بعضی از اذکار در روایات به آن توصیه شده است ، وقیدی ندارد ولی گفته می شود باید از استاد اجازه گرفت، یا ذکر لااله الله موجب فقر می شود با اینکه در روایات بسیار توصیه شده است این مسائل چگونه توجیه می شود؟

چند نکته قابل توجه می باشد: امروزه افراد دغل باز دکان مکاری باز کرده و با تقلید کورکورانه به بازیهای ناشیانه روی آورده اند و دم از عرفان و اصطلاحات آن زده و گاهی تشخیص سره از ناسره به غایت مشکل می افتد. اذکار و اورادی که در روایات برای آنان ثواب و آثاری نقل شده است یک نوع اذن عام از طرف ائمه اهل البیت علیهم السلام می باشند. ولی اگر کسی سالک کوی وصال باشد و در این مسیر دارای احوال و مقاماتی شود و اگر استاد او مانند پزشک خانواده از احوال او کاملاً آگاه و بر ضمیر او واقف باشد می تواند در بعضی از احوال او را از بعضی از اذکار منع کرده و یا به بعضی از آنان که متناسب با حال اوست توصیه نماید. و اگر سالک غیر مناسب با احوال خود به اذکاری که هدف خاصی از آن را تعقیب می کند روی آورد دچار مشکلاتی خواهد شد. نکته فوق را در ضمن مثالی محسوس و از باب تشبیه معقول به محسوس می آوریم. در این تشبیه سالک کسی است که می خواهد یک رژیم غذایی خاصی داشته باشد و اذکار میوه ها هستند و استاد پزشک ماهر و حاذق اوست. اگر کسی تصمیم به رژیم غذایی در محدوده میوه گرفته باشد و در این رژیم غذایی هدف ویژه ای را برای خود تعقیب می کند و پزشک ماهر و متخصص تغذیه هم او را راهنمایی می کند و به او می گوید تا کی و تا چه وضعیتی مثلاً گلابی بخورد و در کدام وضعیت سیب و در چه حالتی انار و در چه مرحله ای موز و امثال آن را بخورد و وقتی که باید گلابی بخورد حق خوردن سیب را ندارد چون رژیم غذایی او مختل خواهد شد و آنگاه که انار می خورد نباید موز بخورد چرا که تناسب او را دچار مشکل می کند و مزاج او را فاسد می کند خوب این میوه ها در همه احوال خوب و ارزشمند هستند و همه انسانها می توانند استفاده کنند که این همان اذن عام است اما در شرایط ویژه و در رژیم مخصوص باید حفظ مراتب کند تا زندیق نشود و تناسب و مزاج او براساس آن هدف ویژه سالم مانده و به درستی هدف خود را دریابد. سالک طریق حقیقت هم چنین حالی دارد. .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه