کلام معصوم، عدل قرآن

مقدمه شكينيست كه آيات الاحكام در قرآن از جايگاه ويژه‏اي برخوردار است و با رجوع به آنها مي‏توان نسبت به مناسك و انضباطهاي فقهي، فردي و اجتماعي فتوا داد. در كلام رسول اكرم قرآنبه عنوان يكي از دو عِدل هدايت مطرح شده که تفسير حقيقي‏آیات آن بر عهده معصومين نهاده شده است. به عبارت ديگر اگر قرار است تفسير صحيح و متقن از قرآن صورت گيرد، تنها در منظر معصومين اين كار تحقق پيدا مي‏كند. یکی از نویسندگان در تعريف ارتداد عنوان نموده‏اند كه: « ارتداد يعني تبديل ايمان به كفر اما هر خارج شدن از ايمان به لحاظ قرآني ارتداد محسوب نمي‏شود.»با شما هم عقيده هستيم كه گاهي خروج از ايمان در قلب و روان شخص متحقق مي‏شود و آن را اظهار و بيان نمي‏كند و چنين چيزي را نمي‏توان مرتد ناميد و احدي در اين مورد شبهه ننموده است زيرا ارتداد در عالم واقعيت بايد نمود عيني داشته باشد نه در ماوراي عالم محسوس. نويسنده در ادامه بيان مي‏دارد كه: «در قرآن هيچ گاه از مجازات دنيوي مرتد سخني به ميان نيامده است... آن چه در قرآن آمده، صرفاً مجازات اخروي مرتد است.» پاسخ اين است كه؛ گرچه در قرآن به زعم ايشان سخني از مجازات دنيوي نيامده است، ولي در عدلِ قرآن، در رابطه ارتداد به راحتي مي‏توان مجازاتهاي دنيوي را نام برد. به عنوان یک قاعده کلی باید توجه کرد كه این طور نیست که لزوماتمام مسائل با جزئیاتش در قرآن مطرح شده باشد بلکه خود قرآن انسانها را در روشن شدن مفاهیم قرآن به اهل بیت ارجاع میدهد و آنها را مرجع فهم قرآن معرفی مینماید. در كتب روايي در باب مجازات مرتدين، مجازاتهایاعدام،تقسيم اموال و جدا شدن زوجه‏تعیین شده است.و اين چيزي غير از مجازات دنيوي نيست. علی علیه السلام در این رابطه میفرمایند: «المرتد عن الاسلام تعزل عن امراته، و لاتئم كل ذبيحته و يستتاب ثلاثه ايام فان تاب والاّ قتل يوم الرابع»طبق این روایت مجازات دنیوی مرتد صراحتا مطرح شده است.و در روايت ديگري از علی علیه السلام در مورد زن مرتد آمده است:«اذا ارتدت المراة عن الاسلام، لم تقتل ولكن تجسس ابداً« زن مرتده را اعدام نمي‏كنند ولي براي هميشه او را در حبس ابد قرار مي‏دهند. و باز در روايت ديگري علاوه بر حبس مرتد (زن) به ضيق نمودن بر آن از حيث خوردن و آشاميدن اشاره شده است. از امام صادق علیه السلام روایت شده که: «لا تقتل و تستخدم خدمه شديدة و تمنع الطعام و الشراب الا ما يمسك نفسها و تلبس خشن الثياب و تضرب علي الصلوات» آيا با اين روايات و دهها روايت مشابه آن باز مي‏توان در مجازات دنيوي مرتد ترديدنمود. آيا اين كلام معصومين‏عليهم السلام نقطه مقابل قرآن هست يا اين كه تفسير همان آيات و احكام مرتد است. علاوه بر اين روايات در نظام جمهوري اسلامي مي‏توان نمونه عيني اين روايت را حكم مهدور الدم، اعلام كردن سلمان رشدي توسط حضرت امام خميني به جرم ارتداد دانست كه با نگاهي به تاريخ از اين نمونه‏ها و مصاديق براحتي مي‏توان دست يافت. و اساسابسياري از احكام در باب مسائل حدود، قصاص و... بر اساس روايات بدست میآید چنانکه تعداد ركعات نماز و موارد وجوب زكوة و... از روایات استفاه میشود و اگر روایات را در نظر نگیریم با توجه به اینکه خود قرآن به تبیین اهل بیت صحّه گذاشته در واقع قرآن را کنار گذاشتهایم. پس اگر چه در قرآن اصول تمام مطالب مورد حاجت بيان شده ولي براي فهم دقايق و توضيح آنچه در قرآن كريم به طور كلي و يا به اختصار آمده است بايد از گفتار و كردار ائمه معصومين كه در حقيقت بيان كننده قرآن است استفاده كنيم چنان كه در بسياري موارد نظير روزه و نماز و حج و زكاة و نظاير آن که در قرآن ذكر نشده خصوصيات هر يك را نبي اكرم يا امام معصوم براي مردم بيان فرموده و يا خود عمل كرده‏اند. بنابراين اگر بخواهيم در اينجا قائل به تعارض روايات و قرآن شويم، حرفي به گزاف زده‏ايم، زيرا كه تعارض در اين موارد مطرح نيست و مورد ندارد. همتم بدرقه راه كن اي طاير قدس كهدرازاسترهمقصدومننوسفرم .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه