: آیا کسانی در قرآن نفرين شدهاند؟

مفهوم شناسي لعن لعن به معناي طرد و دور کردن با غضب است. اگر لعن از جانب خدا باشد در آخرت به معناي عقوبت و در دنيا به معناي انقطاع از قبول رحمت و توفيق است و اگر از جانب انسان باشد به معناي دعا و نفرين و درخواست بر ضرر غير است. لعن در قرآن و روايات خداوند متعال در قرآن کريم 37 بار «لعن» را با انتساب به خودش و نيز يک بار با انتساب به مردم به کار برده است. با توجه به معناي لغوي لعن و انتساب آن به خدا روشن میشود لعن منع عقلي و نقلي ندارد. ولی در مقابل از سبّ (فحش) نهي شده است. با مراجعه به احاديث روشن میشود که پيامبر اکرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ نیز تعبير «لعن» و مشتقات آن را در موارد بسياري حتي در خصوص مسلمانان و برخي از صحابه به جهت کارهاي زشتي که از آنها صادر شده بود بکار برده است هم چنين در احاديث بيش از سيصد مورد پيامبر اکرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ بر ديگران لعن کرده است. مصاديق لعن در قرآن کريم با مراجعه به قرآن کريم پي مي بريم که خداوند متعال برخي افراد را لعن نموده است مانند: 1. در مورد ابليس آنجا که مي فرمايد: وَإِنَّ عَلَيْک لَعْنَتِي إِلَي يَوْمِ الدِّينِ. همانا لعنت من بر توست تا روز جزا. 2. در مورد عموم کافرين: آنجا که مي فرمايد: إِنَّ اللَّهَ لَعَنَ الْکافِرِينَ وَأَعَدَّ لَهُمْ سَعِيرًا. همانا خداوند لعنت کرده کافران را و براي آنان جهنم را آماده نموده است». 3. در مورد اهل کتاب به طور عموم و يهود به طور خصوص آنجا که مي فرمايد لُعِنَ الَّذِينَ کفَرُواْ مِن بَنِي إِسْرَائِيلَ عَلَي لِسَانِ دَاوُودَ وَعِيسَي ابْنِ مَرْيَمَ ذَلِک بِمَا عَصَوا وَّکانُواْ يَعْتَدُونَ. لعنت شدند کساني که از بني اسرائيل کافر شدند، به زبان داود و عيسي بن مريم». 4. ظالمين: أَلاَ لَعْنَةُ اللّهِ عَلَي الظَّالِمِينَ. آگاه باش لعنت خدا بر ظالمان است». 5. کاذبين: وَالْخَامِسَةُ أَنَّ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَيْهِ إِن کانَ مِنَ الْکاذِبِينَ وَيَدْرَأُ. بار پنجم قسم ياد کند که لعنت خدا بر او باد اگر از دروغ گويان باشد». 6. آزار دهندگان رسول الله ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ إِنَّ الَّذِينَ يُؤْذُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَأَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا مُّهِينًا. و کساني که خدا و رسول را اذيت مي کنند خداوند آنان را در دنيا و آخرت مشمول لعنت خود قرار داده است. 7. تهمت زنندگان به زنا: إِنَّ الَّذِينَ يَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ الْغَافِلَاتِ الْمُؤْمِنَاتِ لُعِنُوا فِي الدُّنْيَا وَالْآخِرَةِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِيمٌ. کساني که به زنان با ايمان و پاک دامن بي خبر از کار بد تهمت بستند محققا در دنيا و آخرت ملعون شدند». 8. قتل مؤمن: وَمَن يَقْتُلْ مُؤْمِنًا مُّتَعَمِّدًا فَجَزَآؤُهُ جَهَنَّمُ خَالِدًا فِيهَا وَغَضِبَ اللّهُ عَلَيْهِ وَلَعَنَهُ وَأَعَدَّ لَهُ عَذَابًا عَظِيمًا. و هر کس مؤمني را به عمد بکشد مجازاتش آتش جهنم است که در آن جاويد معذب خواهد بود. خدا بر او خشم و لعنت کند. و عذابي بسيار شديد برايش مهيّا سازد». 9. نفاق: وَعَدَ الله الْمُنَافِقِينَ وَالْمُنَافِقَاتِ وَالْکفَّارَ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدِينَ فِيهَا هِيَ حَسْبُهُمْ وَلَعَنَهُمُ اللّهُ وَلَهُمْ عَذَابٌ مُّقِيمٌ. خدا مرد و زن از منافقان و کافران را وعده آتش دوزخ و خلود در آن داده همان دوزخ براي کيفر آنان کافي است و خدا آنان را لعن کرده و براي آنان عذاب ابدي است». 10. فساد و قطع رحم: فَهَلْ عَسَيْتُمْ إِن تَوَلَّيْتُمْ أَن تُفْسِدُوا فِي الْأَرْضِ وَتُقَطِّعُوا أَرْحَامَکمْ ـ أُوْلَئِک الَّذِينَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فَأَصَمَّهُمْ وَأَعْمَي أَبْصَارَهُمْ. شما منافقان اگر از فرمان خدا و طاعت روي برگردانيد يا در زمين فساد و قطع رحم کنيد باز هم اميد داريد؟ اينان همين منافقانند که خدا آنان را لعن کرده و گوش و چشمشان را کور گردانيد. زنان مورد اشاره قرآن حضرت مريم ـ سلام الله عليها ـ تنها زني است که نامش در قرآن به صورت واضح آمده و بقيه زنان به آنها اشاره شده است که در ادامه به آنها اشاره میشود. 1. فاطمه زهرا ـ سلام الله عليها ـ 2. هند همسر ابوسفيان 3. ملکه سبا و سليمان 4. زليخا زن عزيز مصر 5. مادر و خواهر موسي و آسيه زن فرعون 6. زن زکريا. 7. حنه همسر عمران و مادر مريم 8. عايشه، حفصه و زينب بنت جحش زنان پيامبر اکرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ 9. حضرت مريم 10. زن ابراهيم. اما سه زني که در قرآن نفرين شده اند همسر حضرت لوط همسر حضرت نوح ام الجميل زن ابولهب و خواهر ابوسفيان: او چون زن بدزبان و کارشکني بود خداوند او را جزء زنان مورد نفرين در قرآن آورده است نام شوهرش عبدالعزي (بنده بت عزي) بود و کنيه او ابولهب. او را حماله الحطب يعني زني که هيزم به دوش مي کشد مینامیدند. بعضي ها مي گويند چون بوته خار را بر دوشش مي کشيد و سر راه پيامبر اکرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ مي ريخت و يا سخن چيني مي کرد او را به اين نام خوانده اند بعضي ها هم مي گويند به خاطر بخل با توجه به ثروتش حاضر نبود کمکي به نيازمندان بکند به خاطر همين به هيزم شکن فقير تعبير شده. ام الجميل گردن بند جواهر نشاني داشت که سوگند ياد کرده بود آن را در راه دشمني پيامبر اکرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ خرج کند لذا به کيفر اين کار خداوند گفته طنابی از الياف خرما در آخرت بر گردنش بياويزد. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه