از جمله دلایل تازه ماندن و نپوسیدن بدن پیامبران و امامان و بندگان نیک خداوند ارتباط قوی است که میان روح آنان و بدنشان بر قرار است. باید توجه داشت که مقام روح و نفس غیر از بدن است . جنازه ، داخل قبر چه بپوسد یا نپوسد کارى به روح ندارد. بدنى که داخل قبر شده است ، مانند لباسى مى باشد که انسان آن را کنده باشد.

از جمله دلایل تازه ماندن و نپوسیدن بدن پیامبران و امامان و بندگان نیک خداوند ارتباط قوی است که میان روح آنان و بدنشان بر قرار است. باید توجه داشت که مقام روح و نفس غیر از بدن است . جنازه ، داخل قبر چه بپوسد یا نپوسد کارى به روح ندارد. بدنى که داخل قبر شده است ، مانند لباسى مى باشد که انسان آن را کنده باشد. روح در مقام شامخ خود متنعم به نعمتهاى الهى است و اگر فرض شود بدن قطعه قطعه گردد یا بسوزد و خاکستر گردد، چیزى از ثواب روحى اوکم نمى شود.بدنهایى که در میان قبر مى باشد ممکن است بعضى از آنها نپوسد؛ چون درجه تقوا و طهارت روح تاثیر زیادى در این لباس (بدن) داخل قبر کرده و او را تازه نگاه داشته است .عابدان مخلص که وسوسه ها و نیرنگ هاى شیطان در آن ها اثرى ندارد (رعد، آیه 33 ) و روحشان از فساد و تباهى پاک و مصون است، جسم هاى بى جان آنان نیز مى تواند از تجزیه و فساد محفوظ بماند. انسان هایى که در طول زندگى و حتى پس از مرگ، عامل تطهیر و تزکیه خود، دیگر مردم سرزمینى، و حتى بشریت بوده و در قیامت، حجت خداوند بر گناهکاران مى باشند، هیچ گاه جسمشان عامل فساد و تباهى خاک نخواهد بود که زمین بخواهد با تجزیه ایشان، خود را ضدعفونى و تطهیر نماید. آرى، جسم پاک پیامبران، امامان، صالحان، شهیدان و دیگر بندگان شایسته پروردگار - که عمرى از فرامین الهى اطاعت نموده، با تمایلات نفسانى مخالفت کرده و هر نوع پلیدى را از خود دور ساخته اند - باید تر و تازه باقى بماند تا از این رهگذر نیز حجتى بر خلق باشند; اگر چه خلاف سیر طبیعى جهان و یک استثنا باشد. از نظر ادیان و فلسفه و علم جاودانگی انسان به روح اوست نه جسمش ، چراکه همه آنها تاکید می کنند که جسم پس از چند صباحی ناتوان می گردد و سرانجام از روح و نفس جدا می گردد و در واقع روح انسان بدن را همانند لباسی از خود در می آورد و با این کار پا به سرای دیگر می گذارد و لباس و بدنی متناسب با آن جهان را بر تن می کند. اینکه دین و فلسفه چنین می گویند جای حرفی نیست اما علم به معنای تکنولوژی آن اصلا کاری با جاودانگی انسان ندارد بلکه آن تنها نگاهی ابزاری به خود و اطراف خویش دارد و به هیچ وجه به بحث زندگی پس از مرگ انسان و چیزی بنام روح نمی پردازد. اما علم نه به معنای ابزاری آن بلکه علمی که نور است و به دنبال حقیقت می گردد جاودانگی انسان را بخاط روح و نفس او می داند نه جسم مادی وی که هر لحظه در حال تغییر و عوض شدن است و با جدا شدن روح از آن در شمار سایر جمادات قرار گرفته و سرعت تغییر و تباه شدنش شتاب می گیرد. .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه