضرع کند، امید دارم در این صورت خداوند توبه او را قبول نماید»، عرض کردم اگر مال برای او نباشد چه کار کند؟ فرمود: « از مسلمانان درخواست کمک نماید تا دیه او را ادا کند». (وسایل الشیعه، حر عاملی،‌ بیروت، دارالحیاء التراث العربی، (20 جلدی) ج 19، ص 23، روایت 5)این روایت به خوبی می رساند که پرداخت دیه هم او توبه و کفاره باعث آمرزش گناهان مذکور می شود. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه