اخیرا شبه ای برای من پیش آمده است که راجع به ائمه(علیهم اسلام) است و آن از زمانی بود که روایت غدیر را به نقل از امام محمد باقر(ع) شنیدم که در آن رسول الله(ص) تمام ائمه(ع) را یک به یک معرفی کرده اند در آن جمع صد هزار نفری آیا با این وجود امکان تحریف وجود دارد لطفا این مورد را مفصل برای من توضیح دهید چون در زمره مسائل پایه اعتقادی من می باشد؟

روایتی که بدان اشاره کرده اید ، غیر از حدیث معروف غدیر است ، روایت نام بردن ائمه اطهار(ع) از سوی جابر بن عبدالله انصاری نقل شده است ، هرچند که می توان آن را در راستای ماجری غدیر خم نیز تفسیر کرد.اما اصل روایت :رسول خدا صلوات اللَّه علیهم اجمعین فرمود: جبرئیل از ربّ العزّة جلّ جلاله برایم حدیث کرد که فرمود: هر کس بداند که هیچ معبودى جز من نیست و محمّد بنده و فرستاده من است و علیّ بن أبى طالب جانشین من است و ائمّه اى که از فرزندان او هستند حجّتهاى منند، او را به رحمت خود به بهشت داخل مى سازم و به عفو خود او را از آتشم نجات مى بخشم و همسایگى خود را براى او مباح مى گردانم و کرامتم را بر او واجب مى گردانم و نعمتم را بر او تمام ساخته و او را از خاصّان و خالصان خود قرار مى دهم، اگر مرا ندا کند به او لبّیک مى گویم و اگر مرا بخواند اجابتش مى کنم و اگر از من درخواست کند به او مى بخشم و اگر خاموش باشد به او ابتدا مى کنم و اگر بد کند به او رحمت مى آورم و اگر از من فرار کند او را مى خوانم و اگر باز گردد او را مى پذیرم و اگر در خانه ام را بکوبد آن را مى گشایم، و هر کس گواهى ندهد که من معبود یکتا هستم یا بدان شهادت دهد امّا گواهى ندهد که محمّد بنده و رسول من است یا بدان شهادت دهد امّا گواهى ندهد که علىّ بن- أبى طالب جانشین من است یا بدان شهادت دهد امّا گواهى ندهد که امامان از فرزندان او حجّتهاى من هستند به تحقیق که چنین شخصى نعمت مرا انکار کرده و عظمت مرا کوچک شمرده و به آیات و کتابهاى من کافر شده است و اگر قصد مرا کند محجوبش مى کنم و اگر از من درخواست کند محرومش مى سازم و اگر مرا ندا کند ندایش را نمى شنوم و اگر مرا بخواند دعایش را استجابت نمى سازم و اگر به من امید بندد ناامیدش مى گردانم و این جزاى او از جانب من است و من هرگز به بندگانم ستم نمى کنم.آنگاه جابر بن عبد اللَّه انصارىّ از جا برخاست و گفت: اى رسول خدا! ائمّه از فرزندان علیّ بن أبى طالب چه کسانى هستند؟ فرمود: حسن و حسین سیّد جوانان بهشت، سپس سیّد العابدین در زمانش علیّ بن الحسین، سپس محمّد بن- علیّ الباقر- و تو اى جابر او را درک مى کنى و آن هنگام که او را دیدى سلام مرا بدو برسان- سپس جعفر بن محمّد الصادق، سپس موسى بن جعفر الکاظم، سپس علىّ بن موسى الرّضا، سپس محمّد بن علیّ التّقىّ، سپس علیّ بن محمّد النّقىّ، سپس حسن بن علیّ الزّکىّ، سپس فرزند او قائم به حقّ مهدى امّتم کسى که او زمین را پر از عدل و داد نماید همان گونه که پر از جور و ظلم شده باشد، اى جابر! آنان جانشینان و اوصیاء و اولاد و عترت من هستند، کسى که ایشان را اطاعت کند مرا اطاعت کرده است و کسى که از آنان سرپیچى کند مرا سرپیچى کرده است و کسى که ایشان را یا یکى از آنان را انکار کند مرا انکار کرده است، به واسطه ایشان است که خداوند آسمان را نگاه داشته که بر زمین نیفتد مگر به اذن او و به سبب ایشان است که خداوند زمین را حفظ کرده که اهلش را نلرزاند. (1) پی نوشت:1. شیخ صدوق ، کمال الدین ، ج1، ص 258 .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه