تخمین زمان مطالعه: 2 دقیقه
شرح حدیث:کسی از مردم ری، بدهکار بود و از عهده پرداخت بدهی اش برنمی آمد و مأمور حکومتی دولت بنی عباس، او را تعقیب می کرد.چون به مکّه رفت و حجّ را انجام داد، حضرت موسی بن جعفر(ع) را دید و وضع خود را با او در میان گذاشت. آن حضرت، نامه ای خطاب به طلبکار نوشت و از او خواست که نسبت به برادر دینی اش مساعدت کند و ثواب شاد کردن یک مسلمان را برای او نوشت.او پس از بازگشت از حج، نامه ی امام را به آن شخص داد. وی نامه را بوسید و بر چشم نهاد. آن گاه نه تنها بدهی های او را بخشید بلکه مقداری مال به او داد.وی که از عهده ی تشکر آن شخص بر نمی آمد، سال بعد در سفر حج، باز هم به دیدار امام کاظم(ع) رفت و داستان را نقل کرد. حضرت بسیار خوشحال شد و فرمود: به خدا قسم، کار او هم مرا خوشحال کرد، هم امیرالمؤمنین(ع) را، هم جدّم رسول خدا(ص) را.(2)این گونه است که تلاش برای حلّ مشکلات مردم و انجام حوائج آنان، نزد خداوند پاداشی بزرگ دارد و خداوند اجری عظیم به چنین کسی عطا می کند.در خدمت بندگان خدا بودن، توفیقی بزرگ است.زمینه ساز این توفیق هم اراده و خواست خود ماست که در پی کمک کردن به همنوعان باشیم، که عبادتی با فضیلت است.پی نوشت: 1. وسائل الشیعه، ج11، ص5822. محمد باقر مجلسی، بحارالانوار، ج71، ص313.منبع: حکمت های کاظمی (ترجمه و توضیح چهل حدیث از امام کاظم علیه السلام)، جواد محدثی، انتشارات آستان قدس رضوی، چاپ اول (1390) .
راسخون
تماس با ما
آدرس : آزمايشگاه داده کاوي و پردازش تصوير، دانشکده مهندسي کامپيوتر، دانشگاه صنعتي شاهرود
09111169156
info@parsaqa.com
حامیان
همكاران ما
کلیه حقوق این سامانه متعلق به عموم محققین عالم تشیع است.