دانشجوی گرامی؛ از اینکه چنین مسأله ای برای شما و خانواده گرامیتان رخ داده بسیار متأسفیم؛ امیدواریم با پیگیری ها و ظرافتی که انشاء الله در برخورد با برادرتان به خرج خواهید داد، بتوانید زمینه ساز مناسبی برای اصلاح رفتار وی باشید؛ زیرا به نظر می رسد الحمدلله توانسته اید اطمینان وی را به خود جلب نمایید که به خود جرأت داده چنین مسائلی را با شما در میان بگذارد.

دانشجوی گرامی؛ از اینکه چنین مسأله ای برای شما و خانواده گرامیتان رخ داده بسیار متأسفیم؛ امیدواریم با پیگیری ها و ظرافتی که انشاء الله در برخورد با برادرتان به خرج خواهید داد، بتوانید زمینه ساز مناسبی برای اصلاح رفتار وی باشید؛ زیرا به نظر می رسد الحمدلله توانسته اید اطمینان وی را به خود جلب نمایید که به خود جرأت داده چنین مسائلی را با شما در میان بگذارد. در جواب سؤال شما گفتنی است که نمی دانیم به چه دلیلی از فرض عدم اثبات جرم برادرتان پرسش نموده اید؛ ولی به هر حال شایسته است بدانید که حتّی اگر خدای نخواسته جرمی هم برای وی اثبات گردد و او بتواند از شاکی خود رضایت بگیرد و یا در بدترین شرایط بخواهد تاوان اشتباهی را که مرتکب شده، بپردازد، بر شما و اطرافیانتان با توجّه به اینکه عنوان نمودید وی حتّی قبل از دستگیری توبه نموده، لازم است نه تنها او را از خود نرانید، بلکه بیش از گذشته او را تحویل گرفته و به هیچ وجه اجازه ندهید این ماجرا بین اطرافیانتان نیز پخش گردد. در یک کلمه از هر نوع برخوردی که باعث می گردد شخصیّت وی هتک شود، خودداری نمایید؛ زیرا انشاء الله این نحوه از برخورد اخلاقی تأثیر به سزایی در بازسازی فکری و اخلاقی برادرتان داشته و سبب می شود که جایگاه اجتماعی او به خاطر ماجرای مذکور تخریب نگردد تا از این طریق امکان بازگشت او به خانواده و جامعه فراهم گردد. مطمئن باشید توصیه فوق، سیره بزرگان دینی ما بوده و پیشوایان بزرگ دینی ما نیز در برابر چنین افرادی جز این رفتار نمی نمودند. به عنوان مثال وقتی جمعى از گناهکاران نزد پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله آمدند و اظهار داشتند ما گناهان زیادى کرده ایم، ایشان سکوت کردند تا آیه 54 سوره مبارکه انعام [1] نازل شد که به ایشان دستور داد تمام افراد با ایمان را هر چند گناهکار باشند نه تنها طرد نکند، بلکه نزد خود بپذیرد. خلاصه آن که با گناهکارى که توبه کرده، باید برخوردى بزرگوارانه داشت؛ زیرا فرد تائب مورد علاقه و محبت خداوند است.[2] نجیب الدین در مورد توبه جوان گناهکار نقل فرموده است : یک شب در قبرستان بودم، دیدم چهار نفر مى آیند و یک جنازه روى دوش دارند. من جلو رفتم و به آوردن جنازه در آن وقت شب اعتراض کردم و گفتم به نظر مى رسد که شما انسانى را کشته اید و نیمه شب قصد دفن آن جنازه را دارید تا کسى از اسرارتان سر در نیاورد. گفتند: آى، گمان بد نکن؛ زیرا مادرش با ماست. دیدم پیرزنى جلو آمد، گفتم اى مادر، چرا نیمه شب جوانت را به قبرستان آورده اى؟ گفت : چون جوان من معصیت کار بود و خودش چند وصیت کرده است : اول : چون من از دنیا رفتم طنابى به گردنم بیانداز و مرا در خانه بکش و بگو: خدایا این همان بنده گریز پا و گناهکارى است که به دست سلطان اجل گرفتار شده، او را بسته نزد تو آورده ام به او رحم کن . دوم : جنازه ام را شبانه دفن کن تا کسى بدن مرا نبیند واز جنایات من یاد نکند تا عذاب شوم . سوم : اینکه بدنم را خودت دفن کن و در لحد بگذار که خداوند موهاى سفید تو را ببیند و به من عنایتى فرماید و مرا بیامرزد، درست است که من توبه کرده ام واز کرده هایم پشیمانم ولى تو این وصیتهاى مرا انجام بده . وقتى که جوانم از دنیا رفت ، ریسمانى به گردنش بستم و او را کشیدم . ناگهان صدایى بلند شد و گفت : الا ان اولیاء الله هم الفائزون ، با بنده گنه کار ما این طور رفتار نکن ما خود مى دانیم با او چه کنیم. . خوشحال شدم که توبه اش پذیرفته شده و او را به طرف قبرستان آوردم . من از پیرزن خواهش کردم که دفن پسرش را به من واگذار کند. او هم اجازه داد بدن را در قبر گذاشتیم همین که خواستم لحد را بچینم ، آیه اى را شنیدم که : (الا ان اولیاء الله هم الفائزون ) از این جریان نتیجه گرفتم که توبه جوان گناهکار مورد قبول واقع شده است و خداوند دوست ندارد بنده گناهکارش که توبه کرده ، مورد اهانت قرار گیرد.[3] نکات نهایی : دانشجوی گرامی؛ در مورد پایبندی برادرتان نسبت به مسائل دینی نیز توجّه داشته باشید که وجود چنین حالتی در وی با توجّه به سنّی که در آن قرار گرفته، می تواند معلول عوامل متعدّدی از جمله سستی و ضعف پایه های اعتقادی وی، دوستان و ... باشد که جهت تأثیرگذاری مؤثّر شایسته است. بیش از پیش با او همراه و همگام گشته و زمینه های مثبتی همچون دوستان مذهبی و ... برایش فراهم آورید که انشاء الله انگیزه انجام کارهای عبادی در وی تقویت گردد. صحبت راندن از مقام توبه کاران نزد خداوند و هدیه کتابی نظیر آنچه از آن صحبت به میان آوردیم (کتاب در آغوش خدا (توبه))، تشرّف به اماکن مذهبی و ... نیز در زمینه سازی تغییرات مثبت در برادرتان بسیار تأثیرگذار است که شایسته است از آن غفلت نورزید. موفق باشید. منتظر مکاتبات بعدی شما هستیم. پی نوشت ها : [1] هرگاه کسانى که به آیات ما ایمان دارند نزد تو آیند به آنها بگو: سلام بر شما، پروردگارتان رحمت را بر خود واجب کرده، هر کس از شما کار بدى از روى نادانى کند و سپس توبه و اصلاح نماید، او آمرزنده مهربان است . [2] ان الله تعالى اشد فرحا بتوبه عبده من رجل اضل راحلته و زاده فى لیله ظلماء فوجدها فالله اشد فرحا بتوبة عبده من ذلک الرجل براحلته حین وجدها؛ همانا خداوند به توبه بنده خود خوشحال تر از مردى است که در تاریکى ،شتر و توشه خود را گم کرده باشد و آنها را بیابد پس خداوند به توبه بنده اش از چنین مردى در آن حال که راحله گم شده را پیدا کند ،شادتر است. اصول کافى ،ج 4،ص 167. [3] خرمى مشگانى، ابراهیم، در آغوش خدا (توبه). نویسنده : رضا وظیفه مند .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه