لطفاً تفسير و تحليل روشن و دقيقي از فرمايش حضرت امير در نهج‌البلاغه مبني بر اين كه: "از گفتن سخن حق و نظر دادن به عدل دريغ منماييد كه من در نزد خود برتر از آن نيستم كه خطا نكنم و از خطا در كردار خويش احساس امنيت ندارم، مگر آن كه خداوند مرا كفايت كند"، ارائه فرماييد.

در این بیان نورانی حضرت توصیه می نماید که، انسان در هر حالی باید به دنبال بیان حق و رفتار کردن از روی عدل باشد، و در ادامه به این نکته اشاره می کنند که همۀ انسانها نیازمند به کمک و عنایت الهی هستند. این جمله منافات با معصوم بودن آن حضرت ندارد؛ زیرا حضرت می فرماید: من خودم شخصا و بدون تکیه بر پروردگارم از خطا، محفوظ نمی مانم، مگر آنكه خداوند مرا كفايت كند و ملکه عصمت و محفوظ بودن از خطا را به ما عنایت کند؛ و منظور از عصمت داشتن پیامبران و ائمه این نیست که آنان بدون تکیه و کمک از سوی خدا معصوم هستند بلکه خداوند برای تثبیت حجت خود به آنان عصمت را عنایت می کند.منبع: http://farsi.islamquest.net .

راسخون

مرجع:

ایجاد شده در سه روز پیش

لینک کوتاه