خداوند متعال در قرآن کریم بارها مردم را با يادآوري اين نکته که قيامت نزديک است، از گناه کردن ترسانده است، در حالي که ما يقين داريم قيامت به اين زودي محقّق نخواهد شد، زيرا قيامت بعد از ظهور امام عصر ـ عليه السلام ـ مي باشد، آيا اين نقض غرض نيست؟

پيشداوري کردن در تفسير و مفاهيم قرآن کریم و روايات، يکي از آسيب هايي است که متأسفانه دچار جامعه ايماني شده و گاهي همين پيشداوري مانعي از فهم درست معارف الهي مي گردد. اگر ما به تفسير درست توجه نکنيم، دچار همين آسيب خواهيم شد و آن وقت که وسوسه هاي شيطاني بر ما حمله خواهد نمود و ديگر تشخيص حق از ناحق مشکل خواهد شد و لذا بايستي در تفسير آيات الهي از پيشداوري ها بر حذر ماند و به خداوند متعال پناه برد. تقوي پيشه نمود که با تقوي انسان بيشتر به معارف قرآني مي رسد. در مورد جواب سؤال باید گفت: ظاهراً پرسشگر محترم اصلي را مسلم گرفته و آن اين که اگر خداوند متعال نگفته است که قيامت کي برپا مي شود، به خاطر اين است که مردم بترسند و گناه نکنند و همواره مراقب باشند که مبادا يک دفعه قيامت بر پا شود و اين ها توبه نکرده باشند و اين نگرش صحيح و يا حداقل کاملي به اين آيات نمي باشد، زيرا همه ی فلسفه ی نگفتن و تعيين نکردن وقوع قيامت واقعاً اين نيست و اين گونه هم نيست که اگر خداوند متعال مي گفت بعد از ده هزار سال قيامت بر پا خواهد شد، مردم حق داشتند گناه کنند و يا از غفلت بيدار نشوند و بهانه بياورند که چون ما وقت توبه داشتيم، پس تعلل ورزيديم. حال فرض کنيم که خداوند به اين علت وقت قيامت را نگفته است، آيا اين دليل بر گناه کردن مي شود؟ جواب صددرصد منفي است و از سوي ديگر شما از کجا يقين داريد که تا فردا زنده هستيد و وقت توبه داريد و از اين لحاظ اطمينان داريد که قيامت برپا نخواهد شد؟ آيا انسان ها مي توانند مطمئن باشند که تا يک ساعت ديگر زنده هستند و هنوز وقت دارند؟! آيا امروزه هر روز از دنيا رفتن جوانان را که هيچ گونه مريضي نداشتند را با چشم خود نمي بينيم؟! پس چگونه اين قدر اطمينان داريم که وقت براي خوب بودن هست؟! از طرفي، حتي اگر يقين داشته باشيم چند روزي بیش زنده نیستیم، باز شرع مقدس به ما اجازه گناه کردن را نداده است. چه برسد به اين که هيچ کس از پايان عمرش خبر ندارد. بنابراين، باید در آیات قرآن کریم دقت هاي لازم به عمل آید و برداشت و پیش فرض های ذهنی خود بر قرآن کریم تحمیل نکنیم و نظر خود را نظر نهایی و فلسفه نهايي بشمار نياوریم . همه چیز را در بقعه ی امکان قرار دهیم. پس وقتی خدای تبارک و تعالی می فرماید: قیامت نزدیک است، این غیر از نظر ما است که گاهی گفته می شود: فلان زمان و یا فلان رخ داد نزیک بودن. خداوند نزدیک بودن قیامت را در مقایسه با جاودانی بود خود قیامت و بهشت و دوزخ در نظر می گیرد و حقیقاً عمر دنیا در مقایسه با جاودانی و ابدی بودن قیامت و دوزخ و بهشت، نزدیک و اندک و کوتاه است و با مقایسه ی منطقی بین صد و بی نهایت، می توان گفت: صد ناچیز و اندک است... .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه