«أفْضَلُ النّاس مَنْ عَشِقَ العِبادَةَ فَعانقَها و اَحَبَّها بقَلبِه و بَاشَرَها بِجَسَدِه و تَفْرُغُ لَهَا فَهُوَ لایُبالى عَلى مَا اَصْبَحَ مِنَ الدُّنیا عَلى عُسْرٍ اَمْ عَلى یُسْرٍ»؛ آیا این حدیث از نظر سندی صحیح است؟

در روایتی آمده است که؛ امام صادق(ع) از رسول خدا(ص) نقل می‌‏کند: «بهترین مردم کسى است که به عبادت عشق ورزد؛ آن‌را در آغوش کشد؛ آن‌را از دل دوست داشته باشد؛ با اعضا و جوارح خود انجامش دهد، و خود را براى آن فارغ البال سازد، چنین شخصى باک ندارد که زندگانى دنیایش به سختى گذرد یا به آسانى».[1]این روایت از امام علی(ع) با سند دیگری نیز نقل شده است.[2]این حدیث در منابع معتبر حدیثی نقل شده، و از لحاظ محتوا نیز با آیات قرآن همخوان بوده و روایات معتبر دیگری هم مشابه با این معنا وجود دارد، اما از لحاظ سندی، برخی آن‌را حدیث ضعیف ارزیابی کرده‌اند.[3] ظاهراً ضعف آن به دلیل وجود «عمرو بن جمیع»[4] در سند آن است.[5] .

اسلام کوئست

مرجع:

ایجاد شده در 1400/12/23

لینک کوتاه