نشانه هايي كه قبل از ظهور امام زمان (علیه السلام) به وقوع مي پيوندد، در زمان حال كدام يك از آنها اتفاق افتاده است؟

شيخ مفيده (ره) در كتاب الارشاد انبوهى از اين نشانه‏ها و علايم را به طور فشرده نقل كرده است. به نظر او مهمترين نشانه‏ها عبارت است از:1. جنبش ارتجاعى سفيانى(از علايم حتمي ).2. قتل سيد حسنى.3. جنگ قدرت بنى عباس.4. گرفتن خورشيد در نيم روز ماه رمضان.5. شكافته شدن زمين و فرورفتن تجاوزكاران در بيداء(از علايم حتمي) 6. فرورفتن زمين در مشرق و مغرب.7. توقف خورشيد به هنگام نيم روز در وسط آسمان.8. طلوع خورشيد از مغرب.9. قتل نفس زكيه پشت دروازه كوفه در زمره هفتاد تن از شايستگان.10. بريده شدن سر مردى از بنى هاشم در ميان ركن و مقام.11. ويران شدن ديوار مسجد كوفه.12. حركت پرچم‏هاى سياه از طرف خراسان.13. قيام جنبش يمنى(از علايم حتمي).14. آشكار شدن مرد مغربى و تصرف سرزمين شام به وسيله لشگر او.15. فروآمدن ترك‏ها در جزيره.16. فروآمدن روميان در رمله.17. طلوع ستاره‏اى درخشان و نورانى بسان ماه و آن گاه انعطاف خاص آن.18. پديدار شدن سرخى در آسمان و گسترش آن در آفاق آسمان.19. پيدايش ستون آتشى در مشرق به مدت سه تا هفت روز. 20. قيام امت عرب و بركنار شدن زمامداران عرب به وسيله ملت‏هاى خويش و به دست گرفتن زمام امور كشورها به وسيله مردم.21. خروج جهان عرب از سيطره عجم (احتمالاً غربى‏ها).22. كشته شدن رهبر مصر به دست مردم.23. انهدام شام و اختلاف سه جريان سياسى در آن.24. ورود پرچم‏هاى قيس و عرب به مصر و پرچم‏هاى «كنده» به خراسان.25. ورود سپاهى از سوى مغرب و رسيدن به آنها به دروازه شهر حيره.26. شكستن ديوار فرات و جريان يافتن آب در كوچه‏هاى كوفه.27. خروج شصت پيامبر دروغين.28. خروج دوازده امام دروغين.29. به آتش كشيده شدن مرد گران قدرى از بنى عباس بين جلولا و خانقين.30. ايجاد پل ارتباط ميان كوفه و بغداد.31. وزش بادى سياه در آغاز روز.32. ترس و ناامنى فراگيرى كه همه عراق و بغداد را فرا مى‏گيرد.33. مرگ سريع و دردناك و نقص و زيان در اموال و جان و ثمرات.34. آفت ملخ نابهنگام و بهنگام كشاورزى.35. برداشت كم محصولات زراعى.36. جنگ قدرت ميان عجم (غيرعرب) و خونريزى بسيار در ميان آنان.37. شورش بردگان بر ضد برده داران و كشتن آنان.38. مسلمان شدن گروهى از بدعت گذاران و به صورت ميمون و خوك درآمدن آنان.39. تسلط كشورهاى عقب مانده به كشورهاى زورمندتر و ثروتمند.40. طنين افكن شدن ندايى از آسمان و رسيدن آن به گوش جهانيان به زبان‏هاى گوناگون(از علايم حتمي).41. پديدار شدن چهره و سينه‏اى در كره خورشيد.42. زنده شدن گروهى از مردگان و بازگشت آنان به دنيا به گونه‏اى كه مردم آنان را شناخته و با آنان ديدار مى‏كنند الارشاد، ص 356؛ بحارالانوار، ج 52، ص 220.. ... آن گاه است كه (مردم) از ظهور آن امام موعود در مكه مكرمه و بيت اللَّه آگاه مى‏گردند و با شور و شوق و اخلاص به يارى او مى‏شتابند ر.ك: محمدكاظم قزوينى، امام مهدى از ولادت تا ظهور، ص 293 و 294..برخى بر اين باورند كه بسيارى از علايم ظهور اتفاق افتاده و تنها علايم حتمى ظهور باقى مانده است؛ پاسخ اين است كه واقعاً نمى‏توان سخنى قطعى و كامل در اين مورد گفت؛ زيرا منابع اصلى و قديمى شيعه، معمولاً از نشانه‏هاى خاص و محدود نام برده‏اند و بعضى از اين نشانه‏هايى كه به عنوان علايم اتفاق افتاده مطرح مى‏شود، در اين منابع وجود ندارد و يا بسيار كم رنگ مطرح شده است. ارائه نظر قطعى در مورد اين نشانه‏ها، نياز به پژوهش‏هاى علمى و گسترده در همه اين منابع دارد.بنابراين با ديدن اين حوادث،انتظار نبايد به نحو عجولانه باشد، يعنى فكر كنيم با پيدايش فلان حادثه حتماً تا چند روز يا هفته ديگر قيام شروع خواهد شد؛ بلكه اين مسائل، بيدارى را در ما به وجود مى‏آورد كه يك گام به آن وعده بزرگ الهى نزديك شده‏ايم و بايد خود را بيش از پيش در مسير اين نهضت جهانى، آماده كنيم. ظهور حضرت مهدى(عج)، منوط به اذن الهى است و اذن الهى زمانى است كه شرايط و زمينه‏هاى ظهور فراهم باشد. در اين رابطه توجه به چند نكته بايسته است:يكم. عده‏اى با توجه به اوضاع و شرايط فعلى حاكم بر جهان به اين باور رسيده‏اند كه دوره‏اى كه ما در آن زندگى مى‏كنيم همان دوره آخرالزمان است كه در روايات به آن اشاره شده است؛ زيرا براى آخرالزمان نشانه‏هايى گفته شده (مانند گسترش فساد و تفسير دين براساس هوا و هوس و...) كه اين نشانه‏ها در دوره زمانى ما به وقوع پيوسته است پس زمان كنونى آخرالزمان است و ظهور نيز در اين دوران محقق مى‏شود. به علاوه با وجود انقلاب اسلامى ايران و زنده شدن نام و ياد امام زمان(عج)، آمادگى و اقبال مردم براى پذيرش ايشان بيشتر شده و اميد به ظهور زيادتر گشته است.دوم. برخى از علما معتقدند: همان گونه كه غيبت دو مرحله‏اى بود و غيبت صغرى براى ايجاد آمادگى مردم براى ورود به غيبت كبرى لازم بود، ظهور نيز ممكن است دو مرحله‏اى باشد و با ظهور صغرى كه در انقلاب اسلامى ايران تجلى يافته است، مردم با حقيقت قيام امام زمان آشنايى بيشترى پيدا كرده‏اند و براى ظهور اصلى و قيام جهانى حضرت آماده مى‏شوند.سوم. حركت عمومى كشورها و جوامع به سمت وحدت و همگرايى و به عبارت ديگر توجه به تشكيلات بين المللى و اتحاديه‏هاى منطقه‏اى و فاصله گرفتن از جزءگرايى، ملت‏ها را به اين نتيجه رسانده كه براى آينده‏اى بهتر، بايد مرزها را به حداقل رساند و جهان را دهكده‏اى كوچك دانست. اين رويداد، آمادگى مردم براى براى پذيرش يك حاكميت فراگير، بيشتر كرده است. البته استكبار جهانى تئورى دهكده جهانى را در جهت حفظ منافع خود و تك قطبى شدن جهان پى‏گيرى مى‏كند اما چه بسا اراده الهى به دست دشمنان خدا نيز انجام گيرد.چهارم. اجحاف و تجاوز بيش از حد و روز افزون دولت‏هاى استكبارى به كشورهاى فقير به شكل‏هاى گوناگون از يك سو و لجام گسيختگى فرهنگى و فكرى و علمى؛ مانند بحران هويت، بحران مشروعيت، بحران مدنيت از سوى ديگر، باعث هرج و مرج در زندگى بشر شده است.اين گونه مسائل و مباحث اين واقعيت را اثبات مى‏كند كه آينده روشن فقط در سايه حاكميت فردى آسمانى است كه احتمالاً ظهورش نزديك است.نتيجه آنکه سخن از واقع شدن بعضى از نشانه‏ها و تطبيق آنها با حوادث خارجى، دشوار است. به عنوان نمونه، در مواردى كه سخن از يك علامت و ظهور فرج بعد از آن مطرح شده، منظور گشايش و راحتى براى مؤمنان است (نه ظهور حضرت مهدى(عج)). از امام باقر«ع» نقل شده است: «منتظر صدايى باشيد كه از طرف دمشق، ناگهان به شما مى‏رسد كه آن، گشايشى بزرگ براى شما خواهد بود» الغيبة نعمانى، ب 14، ح 66..در بعضى از روايات، سخن امام به گونه‏اى است كه خبر از يك اتفاق و واقعه مى‏دهد، نه اينكه بخواهد آن واقعه را يكى از علايم ظهور معرفى كند؛ مانند وقوع گرماى شديد در زمين‏ همان، ح 44..بعضى از نشانه‏ها نيز طورى است كه مى‏تواند معناى ديگرى - غير از معناى ظاهرى - داشته باشد؛ مانند طلوع خورشيد از مغرب كه شايد كنايه به ظهور از مكه باشد. چنان كه امام على«ع» فرمود: «و هو الشمس الطالعة من مغربها»؛ بحارالانوار، ح 52، ح 26.با اين حال بعضى از علايم و نشانه‏هاى ظهور محقق شده است‏ ر.ك: محمد صدر، تاريخ غيبت كبرى.. و اين مى‏تواند نويدى از نزديك شدن ظهور باشد. البته بايد دانست قيام امام وابسته به تحقق علايم نيست، بلكه وقوع آنها خبر از نزديك ظهور مى‏دهد. پس به استثناى برخى از علايم (نشانه‏هاى حتمى)، هيچ يك دلالت ندارند كه ميزان نزديكى آن حوادث با ظهور چه قدر است؟ براى مثال ممكن است پديده‏اى قرن‏ها قبل از قيام رخ دهد و پديده‏اى در بيست يا سى سال قبل از ظهور رخ نمايد.تقسيم علايم علايم ظهور بر دو دسته كلى تقسيم مى شوند:1- علايم حتمى، علايمى كه پيش از ظهور واقع مى شوند و هيچ قيد و شرطى ندارند. اين علايم عبارتند از: خروج سفيانى، خروج يمانى، صيحه ى آسمانى، قتل نفس زكيّه، فرو رفتن لشكر سفيانى در بيابان و خروج دجّال.اين نشانه ها تاکنون محقق نشده اسند و در فاصله زماني اندکي با ظهور امام زمان رخ خواهند داد.2- علايم غير حتمى كه مبتنى بر شرط يا شروطى هستند كه اگر آنها تحقق يابند، اين علايم محقق مى شوند كه اينها فراوان هستند. از اين جهت علايم ظهور را به چند دسته كلى مى توان تقسيم نمود كه به نظر مي رسد پاره اي از آنها محقق شده اند يا در حال وقوع هستند.الف- عوامل اجتماعى: به طور خلاصه نتيجه ى تحقق اين عوامل، سقوط تمدن منحط بشرى است كه به برخى از آنها اشاره مى شود: 1- انتشار ظلم وجور در سراسر جهان، به عبارت ديگر جهانى شدن و فراگير شدن ظلم وجور. 2- فاسق شدن حاكمان جهان: تذكر اين نكته ضرورى است كه منظور از ظلم و فساد جهانى و فسق حاكمان اين است كه در سراسر جهان نظام هاى سياسى مبتنى بر ظلم اجتماعى، سياسى، فرهنگى و اقتصادى تشكيل شده و حاكمان نيز بر اساس استكبار و استعمار و استبداد حكومت مى كنند، البته منظور اين نيست كه در جهان انسان عادل و يا نظام و حكومت عادلانه پيدا نمى شود بلكه نظام حاكم بر جهان، نظام ظالمانه و فاسد خواهد بود. 3- گرانى و نابسامانى اقتصادى كه از نتايج نظام ظالمانه مى باشد. 4- پيدايش دروغگويان و دجّالان با ادّعاى اصلاح جامعه. . 5- افراد پست و دروغگو سخنگوى جامعه مى شوند. 6- مردم صالح و صادق تكذيب و كنار گذاشته مى شوند و بر عكس، مردم دروغگو، لاف زن مورد تأييد قرار مى گيرند.ب- عوامل دينى و اعتقادى در روايات از اميرالمؤمنان (عليه السلام)نقل شده است كه در آخرالزمان نماز رها مى شود، امانت ضايع مى گردد، دروغ حلال مى شود، ربا خوارى رواج مى يابد، رشوه گيرى همه گير مى شود، دين به دنيا فروخته مى شود، با زنان مشورت مى شود، قطع رحم مى گردد، مردم هوى پرست مى شوند، قتل امرى عادى مى شود، صبر ضعف تلقى مى گردد، ظلم فخر شمرده مى شود، عارفان خائن مى شوند، قاريان فاسق مى گردند، مساجد زيبا مى شوند و مناره ها بلند مى گردد (اما از محتوا تهى مى گردند)، عهدها شكسته مى شوند و هواها مختلف مى گردند. به عبارت كلى پيش از ظهور، احكام اسلام تعطيل مى گردد اما اين تعطيلى نسبى است يعنى صفت غالب جامعه ى بشرى چنين است. چنانچه در روايات ما وارد شده است كه وقتى امام (عليه السلام) ظهور مى كنند با شيوه و كتاب و دين جديد حكومت مى كنند كه منظور اين است كه اسلام چنان با خرافات و قرآن با تحريف هاى معنوى آميخته شده كه حقيقت و باطن آن فراموش گرديده است. ج- عوامل طبيعى:از ديگر عوامل و زمينه هاى ظهور حضرت بلاهاى طبيعى مى باشد كه در روايات ذكر گرديده است، مانند: صاعقه هاى آخرالزمان، ماه گرفتگى و خورشيد گرفتگى در غير اوقات طبيعى، تغيير در جهان فلكى و اوضاع جوّى و آب و هوايى و طلوع خورشيد از مغرب و... كه البته اين روايات نيز قابل تطبيق با بعضى از اتفاقات امروزه مى باشند چنانچه استاد شهيد مطهرى رحمة الله عليه طلوع خورشيد از مغرب را به ظهور اسلام - به وسيله ى امام خمينى رحمة الله عليه - از پاريس تطبيق نموده است.براي مطالعه بيشتر ر.ك: مهدويت (پس از ظهور),رحيم كارگر(نشر معارف)porseman.org .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه