تفاوت ذبح اسلامی و غیر اسلامی و فلسفه علمی آن چیست؟ به گونه ای بیان نمایید که غیر مسلمانان نیز به درستی این نوع ذبح اعتراف نمایند.

از نظر شرع مقدس اسلام ذبح حیوان شرائطی دارد که اگر رعایت نگردد حیوان پاک نبوده و خوردن آن حرام است. این شرایط را می توان در سه گروه دسته بندی کرد. 1ـ شرائط ذبح کننده الف: ذبح کننده باید مسلمان باشد. ب: هنگامي که شروع به ذبح می کند بسم الله بگوید. 2ـ وسیله ذبح وسیله ذبح باید از جنس آهن باشد مگر در شرایط ضرورت. 3ـ وضعیت حیوان الف: حیوان هنگام ذبح باید رو به قبله باشد.. ب: حیوان بعد از ذبح حرکتی بکند مثلاً چشم یا دم یا پایش را تکان دهد ج: باید چهار رگ بزرگ گردن حیوان بریده شود که عبارتند از: 1ـ حلقوم یا مجری تنفس. 2ـ مری یا مجرای آب و غذا. 3 و 4ـ دو رگ خونی که به آن ها ودج گفته می شود. د: به هنگام ذبح باید اسم خداوند برده شود. اگر حیوانی با این شرائط و بعض شرایط دیگر که در کتابهای فقهی بیان گردیده است ذبح شود پاک و خوردن گوشت آن حلال می باشد. در خصوص ذبح با دستگاه نظر عده ای از مراجع این است که اگر سایر شرائط رعایت شود اشکالی ندارد. در ایران هم تا جایی ما تفحص کردیم تمام کشتارگاه ها ناظر دارند و ذابحین با مسائل شرعی ذبح آشنا هستند و رعایت می کنند اما اگر در موردی خلاف این امر ثابت شود استفاده از گوشت هائی که در آن جا تولید می شود اشکال دارد. تنها فرقی که ایران با برخی از ممالک غربی دارد این است که این جا مملکت اسلامی است به لحاظ شرعی بازار مسلمین قابل اعتماد است و هر آن چه از بازار اسلامی خریداری می شود حمل به صحت و پاکی می شود مگر آن که خلاف آن ثابت شود. اما راجع به فلسفه این دستورات خاص برای ذبح به صورت کلّی باید گفت که ما انسان ها فلسفه بسیاری از احکام دیگر شرعی را نیز نمی دانیم. آن چه مسلم است این است که قطعاً احکام شرعی تابع مصالح واقعی استو خدای متعال هر آن چه را که واجب یا حرام کرده است لابد در آن مصلحت یا مفسده ای وجود داشته است. البته اخیراً تحقیقاتی که غربی ها و برخی از دانشمندان مسلمان در خصوص غذاهای حلال انجام داده اند دستاوردهای علمی دلگرم کننده ای بدست آمده است که همگی بیانگر اصالت و حقانیّت شریعت نورانی اسلام است. امّا اگر فلسفه حکمی برای ما روشن نباشد بازهم نمی توانیم از اجرای آنها خود داری کنیم، زیرا این مقدار برای هر مسلمانی که اعتقاداتش را از روی یقین و برهان بدست آورده است، روشن است که عقل بشر توانایی احاطه بر همه مصالح و مفاسد را ندارد. نتیجه طبیعی اذعان به این عجز آنست که دستورات الهی را که از علم لا یتناهی الهی سر چشمه می گیرد بدون تردید اجرا کنیم و تسلیم اراده و فرمان او باشیم. در روایات ما به صورت جسته گریخته به پاره ای از مصالح و مفاسد برخی از خوردنیها اشاره شده است که اگر سند آنها تمام باشد می تواند غبار تردید را از دلها بزداید: از امام صادق ـ علیه السلام ـ نقل شده که تمام احکام به خاطر مصالح بشر است و می فرماید: «امّا مردار، را هیچ کس از آن نمی خورد مگر این که بدنش ضعیف و رنجور می شود، نیروی او را می کاهد و نسل را قطع می کند و آن کس که به این کار ادامه دهد با سکته و مرگ ناگهانی از دنیا می رود». راجع به خوردن خون در روایات آمده است که : «آن ها که خون می خورند آن چنان سنگ دل می شوند که حتی ممکن است دست به قتل پدر و مادر و فرزند خود بزنند». اما این که آیا بردن نام خدا یا غیر خدا هنگام ذبح از نظر بهداشتی در گوشت حیوان اثر می گذارد یا نه، در پاسخ باید گفت: نباید فراموش کرد که لازم نیست نام خدا و غیر خدا در ماهیت گوشت از نظر بهداشتی اثری بگذارد زیرا محرمات در اسلام روی جهات مختلفی است. گاهی تحریم چیزی به خاطر بهداشت و حفظ جسم است و گاهی به خاطر تهذیب روح و زمانی به خاطر حفظ نظام اجتماع وگوشت هایی که به نام خدا ذبح نمی شود از نظر معنوی و اخلاقی انسان را از خدا دور می کنند و اثر روانی و تربیتی نامطلوبي دارند، چرا که از سنت های شرک و بت پرستی است و تجدید کننده خاطرات آن ها. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه