وقتی ما قرآن معصوم را داریم، دیگر چه نیازی است به اینکه معتقد به امامان معصوم باشیم؟

پاسخ به این پرسش به طور اجمال می توان گفت بعد از پیامبر –ص- تبیین و تعلیم قرآن کریم بر عهده مترجمان و مفسران حقیقی قرآن یعنی ائمه علیهم السلام می باشد و همچنین افرادی که در این مکتب تربیت یافته اند و از علوم اهل بیت(ع)وفنون تفسیر آگاهی دارند ,می توانند آیه های وحی را تفسیر نمایند. البته شئون امامان معصوم –ع-بسیار فراتر و گسترده تر از این مورد است و ابعاد متعدد و متنوعی دارد . [کامل از کد120928]11 ـ قرآن و اهلبیت (ع) همیشه همراه یکدیگرند و جدایی ناپذیرند ، و آنها که طالب حقایق قرآنند باید دست به دامن اهلبیت (ع) بزنند. 2 ـ همان گونه که پیروی از قرآن بدون هیچگونه قید و شرط بر همه مسلمین واجب است پیروی از اهلبیت (ع) نیز بدون قید و شرط واجب می باشد. 3 ـ اهلبیت (ع) معصومند، زیرا جدایی ناپذیر بودن آنها از قرآن از یکسو ، و لزوم پیروی بی قید و شرط از آنان از سوی دیگر، دلیل روشنی بر معصوم بودن آنها از خطا و اشتباه و گناه است ، چرا که اگر آنها گناه یا خطایی داشتند از قرآن جدا می شدند ، و پیروی از آنان ، مسلمانان را از ظلالت و گمراهی بیمه نمی کرد، و اینکه می فرماید با پیروی از آنان در برابر گمراهی ها مصونیت دارید، دلیل روشنی بر عصمت آنها است. 4 ـ از همه مهمتر اینکه پیامبر (ص) این برنامه را برای تمام ادوار تاریخ مسلمین تا روز قیامت تنظیم کرده ، می فرماید «این دو همیشه با هم هستند تا در کنار حوض کوثر نزد من آیند» این به خوبی نشان می دهد که در تمام طول تاریخ اسلام فردی از اهلبیت (ع) به عنوان پیشوای معصوم (ع) وجود دارد، و همان گونه که قرآن همیشه چراغ هدایت است، آنها نیز همیشه چراغ هدایتند ، پس باید کاوش کنیم و در هر عصر و زمان آنها را پیدا کنیم. 5 ـ از این حدیث شریف استفاده می شود که جدا شدن یا پیشی گرفتن از اهلبیت (ع) مایه گمراهی است ، و هیچ انتخابی را نباید بر انتخاب آنها مقدم داشت. آنها از همه افضل و اعلم و برترند. پیام قرآن ج 9، حضرت آیت الله مکارم شیرازی و سایر همکاران به نقل از سایت تبیانالف) مقصود از روایت یاد شده آن است که بدون «ثقلین» فهم قرآن و عمل دقیق بر طبق آن ممکن نیست. بنابراین باید از «ثقلین» جدا نشد و این انفکاک ناپذیرى به معناى جدایى ناپذیرى فیزیکى نیست؛ بلکه جدا ناپذیرى هدایتى و معرفتى است؛ یعنى، معارف و هدایت هاى قرآن، از طریق اهل بیت(ع) قابل استفاده است. بنابراین هر چند هر کس براى راه یابى به معارف قرآن از مسیر معارف و آثار اهل بیت(ع) حرکت کند، از آن سرچشمه حظّ وافرخواهد برد؛ ولى در غیر این صورت بهره اندکى از حقیقت نصیبش خواهد شد. بنابراین در شهادت و رحلت اهل بیت(ع) نیز بین آنان و قرآن جدایى نیست. خلاصه این که مراد روایت مذکور این است که قرآن نیاز به مفسرانی الهی دارد زیرا «منه آیات محکمات هن ام الکتاب و اخر متشابهات» ؛ (آل عمران، آیه 7). برخی آیات قرآن محکمات هستند و همه آن را می فهمند و برخی از آیات متشابهات هستند و نیاز به تفسیر اهل ذکر و کسانی دارد که به منبع فیض الهی وصل هستند و اگر از تفسیر آنان جدا شویم دچار انحراف در عقیده می گردیم و چه بسا همین قرآن موجب گمراهی انسان گردد. «ولا یزید الظالمین الا خسارا؛ (اسراء، آیه 82). به عنوان مثال قرآن می فرماید خداوند بر عرش خود نشسته است و حکمرانی می کند. گروهی از اهل سنت که از اهل بیت دور افتاده اند از این آیات چنین استفاده کرده اند که خداوند جسم دارد و بر تختی می نشیند و خدایی می کند. ب) نکته دیگر این که در زمان غیبت نیز امام معصوم(ع) حضور دارد و به اصلاح امور امت و ارائه هدایت هاى لازم در موارد مقتضى مى پردازد و غیبت امام عصر(عج) به معناى جدایى عترت از قرآن نیست. (لوح فشرده پرسمان، اداره مشاوره نهاد نمایندگی مقام معظم رهبری در دانشگاه ها، کد: 1/100115179) .

پرسمان دانشگاهیان

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/25

لینک کوتاه