پست موضوع چه نیازی هست که ما به احادیث ایمان بیاوریم وقتی قرآن هست؟

برای پاسخ شما به سراغ سیر تاریخی این سوال رفته و با متن قرآن به پاسخ سوال شما خواهیم پرداخت: این گفته که ما جز به قرآن کریم به هیچ منبع دیگری حاجت نداریم، سخنی است که خلیفه دوم در جریان مشهورو تاریخی ، معروف به یوم الخمیس اظهار کرده است. ماجرا از این قرار بود که پیامبر (ص) فرمود: کاغذ و قلمی بیاورید تا چیزی بنویسم که بعد از من گمراه نشوید، عمر بن خطاب برخاست و گفت که تب بر پیامبر (ص)غلبه کرده است و (نعوذ بالله) هذیان می­ گوید، ما را تنها کتاب خدا کفایت می­ کند و نیازی به سفارش و مکتوب پیامبر (ص) نداریم.(1) این جسارت و بی ادبی تاکنون در افواه گروهی مانده است، غافل از آن که قصد و غرض خلیفه از منع پیامبر (ص) یک غرض سیاسی بود، او می­ دانست که پیامبر (ص) چیزی را قصد کرده است که با آرمان­ ها و خواسته­ های او سازگار نیست. البته اهل سنت در توجیه این عمل عمر می­ گویند: عمر مصلحت را در این دید که پیامبر علی (ع) را معرفی نکند چون جامعه عرب تن به حکومت علی (ع) نمی­ دادند و بعد پیامبر (ص) این مصلحت اندیشی خلیفه دوم را پذیرا شد ( چیزی که پذیرش آن برابر با محال است.) به هر تقدیر ما به صاحبان این اندیشه می­ گوییم اگر چنین است و روایات مطلقا اثری ندارند و تنها به قرآن متکی هستید، نماز صبح چند رکعت است؟ نماز عشاء و مغرب و ظهر و عصر چند رکعت هستند؟ زکات چگونه به اشیاء تعلق می­ گیرد؟ آیا جز این است که این جزئیات را حدیث و روایت برای ما معنا کرده و شرح داده است. کجای قرآن نوشته است که سگ نجس است و کجای قرآن تکتف (دست را روی دست گذاشتن در نماز) که اهل سنت به آن مقید هستند آمده است؟ پاسخ قرآن مگر همین قرآن نفرموده است که:« ما أَفاءَ اللّهُ عَلی‏ رَسُولِهِ مِنْ أَهْلِ الْقُری‏ فَلِلّهِ وَ لِلرَّسُولِ وَ لِذِی الْقُرْبی‏ وَ الْیَتامی‏ وَ الْمَساکینِ وَ ابْنِ السَّبیلِ کَیْ لا یَکُونَ دُولَةً بَیْنَ اْلأَغْنِیاءِ مِنْکُمْ وَ ما آتاکُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ ما نَهاکُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا وَ اتَّقُوا اللّهَ إِنَّ اللّهَ شَدیدُ الْعِقابِ؛ آن چه را خداوند از اهل این آبادی­ ها به رسولش بازگرداند، از آن خدا و رسول و خویشاوندان او، و یتیمان و مستمندان و در راه ماندگان است، تا (این اموال عظیم) در میان ثروتمندان شما دست به دست نگردد! آن چه را رسول خدا برای شما آورده بگیرید (و اجرا کنید)، و از آن چه نهی کرده خودداری نمایید؛ و از (مخالفت) خدا بپرهیزید که خداوند کیفرش شدید است!»(2) نکته ها 1- اطاعت از فرامين پيامبر واجب است، زيرا پيامبر معصوم است، وگرنه به طور مطلق و بى چون و چرا دستوراتش واجب الاطاعه نبود. «ما آتاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ‏...». 2 - سنت پيامبر، لازم الاجرا است. «ما آتاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ...» 3 - لازم نيست تمام دستورات در قرآن آمده باشد، بلكه هر امر و نهى كه در سخنان پيامبر آمده باشد بايد اطاعت شود. «ما آتاكُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ ما نَهاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا» 4 - در انجام فرمان پيامبر، سرعت به خرج دهيم. فَخُذُوهُ‏ ... فَانْتَهُوا (حرف فاء براى سرعت است) و می فرماید: « یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا أَطیعُوا اللّهَ وَ أَطیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی اْلأَمْرِ مِنْکُمْ فَإِنْ تَنازَعْتُمْ فی شَیْ‏ءٍ فَرُدُّوهُ إِلَی اللّهِ وَ الرَّسُولِ إِنْ کُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللّهِ وَ الْیَوْمِ اْلآخِرِ ذلِکَ خَیْرٌ وَ أَحْسَنُ تَأْویلاً؛ ای کسانی که ایمان آورده ‏اید! اطاعت کنید خدا را! و اطاعت کنید پیامبر خدا و اولو الأمر [اوصیای پیامبر] را ! و هرگاه در چیزی نزاع داشتید، آن را به خدا و پیامبر بازگردانید (و از آنها داوری بطلبید) اگر به خدا و روز رستاخیز ایمان دارید! این (کار) برای شما بهتر، و عاقبت و پایانش نیکوتر است.»(3) این جا اطاعت از خدای متعال و اطاعت از رسول خدا (ص) جدا آمده­ اند، مراد از اطاعت خدا وحی الهی و قرآن کریم و اطاعت از رسول خدا (ص) عمل به سنت آن حضرت است. در مورد ایمان هم می ­فرماید:« یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا آمِنُوا بِاللّهِ وَ رَسُولِهِ وَ الْکِتابِ الَّذی نَزَّلَ عَلی‏ رَسُولِهِ وَ الْکِتابِ الَّذی أَنْزَلَ مِنْ قَبْلُ وَ مَنْ یَکْفُرْ بِاللّهِ وَ مَلائِکَتِهِ وَ کُتُبِهِ وَ رُسُلِهِ وَ الْیَوْمِ اْلآخِرِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلالاً بَعیدًا؛ ای کسانی که ایمان آورده ‏اید! به خدا و پیامبرش، و کتابی که بر او نازل کرده، و کتب (آسمانی) که پیش از این فرستاده است، ایمان (واقعی) بیاورید کسی که خدا و فرشتگان او و کتاب ها و پیامبرانش و روز واپسین را انکار کند، در گمراهی دور و درازی افتاده است‏.»(4) و می­ فرماید:« قُلْ یا أَیُّهَا النّاسُ إِنّی رَسُولُ اللّهِ إِلَیْکُمْ جَمیعًا الَّذی لَهُ مُلْکُ السَّماواتِ وَ اْلأَرْضِ لا إِلهَ إِلاّ هُوَ یُحْیی وَ یُمیتُ فَآمِنُوا بِاللّهِ وَ رَسُولِهِ النَّبِیّ‏ِ اْلأُمِّیّ‏ِ الَّذی یُؤْمِنُ بِاللّهِ وَ کَلِماتِهِ وَ اتَّبِعُوهُ لَعَلَّکُمْ تَهْتَدُونَ؛ بگو: «ای مردم! من فرستاده خدا به سوی همه شما هستم؛ همان خدایی که حکومت آسمان ها و زمین، از آن اوست؛ معبودی جز او نیست؛ زنده می‏ کند و می‏ میراند؛ پس ایمان بیاورید به خدا و فرستاده‏ اش، آن پیامبر درس نخوانده‏ ای که به خدا و کلماتش ایمان دارد؛ و از او پیروی کنید تا هدایت یابید!»‏(5) و فرمود:« یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللّهَ وَ آمِنُوا بِرَسُولِهِ یُؤْتِکُمْ کِفْلَیْنِ مِنْ رَحْمَتِهِ وَ یَجْعَلْ لَکُمْ نُورًا تَمْشُونَ بِهِ وَ یَغْفِرْ لَکُمْ وَ اللّهُ غَفُورٌ رَحیمٌ؛ ای کسانی که ایمان آورده‏اید! تقوای الهی پیشه کنید و به رسولش ایمان بیاورید تا دو سهم از رحمتش به شما ببخشد و برای شما نوری قرار دهد که با آن (در میان مردم و در مسیر زندگی خود) راه بروید و گناهان شما را ببخشد؛ و خداوند غفور و رحیم است.»(6)و آیات فراوان دیگر. پس ایمان آوردن به پیامبر (ص) اطاعت از پیامبر (ص) و گرفتن راه و روش و تسلیم شدن به پیامبر (ص) دستور خود قرآن کریم است و معنا ندارد که ما از پیامبر (ص) اطاعت کنیم ولی از سنت او اطاعت نکنیم. قرآن، تفسیر و تبیین و شرح و تفصیل و معلم می­ خواهد که در سوره جمعه آیه دوم به آن اشاره شده است و قرآن با پیامبر (ص) است که می­ تواند راهنمای بشر باشد. .

كانون گفتگوی قرآنی

مرجع:

ایجاد شده در 1401/03/27

لینک کوتاه