دوستی دارم که پایه های ایمانی ضعیفی دارد و اهل گناه است. دنبال یک راه حل خوب با مثالهای جالب هستم که این شخص را که به ائمه اطهار (ع) عشق می ورزد ولی آلوده به گناه است، به طریق صحیح هدایت کنم. او بیان می کند که دوستان مذهبی زیادی دارد ولی اکثر آنها کارهای خلاف انجام می دهند. آیا این دین شیعیان علی (ع) هست؟

قُلْ إِن کُنتُمْ تُحِبُّونَ اللَّهَ فَاتَّبِعُونی یُحْبِبْکُمُ اللَّهُ وَ یَغْفِرْ لَکمْ ذُنُوبَکمْ  وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَّحِیمٌ "بگو: «اگر خدا را دوست می‏دارید، از من پیروی کنید! تا خدا (نیز) شما را دوست بدارد، و گناهانتان را ببخشد، و خدا آمرزنده مهربان است.» " [i]     و عشق به معشوق، عشق به لوازم آن را هم به دنبال دارد همچو مجنون کاو سگی را می‏نواخت            بوسه‏اش می‏داد و پیشش می‏گداخت‏ بو الفضولی گفت ای مجنون خام                  این چه شید است این که می‏آری مدام‏ گفت مجنون تو همه نقشی و تن                 اندر آ و بنگرش از چشم من‏ کاین طلسم بسته مولی است این               پاسبان کوچه‏ی لیلی است این‏ همتش بین و دل و جان و شناخت                کاو کجا بگزید و مسکن گاه ساخت‏ او سگ فرخ رخ کهف من است                     بلکه او هم درد و هم لهف من است‏ آن سگی که باشد اندر کوی او                     من به شیران کی دهم یک موی او [ii]   2) اگر بعضی از دوستان مذهبی خلافی انجام می دهند باید گفت، ما مانند اطفالی هستیم که تازه می خواهیم راه رفتن را بیاموزیم. بارها زمین خواهیم خورد و گاهی خونین و زخمی می شویم و آنچه مهم است این است که در پی راه­افتادن هستیم. و گناه تا زمانی که عادت انسان و شغل او محسوب نشود، راحت تر قابل تدارک و برگشت­پذیری است، که باید به جبران آن و زدودن آثار منفی آن پرداخت. گناه مانند سم و استغفار چونان پادزهر آن است. و خلاصه گناهان کردن دیگران، مجوز گناه نیست و نمی تواند دلیلی برای انجام گناهان باشد هم­چنانکه اگر دیگران از ما گناه بخواهند موجب سلب مسؤلیت از ما نمی شود. .

پایگاه اطلاع رسانی حوزه

مرجع:

ایجاد شده در 1401/04/17

لینک کوتاه