براي اثبات برتري اسلام در مقابل يک زرتشتي به چه دلايلی مي توان اشاره کرد؟

اسلام نام دين خداست که يگانه است و همه‌ی پيامبران براي آن مبعوث شده اند و به آن دعوت کرده اند، به حکم اين که صورت کامل و جامع دين خداست، مي توان با اين معيارها برتريّت دين اسلام را ثابت کرد. براي اثبات برتري دين اسلام در مقابل اديان ديگر فقط مي توان از راه عقلاني بودن آموزه هاي دين اسلام استدلال نمود و استدلال با دلايل نقلي يعني از کتاب و روايات سودمند نمي‌باشد و لذا در پاسخ به اين سؤال به اموري پرداخته مي شود که برتري دين اسلام با معيارهاي عقل و هنجارهاي عقلاني قابل پذيرش باشد. الف) توحيد: دین اسلام بر توحید مبتنی است و هيچ گونه خدشه‌اي را در توحيد، چه توحيد نظري و چه توحيد عملي، نمي پذيرد. انديشه ها و رفتارها و کردارهاي اسلام از خدا آغاز مي‌شود و به خدا پايان مي‌يابد، از اين رو هر نوع ثنويت يا تثليث يا تکثير را که به اين اصل خدشه وارد آورد به شدّت طرد مي‌کند از قبيل ثنويت خدا و شيطان، يا خدا و انسان، يا خدا و خلق. در حالي که دو گانه پرستي آیين زرتشت با عنصريت اهورا مزدا و اهريمن نمايان شده که هر کدام به نوعي دعوي خالقيت دارند. در اينجا سؤال هاي جدي پيش مي‌آيد که آيا اهورامزدا، بر الله قابل تطبيق است؟ يا اهريمن همان شيطان است؟ بعضي از محققان مي‌کوشند معتقدات خودشان را راجع به آيين زرتشت که در آن تناقض است با افکار اسلامي تعبير و تفسير کنند از آن جمله دو سؤال بالا که مي خواهند خود را از هر نوع اشکالي بري جلوه نمايند. ب) قرآن: کتاب آسماني مسلمان‌ها که براي هدايت بشر و سوق دادن آنها به سعادت دنيوي و اخروي نازل شده، مختص به هيچ قوم و ملتي نمي باشد بلکه براي هر فرد صاحب فکر و عقلي قابل فهم و عمل است و براي زندگي بشر و نيازهاي فطري و مادي آنان برنامه هاي مقبول و قابل اجراء دارد. ولي کتاب مقدس زرتشت که اوستا نام دارد و اکنون در دست پيروان اين آئين مي باشد با اين که نويسنده آن مشخص نيست از آموزهاي علمي و عملي مفيد بي بهره است و نيز در حمله اسکندر مقدوني از ميان رفته و بعدها به شکل هاي مختلف جمع آوري شده و هيچ سعي در اثبات وجود خدا، زندگي پس از مرگ يا نبوت خويش ندارد حال آن که قرآن مجيد بخش هاي فراواني را به اين امور اختصاص داده است. ج) امکان همزيستي با اهل توحيد: از نظر اسلام مسلمانان مي توانند در داخل کشور خود با پيروان اديان ديگري که ريشه‌ای توحيدي دارند از قبيل يهود و نصاري و مجوس، هر چند بالفعل از توحيد منحرف شده اند، تحت شرايط معيّني همزيستي داشته باشند، ولي در مقابل، روحانيان زرتشتي بسيار متعصب بودند و هيچ ديانتي را در داخل کشور تجويز نمي‌کردند. دين زرتشت ديانت تبليغي نبود و رؤساي آن داعيه نجات و رستگاري کليه ابناء بشر را نداشتند امّا در داخل کشور مدعي تسلط تام و مطلق بودند؛ پيروان ساير اديان را که در ايران بودند رعيت به شمار مي آورند و محل اطمينان قرار نمي دادند. د) ممنوعيّت استثمار و قداست دفاع از حقوق: اسلام استثمار، يعني بهره کشي بلا عوض از کار ديگران را به هر شکل و هر لباس، ناروا و مطرود مي شمارد و دفاع از حقوق فردي و حقوق اجتماعي در برابر متجاوز را واجب و مقدّس مي شمارد، ولي در آیين زرتشت روحانيان که موبدان و هربدان باشند، اختيارات نامحدود داشتند و مخصوصا موبدان و پيشواي بزرگ‌شان «موبد موبدان» در دربار ساساني مهم ترين مقام را داشته و ايشان حق هرگونه تعبير و تفسير و جرح و تعديل و ابرام و ناسخ و منسوخ در احکام مدني يعني زناشويي و ارث و مالکيت داشته اند. ﻫ) شموليت دين مقدس اسلام: دين اسلام در بخش هاي عبادي، اقتصادي، اجتماعي، معنوي، روحي و سياسي، فردي و اجتماعي تعاليم و آموزه هاي خدشه ناپذير دارد امّا در دين زرتشت به اين برنامه ها پرداخته نشده است. و) حقوق و آزادي فرد: اسلام در عين اين‌که ديني اجتماعي است و به جامعه مي‌انديشد و فرد را مسئول جامعه مي شمارد، حقوق و آزادي فرد را ناديده نمي‌گيرد و فرد را غير اصيل نمي شمارد، در دوره ساساني که آیين زرتشت در اوج قدرت بود چيزي که بيش از همه دستخوش تصرف و ناسخ و منسوخ و جرح و تعديل موبدان بود «حقوق شخصي» است. مخصوصا احکام نکاح و ارث به اندازه اي پيچيده و مبهم بود که موبدان هر چه مي‌خواستند مي‌کردند. ز) برخورداري از اسناد تاريخي: دين اسلام با برخوردار از اسناد تاريخي مدّون و بي وقفه مي‌باشد که اين ويژگي باعث مي شود که بتوان صحت استناد يک مطلب به صاحب آن دين را بررسي نموده در غير اين صورت راهي براي تشخيص صحيح بودن يا جعلي بودن مطلب يک دين باقي نمي‌ماند در حالي که تاريخ اديان گذشته از جمله دين زرتشت کاملا مبهم و تاريک است. ح) اصلاح جويي و مبارزه دائم با فساد: اصل امر به معروف و نهي از منکر در اسلام اصلي است که به تعبير امام باقر ـ عليه السلام ـ پايه و استوانه ساير فرائض اسلامي است. اين اصل، مسلمان را در حال يک انقلاب فکري مداوم و اصلاح جويي جاويدان و مبارزه پيگير و نا آرام با فسادها و تباهي‌ها نگه مي دارد: «شما به اين دليل با ارزش ترين جامعه ها هستيد که امر به معروف و نهي از منکر مي کنيد». ط) قداست شغل و حرفه: شغل و حرفه علاوه بر اين که يک تکليف است يک امر مقدّس و محبوب خداست و شبيه جهاد است «خداوند مؤمن صاحب حرفه را دوست مي دارد». در حالي در آیين زرتشت اين طور نيست بلکه جامعه داراي طبقات و بعضي شغل ها مقدس و بعضي ديگر رعيت و بيچاره مي‌باشند. ی) زندگي گرايي: اسلام يک دين زندگي گر است نه زندگي گريز، لهذا با «رهبانيت» به شدت مبارزه کرده است: «لا رهبانية في الاسلام». ک) سماحت و سهولت: اسلام به تعبير رسول اکرم ـ صلي الله عليه و آله و سلم ـ «شريعت سمحه و سهله» است در اين شريعت به حکم اين که «سهله» است، تکاليف دست و پاگيز و شاقّ و حرج آميز وضع نشده است: خدا در دين تنگنايي قرار نداده است در حالي که احکامي که در کتاب اوستا بيان شده نه تنها غير عقلايي است بلکه انجام دادن آنها بسيار ظالمانه و حرج آور است به طور مثال درباره زني که بچه‌ای مرده به دنيا بياورد چنين حکم شده که آن زن بايد به نقطه اي دوردست برده شده و دور از آب و آتش نگهداري شود و تنها بعد از خوردن چندين جام «گمیز» (پيشاب گاو نر) آميخته با خاکستر مي تواند شير بنوشد ولي باز حق نوشيدن آب را تا چندين روز ندارد. ل) جامعيت: آيات متعددي بر جاودانگي و جهاني بودن قرآن دلالت دارند که از آنها مي توان جامعيت و جاودانگي دين اسلام را ثابت نمود. در آيات قرآن، مانند سوره اعراف / 158، سوره انبياء / 107 خداوند اسلام را براي تمام بشريّت هديه کرده است نه براي يک گروه و يا منطقه‌ای خاصي. لازمه جهاني بودن دين خاتم آن است که متناسب با جوامع مترقي ديگري غير از جامعه جزيرة العرب که نيازهاي بشري داشته و معارف در سطح بالاتري را مي طلبيد، سخني داشته باشد تا مايه هدايت و راهنماي آنها نيز باشد و اين امر شاهدي بر جامعيت دين اسلام است. .

مرجع:

ایجاد شده در 1400/10/19

لینک کوتاه