دلیل نامگذاری القاب شیر و طاووس توسط پیامبر به معصوم چه بوده است؟

نامگذاری شیر به امام علی(علیه السلام) نشانگر بعد شجاعت و دلیری و قوت و قدرت بالای بدنی ایشان می باشد. شیر شجاع و دارای هیکل درشت می باشد که مجازاً به انسان هایی که شجاع و دارای بدن و جثه ای قوی و نیرومند باشند، نیز شیر گفته می شود. پیامبر در این باره فرمودند: «هذا على بن ابى طالب هذا شيخ المهاجرين و الانصار هذا اخى و ابن عمى و ختنى هذا لحمى و دمى و شعرى و هذا ابو السبطين الحسن و الحسين سيدى شباب اهل الجنه هذا مفرح الكرب عنى اسد الله و سيفه فى ارضه على اعدائه‏». یعنی؛ این علی بن ابی طالب است بزرگ مهاجرین و انصار است که برادر و پسر عمو یم است، علی گوشت و خون و مویم است ، علی پدر فرزندانم حسن وحسین (علیهم السلام) آقای جوانان اهل بهشت است.علی برطرف کننده دشواری هایم است ، او اسدالله و سیف الله است.(1) در همین زمینه در منابع اهل سنت آمده است: « اسد الله الغالب على بن ابى طالب كرم الله وجهه».(2) و به خاطر این سخن پیامبر خدا( ص) دیگران هم آن حضرت را اسدالله مى نامیدند که به معناى شجاع است. اسدالله کنایه است و در میان مردم عرب از این کنایه ها فراوان است. در مورد لقب دوم در باب ذکر فضائل حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه) روایات زیادی از پیامبر گرامی اسلام (صل الله علیه و آله وسلم) نقل شده است. از آن جمله این حدیث: «المهدی طاووس اهل الجنة» است که در کتاب های معتبر شیعه و اهل سنت نقل شده است.(3) با توجه به فرمایش حضرت علی (علیه السلام) درمورد زیبایی های طاووس و شگفتی های خلقتش که در نهج البلاغه ضمن خطبه ای آمده است(4)، در می یابیم که طاووس یکی از زیباترین مخلوقات خداوند در بین پرندگان است. لذا، روشن است که روایت نبوی در تشبیه حضرت مهدی (عج) به طاووس اهل بهشت، ناظر به زیبایی طاووس است، در نتیجه اگر روایاتی در مذمت طاووس باشد، علاوه بر ضعف، منافاتی با این روایت ندارد و قابل جمع است. .

كانون گفتگوی قرآنی

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/27

لینک کوتاه