.حدیثی از امام باقر ع است که میگوید باید در دل تو بی نیازی و نیازمندی به مردم جمع شود.نیاز تو به انها در نرمی گفتار و خوش رفتاری،و بینیازی تو از انها در پاک دامنی و پایداری عزت توست.لطفا این حدیث را توضیح دهید.

مرحوم کلینی حدیث فوق را این گونه نقل کرده است: «مُحَمَّدُ بْنُ یَحْیَى عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ عِیسَى عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ عَمَّارٍ السَّابَاطِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیه السلام، قَالَ: کَانَ أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ علیه السلام یَقُولُ لِیَجْتَمِعْ فِی قَلْبِکَ الِافْتِقَارُ إِلَى النَّاسِ وَ الِاسْتِغْنَاءُ عَنْهُمْ فَیَکُونَ افْتِقَارُکَ إِلَیْهِمْ فِی لِینِ کَلَامِکَ وَ حُسْنِ بِشْرِکَ وَ یَکُونَ اسْتِغْنَاؤُکَ عَنْهُمْ فِی نَزَاهَةِ عِرْضِکَ وَ بَقَاءِ عِزِّک » ... امام صادق علیه السلام از علىّ علیه السلام نقل فرمودند که: در دل خود نیاز به مردم و بى نیازى از آنان را جمع کن، که نیاز تو به آنان در نرمى سخن و خوش روئیت باشد، و بى نیازى تو از ایشان در پاک نگه داشتن آبرو و حفظ عزّتت باشد. (الکافی، ج 2، ص 149) در ترجمه کافی که توسط آقای مصطفوی انجام شده توضیحی ذیل روایت آمده که برگرفته از شرح مرحوم مجلسی بر این روایت است که ذیلا می اوریم:عالیترین دستور معاشرت و برخورد با مردم را امیر المؤمنین علیه السّلام در این جمله بیان میکند و حاصلش اینست که: انسان باید در دل دو عقیده داشته باشد: یکى آنکه در معاشرت بهم نوع محتاجست، زیرا طبعا اجتماعى آفریده شده و در بقاء خود بآنها محتاجست، پس لازمست نرم گفتار و خوش برخورد باشد، دیگر آنکه محتاج و نیازمند بآنها نیست و باید بخود اعتماد کند و خدا را روزى ده بندگان و مسبب الاسباب داند، پس نباید تملق و چاپلوسى کند و خود را خوار و زبون نماید، بلکه در عین خوشروئى و شیرین سخنى عزت نفس و مناعت طبع خویش را باید حفظ کند.   .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه