می گویند بعضی از علائم ظهور وقتش رسیده آیا صحیح است ؟ آنها کدامند ؟

عده‌ای بر این باورند که بسیاری از علایم ظهور اتفاق افتاده است و فقط علایم حتمی نزدیک ظهور، باقی مانده است. به نظر می‌آید سخنی قطعی و کامل در این مورد نمی‌توان گفت؛ زیرا منابع اصلی و قدیمی شیعه، معمولاً، از نشانه‌های خاص و محدود نام برده‌اند، و بسیاری از این نشانه‌هایی که به عنوان علایم اتفاق افتاده، مطرح می‌شود یا اصولاً در این منابع ذکر نشده و یا بسیار کم رنگ بیان شده است. این امر، نشانه آن است که اخباری که این گونه نشانه‌ها را بیان کرده‌اند، چندان مورد اعتنای علمای گذشته نبوده است. هم چنین اسناد برخی از روایات، اشکال دارد و نقل آن‌ها در کتب روایی جامع، مانند بحار به دو علت می‌تواند باشد: 1. حفظ اصل نقل‌ها برای تامل و تدبر دیگران در مورد آنها. 2. روشن شود که همه گروه‌ها، چه موافق و چه مخالف اهل بیت، در اصل ظهور حضرت مهدی(علیه السلام)اتفاق نظر دارند. مرحوم مجلسی در ذیل روایتی می‌گوید: (این روایت را که متن آن تغییر یافته و اشتباه دارد و سند آن به بدترین خلق خدا، یعنی عمر بن سعد منتهی می‌شود، آوردم تا دانسته شود همه، حضرت مهدی(علیه السلام)را قبول دارند. (بحار، ج52، ص227، ح90). در مواردی که سخن از یک علامت و فرج بعد از آن مطرح شده، گویا مراد ظهور امام زمان(علیه السلام)نیست، بلکه یک گشایش و راحتی برای مؤمنان است. از امام باقر(علیه السلام)نقل شده است:(منتظر صدایی باشید که از طرف دمشق، ناگهان به شما می‌رسد. در آن، گشایش بزرگ برای شما خواهد بود.(الغیبة، نعمانی، ب14، ح66). در برخی روایات، سخن امام، به گونه‌ای است که خبر از یک اتفاق و واقعه می‌دهد نه این که بخواهد آن واقعه را یکی از علایم ظهور معرفی کند، مانند وقوع گرمای شدید(الغیبة، نعمانی، ب14، ح44). برخی نشانه‌ها و بیان‌ها، به گونه‌ای است که می‌تواند معنای دیگری غیر از معنای ظاهری داشته باشد. مانند طلوع خورشید از مغرب که شاید کنایه از ظهور حضرت از مکه باشد. از امام علی(علیه السلام)نقل شده است: (و هو الشمس الطالعة من مغربها)(بحار، ج52، ص194، ح26). به علاوه معلوم نیست این حادثه خارجی، واقعا همان نشانه‌ای باشد که در روایت ذکر شده است، بلکه شاید پدیده‌ای مشابه آن باشد. (البته باید توجه داشت که شباهت این حادثه با یک علامت، این احتمال را ایجاد می‌کند که شاید این واقعه، همان علامت ظهور باشد؛ لذا حالت آمادگی را در خود منتظر ایجاد می‌کند). سخن آخر این که این مقدار که انسان به صورت کلی در مورد آنها بداند، کافی است و پی‌گیری وقوع یا عدم برخی از آنها فایده و نتیجه‌ای در بر ندارد. .

موتور جستجوی پرسش و پاسخ دینی امین

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/03

لینک کوتاه