در مورد قضيه اسرائيل و يهوديان و فلسطين، چگونگي پيدايش و ريشه هاي سياسي و تاريخي آن را توضيح دهيد؟

فلسطين سرزميني است عربي كه از غرب به درياي مديترانه و از شمال به جمهوري لبنان و از جانب شرق به رود اردن و جمهوري سوريه و از جنوب به شبه جزيره سينا، قسمتي از مصر محدود است. برخي از محققان سابقه زندگي در اين منطقه را به 4000 سال قبل از ميلاد مسيح مي رسانند. ساكنين اين منطقه در اين زمان نامشخص مي باشند «2500 سال قبل از ميلاد جمعي از اعراب كه بعداً به نام «كنعانيون» و «فينيقيون» خوانده شدند بناي زندگي را نهادند و مدت 1500 سال فلسطين را در دست داشتند.» شايد كنعانيون اولين گروه شناخته شده اي هستند كه در سرزمين فلسطين زندگي كرده اند. عبرانيون: «در سال 1805 ق . م حضرت ابراهيم ـ عليه السّلام ـ به سرزمين كنعان (فلسطين) مهاجرت نمود. در همين جا حضرت اسحاق ـ عليه السّلام ـ متولد شد و از اسحاق ـ عليه السّلام ـ يعقوب ـ عليه السّلام ـ به دنيا آمد و به اسم اسرائيل نامگذاری شد. يوسف ـ عليه السّلام ـ فرزند اسحاق ـ عليه السّلام ـ در مصر فروخته شد. و سرانجام يعقوب هم به مصر رفت و كم كم خاندان اسرائيل زياد شدند... بعدها بعد از وفات حضرت موسي ـ عليه السّلام ـ (كه از پيامبران بني اسرائيل بود) بني اسرائيل به رهبري يوشع از رود اردن گذشتند و به شهر «اريحا» وارد شدند. آنان پس از اريحا بعضي از شهرهاي ديگر فلسطين را متصرف شدند. ولي اهالي بيت المقدس مقاومت كردند و تسليم نشدند. سواحل فلسطين هم در دست فلسطينيان باقي ماند.» فلسطينيون: «در سال 1184 ق . م جمعي از «ايژي» هاي كريتي به جنوب غزه مهاجرت كردند. و سواحل مديترانه را به چنگ آوردند و كم كم قسمتي از شهرهاي كنعانيان را هم از دستشان ربودند. ميان فلسطيني ها و عبرانيان كه داخل فلسطين بودند جنگ هاي عظيمي روي داد و سر انجام فتح با فلسطينيان بود. در سال 1005 ق . م كاملاً عبرانيان را سركوب كردند. تا اينكه حضرت داوود ـ عليه السّلام ـ آنان (فلسطينيها) را شكست داد. در عهد عتيق آمده است: «در سال 1000 ق . م حضرت داوود فلسطيني ها را شكست داد. براي بني اسرائيل مملكتي تأسيس نمود و مردم بيت المقدس شكست خوردند. اورشليم به تصرف حضرت داوود درآمد و پايتخت مملكت قرار گرفت. حضرت داوود 40 سال سلطنت فرمود. پس از او فرزندش سليمان به پادشاهي رسيد و از آن تاريخ تا چند قرن ديگر اورشليم در دست جانشینان داوود بود.» بعد از حضرت سليمان بين يهوديان اختلاف به وجود آمد و مملكت يهود به دو قسمت تقسيم شد، فلسطيني ها با هر دو مملكت يهود مي جنگيدند تا آنكه يهوديان به كلي منقرض شدند. يهود فقط در زمان حضرت داوود و حضرت سليمان به استقلال رسيدند و عمر اين استقلال هم بسيار كوتاه بود. پس اسكان يهوديان در فلسطين مدت چنداني دوام نداشته است ضمن آنكه پس از انقراض كامل يهود بني اسرائيل در فلسطين ديگر هيچ كس از بني اسرائيل كسي در اين منطقه زندگي ننمود. امروزه محققان و نويسندگان اسرائيلي سعي دارند يك تداوم تاريخي براي يهوديان بني اسرائيل در اين منطقه اثبات كنند. امّا اين تداوم تاريخي را هيچ كس در دنيا نپذيرفته است بلكه اين تداوم از آن فلسطيني ها مي باشد. در سال 637 ميلادي فلسطين به دست اعراب مسلمان فتح گرديد. و به استثناي حكومت لاتيني در زمان جنگهاي صليبي و دوره كوتاه مدتي از حكومت فردريك دوم در اورشليم، فلسطين به مدت 13 قرن تحت تصرف مسلمانان قرار داشت. امواج عربيت، هم قبل از اسلام و هم بعد از اسلام در فلسطين پشت سر هم جريان داشته و مخصوصاً چهارده قرن بعد از فتح اسلامي تا روزي كه اين منطقه به دست انگلستان افتاد، براي تحكيم و تثبيت عربي بودن اين منطقه كاملاً كافي است. و اين دوران طولاني سكونت فلسطيني ها، بي اساسي خيالبافيهاي خام صهيونيست ها را در مورد اين كه فلسطين از نظر تاريخي منطقه اي يهودي است، روشن و بطلان ادعاي تاريخي آنان را آشكار مي كند. بنابراين موضوع مالكيت تاريخي يهوديان بر فلسطين كاملاً منتفي است. اكنون بايد ديد كه يهوديان چرا با اين سابقه تاريخي كم ادعاي مالكيت فلسطين و بيت المقدس را دارند؟ در قرن 19 ميلادي كه مسئله دخالت مستقيم استعمار مسيحي غربي در قسمتهاي تجزيه شدة حكومت عثماني به عنوان مسئله مشرق زمين در محافل غربي مطرح شد، نقشه هاي گوناگوني براي تثبيت نفوذ قاطع و هميشگي آنان پيشنهاد گرديد. گروهي از سياستمداران انگليسي به پشتيباني سرمايه داران يهودي نقشه تأسيس حكومت آل داوود! را در قلب بلاد عربي طرح كردند تا علاوه بر ايجاد آشوب دائمي و مركز جاسوسي در ممالك اسلامي و جلوگيري از وحدت و همبستگي همه جانبه و احتمالي مردم خاورميانه، راه دريايي هند و كشورهاي مشترك المنافع بريتانيا را در دست داشته باشند. بعد از شكست عثماني قرار داد «سايكس پيكو» به طور محرمانه براي تقسيم كشورهاي اسلامي خاور ميانه بين فاتحين منعقد شد. جامعه ملل قيموميت فلسطين را به عهدة انگليسي ها گذاشت آنها هم به صهيونيست ها وعده مساعدت دادند و با مجموعه اي از طرحهاي حساب شده، يهوديان را به فلسطين آوردند و مسلمانان را از خانه و كاشانة خويش آواره كردند. اولين كنگره حزب صهيونيسم در شهر بال سوئيس تشكيل گرديد و پس از مشاورات و مذاكرات زياد قطعنامه اي صادر شد. در اين قطعنامه برنامه نهضت مشخص شد و فلسطين منطقه مهاجرت و محل تشكيل ملت واحده يهودي معلوم گشت. اسم فلسطين به ارض اسرائيل مبدل گرديد. دولت انگلستان تلاش زيادي در جهت تشكيل دولت يهودي در فلسطين صورت داد. وزير خارجه انگليس «بالفور» رسماً قول تشكيل دولت يهودي را به فرانسه و آمريكا داد. اين وعده در نوامبر 1917 صادر شد. در رأس امتيازات سياسي كه انگليس به يهود داد اين بود كه در تاريخ 1920 م يكي از رهبران بزرگ حزب صهيونيسم يعني «هربرت صموئيل» را كه از يهوديان متصب بود به حكومت فلسطين نصب نمود و مقدرات فلسطين را بدست او سپرد. مسئله فلسطين از سال 1947 م تحت مطالعه سازمان ملل متحد درآمد و اين سازمان تصميم گرفت طرح تقسيم فلسطين را بپذيرد. علي رغم اكثريت عرب و مسلط بودن مالكيت اعراب، مجمع عمومي سازمان ملل متحد پيشنهاد كرد كه فلسطين بين اعراب و يهوديان تقسيم شود. اين قطعنامه ايجاد دو دولت عرب و يهود را پيش بيني مي كرد. طبق مفاد اين قطعنامه 5700 ميل مربع به كشور يهود تعلق مي گرفت و 4300 ميل مربع به دولت عربي، يعني در حقيقت به يك سوم از اهالي كه علي رغم ميل ساكنان كشور به آنجا وارد شده بودند سرزميني معادل 57 درصد از مساحت كل كشور را دادند تا در آنجا دولت يهود را بوجود آوردند. در سال 1948.م كه انگلستان خاك فلسطين را ترك نمود يهوديان به نام دولت اسرائيل در خاك فلسطين اعلان استقلال كردند و به خيال خود همه فلسطين را زير پرچم خود مي ديدند. نتيجه گيري: از لحاظ تاريخي تشكيل دولت يهودي در فلسطين تنها يك دوره زماني كوتاه مدت بوده است. در حالي كه فلسطيني ها از سابقه بيشتري در اين سرزمين برخوردار بوده اند. هم قبل از اسلام و هم بعد از اسلام همواره در اين سرزمين حضور داشته اند و داراي حكومت و فرهنگ و تمدن بوده اند. از لحاظ سياسي تأسيس اين كشور در راستاي اهداف استعمار گرانه و استثمارگرانه دولتهاي غربي بوده است. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه